Bizans döneminde din adamları cemaatlerine ölülerin hayattayken işledikleri günahlar için cezalandırıldığını ama durumlarının adlarına yapılan dualar ve sadakatlerle iyileştirilebileceğini söylerdi. Ne var ki herkes buna ikna olmadı. Bazıları söz konusu faaliyetlerin üzerine temellendiği kavramsal çerçeveyi reddediyordu. Onlar bedensiz ruhlarının ne kendilerini bilebildiklerini ne acı ya da sevinç duyabildiklerini iddia ediyorlardı. Altıncı yüzyılda ilk defa ortaya çıkmış olan bu alternatif görüş on birinci yüzyılda tekrar boy gösterdi. Bu çalışma o ikinci münakaşayla alâkalı iki başlıca kaynak, Niketas Stethatos'un Ruh Hakkında adlı eseri ve İoannes İtalos'un 50. Opusculum'u üzerinde durmaktadır
Bizans döneminde din adamları cemaatlerine ölülerin hayattayken işledikleri günahlar için cezalandırıldığını ama durumlarının adlarına yapılan dualar ve sadakatlerle iyileştirilebileceğini söylerdi. Ne var ki herkes buna ikna olmadı. Bazıları söz konusu faaliyetlerin üzerine temellendiği kavramsal çerçeveyi reddediyordu. Onlar bedensiz ruhlarının ne kendilerini bilebildiklerini ne acı ya da sevinç duyabildiklerini iddia ediyorlardı. Altıncı yüzyılda ilk defa ortaya çıkmış olan bu alternatif görüş on birinci yüzyılda tekrar boy gösterdi. Bu çalışma o ikinci münakaşayla alâkalı iki başlıca kaynak, Niketas Stethatos'un Ruh Hakkında adlı eseri ve İoannes İtalos'un 50. Opusculum'u üzerinde durmaktadır.
Nicetas Stethatos John Italos soul afterlife prayers for the dead
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Eylül 2015 |
Gönderilme Tarihi | 15 Temmuz 2015 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Cilt: 6 Sayı: 1 |
ISSN: 1309-6087, e-ISSN: 2459-0711
Mukaddime is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC).