The Discursive Construction of 'One Nation' Identity in the Columns of Yeni Şafak in the Context of the Second Karabakh War

Yıl 2023, Cilt: 47 Sayı: 2, 599 - 638, 15.03.2023

Hasan Turgut

Öz

This study examines how the 'One Nation' identity constructs discursively in the context of the Karabakh Question in the Yeni Şafak, known for its closeness to the AK Party and appeals to the nationalist-conservative readership. Based on the assumption that the hard power-based nationalist-populist policies pursued by the AK Party in foreign policy after 2016 were met in the media, the study asserts that the identity of the One Nation was reconstructed in the context of the 'New Turkey' discourse in its columns. To empirically test the assertion of the study, the discourse-historical analysis approach was used, and it was determined that the identity of 'One Nation' was built with a two-layer articulation. According to this, the first articulation is the moment in which the Armenian and Western identity maintains its traditional founding ‘Other’ position, and the 'One Nation' identity is reconstructed with a narcissism that emphasizes the state of being strong regarding the post-July 15 period. At this moment, oppression, the essential feature of the One Nation identity, is highlighted as a source of moral superiority against the West. The second articulation is the moment of populism, in which the 'One Nation' identity is mobilized to legitimize the difference between the government and the opposition in domestic politics.

Anahtar Kelimeler

Nagorno-Karabakh, Populism, Discourse-Historical Approach, One Nation, Yeni Şafak

İkinci Karabağ Savaşı Bağlamında ‘Tek Millet’ Kimliğinin Yeni Şafak Gazetesindeki Köşe Yazılarında Söylemsel İnşası

Öz

Bu çalışma, Karabağ Sorunu bağlamında ‘Tek Millet’ kimliğinin, AK Parti’ye yakınlığı ile bilinen ve milliyetçi-muhafazakâr okur kitlesine hitap eden Yeni Şafak gazetesindeki köşe yazılarında hangi söylemsel uğraklarda inşa edildiğini analiz etmektedir. Çalışma; AK Parti’nin 2016 sonrasında dış politikada takip ettiği sert güce dayalı milliyetçi-popülist politikaların, medya alanında karşılık bulduğu varsayımından hareket ederek, köşe yazılarında ‘Tek Millet’ kimliğinin, ‘Yeni Türkiye’ söylemi bağlamında yeniden inşa edildiğini iddia etmektedir. Çalışmanın iddiasının ampirik olarak test edilebilmesi için söylem-tarihsel analiz yaklaşımından yararlanılmış ve ‘Tek Millet’ kimliğinin iki katmanlı bir eklemlenme ile inşa edildiği tespit edilmiştir. Buna göre ilk eklemlenme, Ermeni ve Batı kimliğinin geleneksel kurucu ‘Öteki’ konumunu sürdürdüğü; ‘Tek Millet’ kimliğinin 15 Temmuz sonrası döneme atıfla güçlü olma haline vurgu yapan bir narsisizmle yeniden inşa edildiği uğraktır. Bu uğrakta ‘Tek Millet’ kimliğinin özsel niteliği olan mazlumluk, Batı karşısında ahlaki üstünlük kaynağı olarak öne çıkarılmaktadır. İkinci eklemlenme ise ‘Tek Millet’ kimliğinin iç politikada iktidar ve muhalefet arasındaki farkı meşrulaştırmaya yönelik seferber edildiği popülizm uğrağıdır.

