CONTRIBUTION OF THE CONCORDAT PROCESS TO THE CONTINUITY OF BUSINESS

Yıl 2020, , 495 - 515, 01.07.2020

Filiz Özşahin Koç , Şaban Uzay

https://doi.org/10.29067/muvu.646758

Cited By: 2

Öz

In 2003 and 2004, the postponement of bankruptcy clause was added to the Execution and Bankruptcy Law in order to bring the companies that are financially in a difficult situation but have a hope of recovery to the economy. However, as a result of the misuse of the right to postpone bankruptcy, the new bankruptcy deferment applications were not accepted before the state of emergency (OHAL), then the Law No. 7101 on the Amendment of the Execution and Bankruptcy Law and Some Other Laws came into force on 15 March 2018. With the Article 62 of the Law No. 7101, our Commercial Code has been amended and the article concordat has been added to Article 377 instead of postponement of bankruptcy. According to article 285 of the Execution and Bankruptcy Law; Any debtor who cannot pay his debts despite the due date or who is in danger of failing to pay on his due terms can say that he can demand the concordat to pay his debts or to avoid a possible dismissal by means of making or changing the maturity. With this application, it is aimed to ensure continuity of enterprises. In this context, the aim of the study is to examine the level of concordat applications' contribution to the continuity of enterprises. For this purpose, it will be tried to determine the number of companies applying to concordat from the date of entry into force of the Law and completing the concordat process without bankruptcy or by bankruptcy. In the study, the reasons that lead companies to concordat process will be examined and the risks affecting the continuity of the enterprises and the controls that may bring them will be explained with the help of sample case.

Anahtar Kelimeler

Concordat, Contiunity, Contiunity of Business

KONKORDATO SÜRECİNİN İŞLETMELERİN SÜREKLİLİĞİNE KATKISI

Öz

Finansal açıdan kötü durumda olan fakat kurtulma ümidi bulunan şirketleri ekonomiye kazandırma amacı ile 2003 ve 2004 yıllarında İcra ve İflas Kanunu’na “iflasın ertelenmesi” maddesi eklenmiştir. Ancak iflas erteleme hakkının kötüye kullanılması neticesinde önce olağanüstü hal (OHAL) döneminde yeni iflas erteleme başvuruları kabul edilmemiş, daha sonra 7101 sayılı “İcra ve İflas Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun” 15 Mart 2018 tarihinde yürürlüğe girmiştir. 7101 sayılı Kanun’un 62. maddesi ile Ticaret Kanunumuzda değişiklik yapılarak 377. maddede yer alan “iflasın ertelenmesi” maddesi yerine “konkordato” maddesi eklenmiştir. İİK’nın 285. maddesine göre; “Borçlarını, vadesi geldiği hâlde ödeyemeyen veya vadesinde ödeyememe tehlikesi altında bulunan herhangi bir borçlu, vade verilmek veya tenzilat yapılmak suretiyle borçlarını ödeyebilmek veya muhtemel bir iflâstan kurtulmak için konkordato talep edebilir” denilmektedir. Bu uygulama ile işletmelerin sürekliliğinin sağlanması amaçlanmaktadır. Bu kapsamda çalışmanın amacı, konkordato uygulamalarının işletmelerin sürekliliğine olan katkısının hangi düzeyde olduğunu incelemektir. Bu amaç doğrultusunda Kanun’un yürürlüğe girdiği tarihten itibaren konkordatoya başvuran ve konkordato sürecini iflas ederek veya iflas etmeden tamamlayan şirket sayısı belirlenmeye çalışılacaktır. Çalışmada ayrıca şirketleri konkordato sürecine sürükleyen nedenler incelenecek ve işletmelerin sürekliliğini etkileyen riskler ve bunlara getirebilecek kontroller, örnek vaka yardımıyla açıklanmaya çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Konkordato, Süreklilik, İşletmenin Sürekliliği

