Front National: Radikal (Popülist) Sağdan (Ilımlı) Neo-Popülist Sağa

Yıl 2017, Cilt: 41 Sayı: 1, 259 - 290, 01.05.2017

Selman Saç

Öz

 Aşırı sağın Avrupa genelinde yükselişe geçmesiyle başlayan tartışmalar gerek pratik gerek teorik düzeyde devam etmektedir. Bölgenin en istikrarlı ve iddialı partisi olması itibariyle Fransız aşırı sağ popülist partisi Front National’in bu doğrultudaki bir analizi hem Avrupa’daki diğer aşırı sağ partilerin genel görünümüne hem de bu partilerin geleceğine dair bir fikir verecektir. Bu varsayımdan hareketle çalışmanın temel amacı Front National’in kuruluşundan günümüze kadar geçirdiği dönüşümü, devralınan mirası ve dönemin şartlarını ihmal etmeden açıklamaya çalışmaktır. Bu bağlamdaki ana iddia ise 2011 yılındaki başkanlık değişiminin parti içinde ve ülke siyasetinde temel bir kırılma yarattığıdır. Öncesinde Jean-Marie Le Pen özellikle baskın aşırı sağ ideolojisinin etkisiyle sınırlı bir başarı elde etmiştir. Marine Le Pen’le birlikte ise parti büyük oranda ideolojik bagajını terk edip güçlü bir cumhuriyet vurgusuyla popülist kimliğini öne çıkarmaya başlamıştır. Dolayısıyla en genel anlamda makalede aşırı sağ bir ideolojinin popülizm gömleği altında neye bürünebileceği gösterilmeye çalışılmaktadır. Fransız siyasetinde özellikle 19. yüzyıldan beri bazı aşırı sağ hareketler ortaya çıkmış ancak kısa sürede etkisini kaybetmişlerdir. Front National ise özellikle 2011’den sonra (neo)popülist siyaseti dönemin şartlarının da yarattığı manevra alanıyla hegemonyası için işlevsel kılabilmiş, başarıya ulaşmıştır. Front National son birkaç seçim dikkate alındığında kurumsal-yapısal engellemelere rağmen yükselişine devam etmektedir. Gelinen noktada bu yükselişin etkisi ve toplumsal meşruiyetinin de vermiş olduğu itkiyle politik sistem ve kurumsal partiler üzerinde büyük bir baskıya yol açarak onları değişime zorlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Aşırı sağ, Fransa, Front National, Le Pen, popülizm.