Anahtar Kelimeler

Dağlık Karabağ, Popülizm, Söylem-Tarihsel Yaklaşım, Tek Millet, Yeni Şafak

Kaynakça

• Abilov S (2015) The Discourse “One Nation Two State”: The Position of Turkey in the Nagorno-Karabakh Conflict. Journal of Caspian Affairs, 1(2), 29-58.
• Açıkel F (1996). “Kutsal mazlumluğun” psikopatolojisi. Toplum ve Bilim, 70, 153-198.
• Adisönmez U C ve Onursal R (2020). Governing Anxiety, Trauma and Crisis: The Political Discourse on Ontological (In)Security after the July 15Coup Attempt in Turkey. Middle East Critique, 29(3), 291-306.
• Akser M ve Baybars-Hawks B (2012). Media and Democracy in Turkey: Toward a Model of Neoliberal Media Autocracy. Middle East Journal of Culture and Communication, 5, 302-321.
• Aktay Y (2020a). Kendinizi savunacak gücünüz yoksa kimse lütfedip hakkınızı vermiyor. Yeni Şafak, 5 Ekim. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Aktay Y (2020b). Bozguncular varsın sızlanadursunlar. Yeni Şafak, 7 Ekim. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Aktürk Ş (2018). One nation under Allah? Islamic multiculturalism, Muslim nationalism and Turkey’s reforms for Kurds, Alevis, and non-Muslims. Turkish Studies, 19(4), 523-551.
• Anderson B (2011). Hayali Cemaatler Milliyetçiliğin Kökenleri ve Yayılması. Çev. İ Savaşır, Altıncı Basım, İstanbul: Metis Yayınları.
• Aydın M (2013). Kafkasya ve Orta Asya’yla İlişkiler. İçinde: B Oran (der), Türk Dış Politikası Kurtuluş Savaşından Bugüne Olgular, Belgeler, Yorumlar (Cilt III 2001-2012), 2. Baskı, İstanbul: İletişim Yayınları, 463-531.
• Aydın-Düzgit S (2016). De-Europeanisation through Discourse: A Critical Discourse Analysis of AKP’s Election Speeches. South European Society and Politics, 21(1), 45-58.
• Aydın-Düzgit S (2018). Foreign policy and identity change: Analysing perceptions of Europe among the Turkish public. Politics, 38(1), 19-34.
• Balaban G (2020). Ontolojik Güvenlik. Güvenlik Yazıları Serisi, No. 53. https://trguvenlikportali.com/wp content/uploads/2020/10/OntolojikGuvenlik_GokceBalaban_v.2.pdf. Son erişim tarihi: 02/02/2022.
• Balcı A (2017). Writing the World into counter-hegemony: identity, power, and ‘foreign policy’ in ethnic movements. International Relations, 31(4), 446-483.
• Balcı B ve Liles T (2019) What Remains From Turkish Soft power in the Caucasus? Turkish Policy Quarterly, 18(1), 25-44.
• Balta E (2018). The AKP’s Foreign Policy as Populist Governance. Middle East Report, 48(228), 14-18. https://merip.org/2018/12/the-akps-foreign-policy-as-populist-governance/, Son erişim tarihi: 09/12/2021.
• Bashirov G ve Lancaster C (2018). End of moderation: the radicalization of AKP in Turkey. Democratization, 25(7), 1210-1230.
• Başkan B (2018). Islamism and Turkey’s foreign policy during the Arab Spring. Turkish Studies, 19(2), 264-288.
• Betz H G (1994). Radical Right-Wing Populism in Western Europe. London: MacMillan.
• Bozarslan H (2016). 2010’larda Ortadoğu’da Milliyetçiliği Tartışmak. İçinde: E Aktoprak ve A C Kaya (der), 21. Yüzyılda Milliyetçilik Teori ve Siyaset, İstanbul: İletişim Yayınları, 119-138.
• Bozdağlıoğlu Y (2003). Turkish Foreign Policy and Turkish Identity. New York & London: Routledge.
• Bölükbaşı S (1997). Ankara’s Bakı-Centered Transcaucasia Policy: Has It Failed? Middle East Journal, 51(1), 80-94.
• Breeze R (2019). Positioning “the people” and Its Enemies: Populism and Nationalism in AfD and UKIP. Javnost-The Public, 26 (1), 89-104.
• Brubaker R (2020). Populism and nationalism. Nations and Nationalism, 26(1), 44-66.
• Bulut A T ve Hacıoğlu N (2021). Religion, foreign policy and populism in Turkish politics: introducing a new framework. Democratization, 28(4), 762-781.
• Canovan M (1984). ‘People’, Politicians and Populism. Government and Opposition, 19(3), 312-327.
• Canovan M (1999). Trust the People! Populism and the Two Faces of Democracy. Political Studies, XLVII, 2-16.