Kaynakça

• Acar, G. (2017). Suistimal Riski Gündeminizde mi?, The Deloitte Times, Temmuz 2017.
• Akdoğan N., ve Aydın H. (1987). Muhasebe Teorileri, Gazi Üniversitesi Yayın No: 98, Ankara.
• Akın Acuner, Ş. (2003). Bir Verimlilik Artırma Tekniği Olarak Risk Yönetimi ve Modern Yönetim Teknikleri ile İlişkisi, Verimlilik Dergisi, 12, 37-54.
• Arzova, S. B., Yavaş, M. ve Küçük, B. (2015). Hukuki ve Mali Yönden İflasın Ertelenmesi ve Borca Batıklık Bilançosu (2. Baskı). Seçkin Yayınevi, Ankara.
• Cabedo, J. D. ve Tirado J. M. (2004). The Disclosure of Risk in Financial Statements, Accounting Forum, 28 (3), 181–200.
• Cemalcılar, Ö. ve Önce S. (1999). Muhasebenin Kuramsal Yapısı, Anadolu Üniversitesi Yayın No:1093, Eskişehir.
• Eccles, R.G., Newquist S.C. ve Schatz, R. (2007). Reputation and Its Risks, http://ehis.ebscohost.com/eds/pdfviewer/pdfviewer?sid=e50a286c-d266-47ce-8d52-4379da325d08%40sessionmgr110&vid=2&hid=109, Harvard Business Review, Şubat, 104-115.
• German Accounting Standards Board. (2000). Risk Reporting (GAS-5). GASB, Berlin. http://www.drsc.de/docs/drafts/5_eng.html.
• Honey, G. (2009). A Short Guide to Reputation Risk, Gower Publishing Limited, England.
• Kızılboğa Özaslan, R. ve Özşahin Koç, F. (2016). Kurumun Sürdürülebilirliğinde “İtibar Riski” Yönetiminin Yeri ve Önemi, Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1, 273-283.
• Nielsen, D. B. (2010). Risk Management Reporting and Value Creation in Danish Companies, (Unpublished Master Thesis), Copenhagen Business School, Finance and Accounting, Denmark.
• Özkan, A. ve Özşahin Koç, F. (2018). BİST İmalat Sektörü İşletmelerinde Risk Raporlama, Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 52, 17-46.
• Saka, T. (2002). Nakit Akımı Yönetimine Genel Bir Bakış. www.elegans.com.tr/52/haber042.html.
• Savram M. ve Karakoç, A. (2012). Bankacılık Sektöründe İtibar Riskinin Önemi, International Conference on Eurasian Economies, 2012, 328-332.
• Sayılgan, G. ve Arslan, E. (2016). İflasın Ertelenmesi ve Türkiye’de 2009-2013 Arasındaki İflasın Ertelenmesi Davalarının Analizi, Maliye Finans Yazıları Dergisi, 105, 47-74.
• Scott, S.V. ve Walsham, G. (2005). Reconceptualizing and Managing Reputation Risk in The Knowledge Economy: Torard Reputable Action, Organization Science, 16 (3), 308-322.
• Sevilengül, O. (2014). Genel Muhasebe, Gazi Kitabevi, Ankara.
• Uzay, Ş. (2015). Bağımsız Denetimde İç Kontrol Eksikliklerinin Saptanması ve Bunların Yönetime Bildirilmesi (BDS 265), Muhasebe ve Denetim Standartları Çalıştayı, MUFAD & Yalova Üniversitesi, 25 Nisan 2015, Yalova.
• Uzay, Ş. (2017). Bağımsız Denetimin İşletmenin Sürekliliğine Katkısı, Kamu Gözetimi Kurumu, Muhasebe ve Denetim Sempozyumu “İktisadi Gelişmede Muhasebe ve Denetimin Önemi”, 27-28 Eylül 2017, İstanbul.
• Uzay, Ş. (2019). İflasın Ertelenmesi Kurumunun Türkiye Uygulamasının Değerlendirilmesi, Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, 23,169-178.
• Uzun, A. K. ve Cömert, N. (2014). Bağımsız Denetçi İçin İtibar Yönetimi, İtibar Yönetimi, Editörler: Haluk Sümer ve Helmut Pernsteiner, Beta Yayınevi, İstanbul.
• Yarız, A. (2012). Bankacılıkta Risk Yönetimi Risk Matrisi Uygulaması, Nobel Akademik Yayıncılık, Ankara.
• Yeni Düzenlemesi İle Konkordato Ve Getirdikleri. (2019). http://www.mtmd.org.tr/data/mtmd2017/upload_download/Konkordato%20Uzun%20(r).pdf, [Erişim Tarihi: 22.02.2019].
• Konkordato Süreci. (2019). http://www.mhydanismanlik.com/konkordato-sureci/ [Erişim Tarihi: 27.02.2019].
• https://www.takvim.com.tr/ekonomi/2019/03/06/hazine-ve-maliye-bakani-berat-albayraktan-adim-adim-ekonomi-kocaeli-programinda-onemli-aciklamalar; [Erişim Tarihi: 07.03.2019].
• https://emlakkulisi.com/konkordato-ilan-edenlerin-yuzde-75i-insaat-sektorunden/584643; [Erişim Tarihi: 07.03.2019].
• https://emlakkulisi.com/konkordatoda-dengelenme-sureci-basladi/596075; [Erişim Tarihi: 07.03.2019].
• https://emlakkulisi.com/konkordato-ilan-eden-sirket-sayisi-aciklandi/591905; [Erişim Tarihi: 07.03.2019].