Bu makale, Türkiye’de Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) hükümetleri örneğinde, popülizmin bir türü olarak “dinsel popülizmi” tanımlamayı amaçlamaktadır. Bunu yapmakla, şu sorulara yanıt arama çabasındadır: farklı sosyal taleplerin eklemlenmesini sağlayan ve bu sayede bir kolektif-halk kimliğinin inşasını mümkün kılan İslam, bir “boş gösteren” olarak nasıl bir işlev görmüştür? Popülistlerin iktidar olduğu bir durumda ya da popülizm siyasal iktidarın söylemi olduğunda ortaya çıkan sosyal ve siyasal sonuçlar nedir? “Muhalefette popülizm” ile “iktidarda popülizm” arasında bir ayrım yaparak, bu makale, Gezi Parkı protestoları örneğinde, iktidarda bulunan muhafazakâr-dinsel bir popülizmin antagonize ettiği öteki olarak haklarından mahrum bırakılan bir “halk-olmayan” kategorisi ürettiğini göstermek amacındadır.
Bölüm | Makale / Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Mayıs 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 41 Sayı: 1 |