• Carta C ve Wodak R (2015). Discourse analysis, policy analysis, and the borders of EU identity. Journal of Language and Politics, 14(1), 1-17.
• Çapan Z G ve Zarakol A (2019). Turkey’s ambivalent self: ontological insecurity in ‘Kemalism’ versus ‘Erdoğanism’. Cambridge Review of International Affairs, 32(3), 263-282.
• Çarkoğlu A ve Yavuz G (2010). Press-party Parallelism in Turkey: An Individual Level Interpretation. Turkish Studies, 11(3), 613-624.
• Çınar M (2017). Turkey’s ‘Western’ or ‘Muslim’ identity and the AKP’s civilizational discourse. Turkish Studies, 19(2), 176-197.
• De Cleen B ve Stavrakakis Y (2017). Distinctions and Articulations: A discourse Theoretical Framework for the Study of Populism and Nationalism. Javnost-The Public, 24(4), 301-319.
• De Cleen B ve Stavrakakis Y (2020). How should we analyze the connections between populism and nationalism: A response to Rogers Brubaker. Nation and Nationalism, 26, 314-322.
• Demirel Ç ve Eriksson J (2020). Competitive victimhood and reconciliation: the case of Turkish-Armenian relations. Identities, 27(5), 537-556.
• Destradi S ve Plagemann J (2019). Populism and International Relations: (Un)predictability, personalisation, and the reinforcement of existing trends in World politics. Review of International Studies, 45(5), 711-730.
• Drakoularakos S (2021). Turkey and Erdoğan’s rising “Lausanne Syndrome”, Digest of Middle East Studies, 30, 22-33.
• Eatwell R (2018). Carisma and th Radical Right. İçinde: J Rydgren (der), The Oxford Handbook of The Radical Right, New York: Oxford University Press, 366-388.
• Ediger V Ş ve Durmaz D (2016). The New Geopolitical game in the Caspian Region: Azerbaijan-Turkey Energy Relations. Turkish Policy Quarterly, 15(2), 131-149.
• Ellinas A A (2018). Media and the Radical Right. İçinde: J Rydgren (der), The Oxford Handbook of The Radical Right, New York: Oxford University Press, 390-410.
• Entman R M (2003). Cascading Activation: Contesting the White House’s Frame After 9/11. Political Communication, 20, 415-432.
• Entman R M (2008). Theorizing Mediated Public Diplomacy: The U.S. Case. The International Journal of Press/Politics, 13, 87-102.
• Ergun A (2010) Post-Soviet Political Transformation in Azerbaijan: Political elite, Civil Society and the Trials of Democratization. Uluslararası İlişkiler, 7(26), 67-85.
• Ergun A (2021). Citizenship, national Identity, and Nation-Building in Azerbaijan: Between the Legacy of the Past and the Spirit of Independence. Nationalities, 1-18.
• Ersanel N (2020a). Dünyanın kalpgahında iki devlet bir millet... Yeni Şafak, 30 Eylül. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Ersanel N (2020b). Çok fonksiyonlu denklemler... Yeni Şafak, 17 Ekim. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Ersanel N (2020c). Kafkaslar-Ortadoğu-Akdeniz: Kuşatmayı yarma adımları!.., Yeni Şafak, 3 Ekim. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Ersanel N (2020d). ‘Arada’ bir yerlerde… Yeni Şafak, 7 Ekim. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Filsinger M vd. (2021). National identity and populism: The relationship between conceptions of nationhood and popülist attitudes. Nations and Nationalism, 27, 656-672.
• Gellner E (2013). Uluslar ve Ulusçuluk. Çev. B Ersanlı ve G G Özdoğan, 3. Basım, İstanbul: Hil Yayınları.
• Gontijo L C B ve Barbosa Roberson S (2020). Erdoğan’s pragmatism and the ascension of AKP in Turkey: Islam and neo-Ottomanism. Digest of Middle East Studies, 29, 76-91.
• Gürpınar D (2020). Foreign Policy as a Contested Front of the Cultural Wars in Turkey: The Middle East and Turkey in the Era of the AKP, Uluslararası İlişkiler, 17, 3-21.
• Hall S (2005). İdeolojinin Yeniden Keşfi: Medya Çalışmalarında Baskı Altında Tutulanın Geri Dönüşü. İçinde: M Küçük (der), Medya, İktidar, İdeoloji, 3. Basım, Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları, 73-122.