Kaynakça

• Balent M (2013). The French National Front From Jean-Marie to Marine Le Pen: Between Change and Continuity. İçinde: Grabow K ve Hartleb F (der), Exposing the Demagogues, Berlin: Centre for European Studies, 161-187.
• Bauer W T (2011). Populisme de Droite en Europe : Phénomène Passager ou Transition vers un Courant Politique Dominant ?. Friedrich Ebert Stiftung: http://www.fesparis.org/publications.php adresinden alındı.
• Betz H G (1993, Temmuz). Radical Right - Wing Populist Parties in Western Europe. Comparative Politics, 25(4), 413-427.
• Betz H G (2013). The New Front National: Still a Master Case? RECODE Online Working Paper, 30, 1-17.
• Biard B (2015). Neo-Populisme en Democratie: Le Cas du Front National de Marine Le Pen. Ispole, s. 1-39.
• Boily F (2005). Aux Sources İdéologiques du Front National : Le Mariage du Traditionalisme et du Populisme. Politique et Sociétés, 24(1), 23-47.
• Brubaker R (2010). Fransa ve Almanya’da Vatandaşlık ve Ulus Ruhu. Çev. V Pekel, Ankara: Dost Kitabevi.
• Bulutoğlu K (1958). Vergiye Karşı Tipik Bir Reaksiyon Poujade Hareketi. Maliye Araştırma Merkezi Konferansları, 4, 173-197.
• Camus J Y (2012, Şubat 9). Radikal Sağın Yeni Görünüşleri. Derl. M Çakır, Kozmopolit: http://www.kozmopolit.com/sagpop1.pdf adresinden alındı.
• Canovan M (1999). Trust the People! Populism and the Two Faces of Democracy. Political Studies, 2-16.
• Chapsal J (1957). Hoffmann (Stanley) - Le Mouvement Poujade. Revue française de science politique, 7(3), 690-695.
• Çakır M (2012, Şubat 9). Bir Fenomen Olarak Sağ Popülizm. Kozmopolit: http://www.kozmopolit.com/sagpop1.pdf adresinden alındı.
• Davies P (2002). The Extreme Right in France, 1789 to the Present. London: Routledge.
• Dogan M (2003). Is There a Ruling Class in France?. Comparative Sociology, 2 (1), 17-89.
• Goodliffe G (2012). The Resurgence of the Radical Right in France. New York: Cambridge University Press.
• Güzel M Ş (1995). Fransa’da Aşırı Sağ ve Irkçılık. İstanbul: Belge Yayınları.
• Hillebrand E (2014, Mayıs). Populism: The Errors of the Left. İçinde: E Hillebrand (der), Right Wing Populism in Europe – How do we Respond?, Berlin: Internatıonal Polıcy Analysıs, 8-10.
• Irvine W D (1989). The Boulanger Affaire Reconsidered. New York: Oxford University Press.
• Jamin J (2009). L’imaginaire du complot, Discours d’extrême Droite en France et aux Etats-Unis. Amsterdam: Amsterdam University Press.
• Jamin J (2013). Two Different Realities: Notes On Populism and the Extreme Right. İçinde: A Mammone ve E Godin ve B Jenkins, Varıetıes of Right - Wing Extremism in Europe, New York: Routledge, 38-53.
• Laclau E (1998). İdeoloji ve Politika. Çev. H Sarıca, İstanbul: Belge Yayınları.
• Laclau E (2007). Popülist Akıl Üzerine. Çev. N B Çelik, Ankara: Epos Yayınları.
• Le Pen M (2012). Pour que vive la France. Paris: Éditions Grancher.
• Mouffe C (2005). The ‘End of Politics’ and the Challenge of Right-wing Populism. İçinde: F Panizza, Populism and the Mirror of Democracy, London: Verso, 50-72.
• Mouffe C (2013). Siyasal Üzerine. Çev. M Ratip. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Muddle C (2007). Populist Radical Right Parties in Europe. New York: Cambridge University Press.
• Owczarek W J (2015). Poujade and Poujadolf: Fears of Fascism in France’s Fourth Republic. Undergraduate Honors Theses, 1-89.
• Paoletti M (2014). The Crisis of the Fifth Republic. Green European Journal, 9, 69-73. http://www.greeneuropeanjournal.eu/wp-content/uploads/2014/08/GEJ-second-print-edition.pdf adresinden alındı.
• Price R (2008). Fransa’nın Kısa Tarihi. Çev. Ö Akpınar. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
• Rydgren J (2008). The Front National, Ethnonationalism and Populism. İçinde: D Albertazzi ve D. McDonnell, Twenty-First Century Populism: The Spectre of Western European Democracy, New York: Palgrave Macmillan, 166-181.
• Saç S (2016, Ocak). Kışa Girerken: Aşırılaşan Siyaset, Seçimler ve Front National. Ayrıntı Dergi, 13(Kent ve Direniş).
• Taggart P (2004). Popülizm. Çev. B Yıldırım. İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Taguieff P A (1997, Octobre-Décembre). Le Populisme et la Science Politique du Mirage Conceptuel aux Vrais Problèmes. Vingtième Siècle, 56, 4-33.
• Tanja Binder M (2008). Right Wing Populist Parties and Their Effect on National ıdentity Politics Under the Conditions of Europeanization. Rennes: ECPR Joint sessions Workshops.
• Vardar D (2004). Aşırı Sağdan “Popülist Radikal Sağ”a Fransa Örneği. İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
• Wieviorka M (2012). Le Front National, Entre Extrémisme, Populisme et Démocratie. London: Counterpoint.