İşletmenin sürekliliği
varsayımının muhasebe uygulamaları üzerinde doğrudan veya dolaylı etkileri
bulunmaktadır. Bu varsayım dönemsellik varsayımı, maliyet esası ve tutarlılık
kavramları ile yakın ilişki içerisinde olup tahakkuk esaslı kayıt mantığının
temel gerekçesidir. 20.
yy. öncesinde işletmenin sürekliliği varsayımına kavramsal olarak
rastlanılmamış olmakla birlikte bazı muhasebe uygulamalarının bu varsayım
temelinde gerçekleştirildiği öne sürülebilir. Nitekim Littleton (1933)
tahakkuk, amortisman ve değerleme işlemlerini işletmenin sürekliliği varsayımı
çerçevesinde yapılan işlemlere örnek olarak göstermiştir. Bu çalışma,
Littleton (1933)’un yaklaşımından yola çıkılarak işletmenin sürekliliği
varsayımına tarihsel bir bakış açısı sunmak suretiyle modern muhasebe
anlayışının gelişimi düşüncesine katkı sağlamak amacıyla hazırlanmıştır.
İşletmenin Sürekliliği Muhasebe Varsayımları Muhasebe Tarihi
The going concern assumption has direct or
indirect effects on accounting implementations. This assumption is closely
related with periodicity assumption, cost principle and consistency concepts
and it is leading motive for accrual basis of accounting. Although going
concern assumption has not been encountered conceptually before 20th
century, it can be suggested that some accounting implementations were based on
this assumption. Thus Littleton (1933) cited accruals, depreciation and
valuation processes as transactions that are recorded according to going
concern basis. This study has been prepared with the aim of providing
contribution to the thought of improvement of the sense of modern accounting by
presenting a historical view of going concern assumption, from the point of
Littleton’s (1933) approach.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Sayı |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 7 Temmuz 2018 |
Gönderilme Tarihi | 29 Eylül 2017 |
Kabul Tarihi | 2 Mayıs 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 11 Sayı: 2 |
This Journal Licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
This license allows reusers to distribute, remix, adapt, and build upon the material in any medium or format for noncommercial purposes only, and only so long as attribution is given to the creator.