• Hallin D C ve Mancini P (2004). Comparing Media Systems. UK: Cambridge University Press.
• Haynes J (2021). Right-wing nationalism, populism, and religion: what are the connections and why? Religion, State & Society, 49 (3), 189-194.
• Heiskanen J (2020). The nationalism-populism matrix. Journal of Political Ideologies, 26(3), 335-355.
• Hintz L (2016). “Take it outside!” National identity contestation in the foreign policy arena. European Journal of International Relations, 22(2), 335-361.
• Holland J ve Fermor B (2021). The discursive hegemony of trump’s Jacksonian populism: Race, class, and gender in constructions and contestations of US national identity, 2016-2018. Politics, 41(1), 64-79.
• İsmailzade F (2006), Turkey-Azerbaıjan: The Honeymoon Is Over. TPQ. http://transatlanticpolicy.com/article/165/turkey-azerbaijan-the-honeymoon-is-over-winter-2005. Son erişim tarihi, 04/07/2022.
• İsmayilov M (2016). Together but apart for twenty years: Azerbaijan and Turkey in pursuit of identity and survival. İçinde: Murad Ismayilov ve Norman A. Graham, Turkish-Azerbaijani Relations: One nation-two states? Abington: Routledge, 1-20.
• Jagers J ve Walgrave S (2007). Populism as political communication style: An empirical study of political parties’ discourse in Belgium. European Journal of Political Research, 46, 319-345.
• Jenne Erin K vd. (2021). Mapping Populism and Nationalism in Leader Rhetoric Across North America and Europe. Studies in Comparative International Development, 56, 170-196.
• Kaliber A ve Kaliber E (2019). From De-Europeanisation to Anti-Western Populism: Turkish Foreign Policy in Flux. The International Spectator, 54(4), 1-16.
• Karagül İ (2020a). Kafkasya’dan da bir zafer gelecek. Bu iş artık askeri yoldan çözülecek. Yeni Şafak, 28 Eylül. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Karagül İ (2020b). Türkiye küresel güç. Şimdi Azerbaycan da yükselecek, İran Ermenistan’ın yanında! Peki, Tahran’ı korkutan ne? Yeni Şafak, 2 Ekim. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Karagül İ (2020c). Ermenistan üzerinden Türkiye-Rusya-İran savaşı mı planlandı?. Yeni Şafak, 6 Ekim. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Karakaya Polat R (2018). Religious solidarity, historical mission and moral superiority: construction of external and internal ‘others’ in AKP’s discourse on Syrian refugees in Turkey. Critical Discourse Studies, 15(5), 500-516.
• Kesgin B (2020). Turkey’s Erdoğan: leadership style and foreign policy audiences. Turkish Studies, 21(1), 56-82.
• Kılıçarslan İ (2020a). “Yordam”. Yeni Şafak, 17 Ekim, Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Kılıçarslan İ (2020b). “Cephe Genişlerken”. Yeni Şafak, 29 Eylül, Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Kinnvall C ve Mitzen J (2017). An introduction to the special issue: Ontological securities in World politics. Cooperation and Conflict, 52(1), 3-11.
• Korkmaz T (2020a). Bunların alayı ancak güçten anlar! Yeni Şafak, 21 Ekim. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Korkmaz T (2020b). “İşgal Haritası” parçalanıyor. Yeni Şafak, 6 Ekim. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Korkmaz T (2020c). Ermenistan Muhipleri Cemiyeti! Yeni Şafak, 29 Eylül. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Korkmaz T (2020d). Eşkiya dünyaya hükümdar olmaz (Yeni Bölüm). Yeni Şafak, 2 Ekim. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Kramer B (2014). Media Populism: A Conceptual Clarification and Some Theses on its Effects. Communication Theory, 24, 42-60.
• Kurşun Z (2020) Dağlık Karabağ’da gerilim mi zulüm mü? Yeni Şafak, 28 Eylül. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Küçük Durur E ve Bakar H (2016). Futbolda Milliyetçilik: 2008 Avrupa Futbol Şampiyonası Haberlerine Yönelik Söylem Analizi. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 4 (2), 781-805.
• Lacatus C (2021). Populism and President Trump’s approach to foreign policy: An analysis of tweets and rally speeches. Politics, 41(1), 31-47.
• Laclau E (2007). Popülist Akıl Üzerine. Çev. N B Çelik, Ankara: Epos Yayınları.
• Lippmann W (1998). Public Opinion. New Brunswick: Transaction Publishers.
• Mannuci L (2017). Populism and the Media. İçinde: C R Kaltwasser vd. (der), The Oxford Handbook of Populism, UK: Oxford University Press, 592-617.
• Mazzoleni G (2008). Populism and the Media. İçinde: D Abertazzi vd. (der), Twenty-First Century Populism, Palgrave Macmillan, 49- 64.
• Mazzoleni G (2014). Mediatization and Political Populism. İçinde: F Esser vd. (der), Mediatizatin of Politics, Palgrave Macmillan, 42- 56.
• Mitzen J (2006). Ontological Security in World Politics: State Identity and the Security Dilemma. European Journal of International Relations, 12(3), 341-370.
• Moffitt B (2016). The Global Rise of Populism Performance, Political Style, and Representation. Stanford, California: Stanford University Press.
• Moffitt B (2020). Popülizmin Küresel Yükselişi Performans, Siyasi Üslup ve Temsil. Çev. O Özgür, İstanbul: İletişim Yayınları.
• Mollaer F (2018). Yerliciliğin Retoriği. Ankara: Phoenix Yayınları.
• Mudde C (2007). Populist Radical Right Parties in Europe. New York: Cambridge University Press.
• Mudde C ve Kaltwasser C R (2017). Populism A Very Short Introduction. Great Britain: Oxford University Press.
• Müller J W (2017). Popülizm Nedir? Çev. O Yıldız, İstanbul: İletişim Yayınları.
• Orakoğlu B (2020a). Paşinyan: Yardım isteyebiliriz. Yeni Şafak, 5 Ekim. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Orakoğlu B (2020b). Dağlık Karabağ krizine “son verilmesinin vakti geldi‘’. Yeni Şafak, 14 Ekim. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Öğün S S (2020). Kafkasya’da oyun içinde oyun... Yeni Şafak, 1 Ekim. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Özçetin B (2010). İdeoloji, İletişim, Kültür: Bir Stuart Hall Değerlendirmesi. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 13, 139-159.
• Özdenören R (2020). Kancıklık, münafıklık ve kurt kapanı. Yeni Şafak, 18 Ekim. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Özpek B B ve Tanrıverdi Yaşar N (2018). Populism and foreign policy in Turkey under the AKP rule, Turkish Studies, 19(2), 198-216.
• Öztürk H (2020a). Soysuzlar, namussuzlar, dün ne idiyseler bugün aynılar. Yeni Şafak, 13 Ekim. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Öztürk H (2020b). Bugün PYD-YPG-PKK, dün Ermeni çeteleri, bugün Suriye’nin kuzeyi, dün Azerbaycan’ın Karabağ’ı. Yeni Şafak, 2 Ekim. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Öztürk H (2020c). Azerbaycan ile Ermenistan arasında Ağrı Dağı kadar fark var. Yeni Şafak, 6 Ekim. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Öztürk-Tuncel D ve Çelikpala M (2019). Turkey’s rapprochements with Greece and Armenia: Understanding path breaking steps. Southeast European and Black Sea Studies, 19(3), 431-449.
• Rumelili B ve Adısönmez U C (2020). Uluslararası İlişkilerde Kimlik-Güvenlik İlişkisine Dair Yeni bir Paradigma: Ontolojik Güvenlik Teorisi. Uluslararası İlişkiler, 17(66), 28-39.
• Sagarzasu Ive Thies C G (2019). The Foreign Policy Rhetoric of Populism: Chavez, Oil, and Anti-imperialism. Political Research Quarterly, 72(1), 205-214.
• Sarı E (2021). Popüler Basında Covid-19 Haberleri: Yeni Tip Koronavirüs Eski Tip Banal Milliyetçilik, İlef Dergisi, 8(1), 63-108.
• Saraçoğlu C ve Demirkol Ö (2015). Nationalism and Foreign Policy Discourse in Turkey Under the AKP Rule: Geography, History and National Identity. British Journal of Middle Eastern Studies, 42(3), 301-319.
• Shafiyev F ve Huseynov V (2020). Peace Negotiations Cannot Be Held forever: Breaking the Deadlock in the Armenia-Azerbaijan Conflict. Insight Turkey, 22(4), 99-109.
• Shiriyev Z ve Davies C (2013). The Turkey-Armenia-Azerbaijan Triangle: The Unexpected Outcomes of the Zurich Protocols. Perceptions, 18(1), 185-206.
• Singh, P (2021). Populism, Nationalism, and Nationalist Populism. Studies in Comparative International Development, 56, 250-269.
• Smith A D (1994). Milli Kimlik. Çev. B S Şener, İstanbul: İletişim Yayınları.
• Steele B J ve Homolar, A (2019). Ontological insecurity and the politics of contemporary populism. Cambridge Review of International Affairs, 32(3), 214-221.
• Şah U (2020). Eleştirel Söylem Analizi: Temel Yaklaşımlar. Kültür Araştırmaları Dergisi, 7, 210-231.
• Şen A F (2018). Medyatikleşme Üzerine Kuramsal Bir Tartışma. eKurgu Anadolu Üniversitesi İletişim Bilimleri Fakültesi Uluslararası Hakemli Dergisi, 26(1), 55-65.
• Türkyılmaz S (2020a). Kafkasya’da Azerbaycan Ekseni. Yeni Şafak, 1 Ekim. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Türkyılmaz S (2020b). Yeni bir dönemin göstergesi olarak Hudaferin Köprüsü. Yeni Şafak, 22 Ekim. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Türkyılmaz S (2020c). Mavera-yı Kafkas’ta Türk barışına doğru. Yeni Şafak, 5 Kasım. Son erişim tarihi, 04/02/2022.
• Ural H (2018). Turkishness on the stage: Affective nationalism in the Eurovision Song Contest. International Journal of Cultural Studies, (22)4, 519-535.
• Uzer U (2011). Identity and Turkish Foreign Policy The Kemalist Influence in Cyprus and the Caucasus. London & New York: I. B. Tauris.
• Van Dijk T (2005). Söylemin Yapıları ve İktidarın Yapıları. İçinde: M Küçük (der), Medya, İktidar İdeoloji, Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları, 315-376.
• Varshney A (2021). Populism and Nationalism: An Overview of Similarities and Differences. Studies in Comparative International Development, 56, 131-147.
• Verbeek B ve Zaslove, A (2017). Populism and Foreign Policy. İçinde: C R Kaltwasser vd. (der), The Oxford Handbook of Populism, UK: Oxford University Press, 489-514.
• Wodak R (2001). The discourse-historical approach. İçinde: R Wodak ve M Meyer (der), Methods of Critical Discourse Analysis, London & Thousand Oaks & New Delhi: Sage Publications, 63-94.
• Wodak R (2008). Discourse Studies – Important Concepts and Terms. İçinde: M Krzyzanowski ve R Wodak (der), Qualitative Discourse Analysis in the Social Science, London: Palgrave MacMillan, 1-30.
• Wodak R (2015). The Politics of Fear What Right-Wing Populist Discourses Mean. UK: Sage.
• Wodak R vd. (2009). The Discursive Construction of National Identity. Second Edition, UK: Edinburg University Press.
• Yabancı B (2020). Fuzzy Borders between Populism and Sacralized Politics: Mission, Leader, Community and Performance in ‘New’ Turkey. Politics, Religion & Ideology, 21(1), 92-112.
• Yavuz M H (2020). The Turkish-Armenian Historical Controversy: How to name the Events of 1915? Middle East Critique, 29(3), 345-365.
• Yavuz M H (2022). Turkish Foreign Policy and the Karabakh Conflict. İçinde: M Hakan Yavuz ve Michael M. Gunter (der), The Nagorno-Karabakh Conflict: Historical and Political Perspectives, New York: Routledge, 275-302.
• Yavuz M H ve Huseynov V (2020). The Second Karabakh War: Russia vs. Turkey? Middle east Policy, 27(4), 103-118.
• Yeşil B (2018). Authoritarian Turn or Continuity? Governance of Media through Capture and Discipline in the AKP Era, South European Society and Politics, 23(2), 239-257.
• Yıldırım K vd. (2021). Dynamics of Campaign Reporting and Press-Party Parallelism: Rise of Competitive Authoritarianism and the Media System in Turkey. Political Communication, 38(3), 326-349.
• Yılmaz H (2011). Euroscepticism in Turkey: Parties, Elites, and Public Opinion. South European Society and Politics, 16(1), 185-208.
• Yılmaz Z (2018). Yeni Türkiye’nin Ruhu Hınç, Tahakküm, Muhtaçlaştırma. İstanbul: İletişim Yayınları.