Relations Between Japan and the Ottoman Empire in Western Press on the Eve of the First World War

Yıl 2024, Cilt: 14 Sayı: Türkiye-Japonya İlişkileri 100. Yıl Özel Sayısı, 112 - 122

Can Eyüp Çekiç

https://doi.org/10.30783/nevsosbilen.1521216

Öz

Suspended by Abdulhamid II in 1878, the Ottoman Parliament finally reconvened on December 17, 1908, following the Young Turk Revolution. On this momentous occasion, messages of congratulations were sent by all nations, including every European power and Russia, the archenemy of the Ottoman Empire—except for Japan. The absence of a congratulatory message from Japan was surprising to the Ottomans, especially considering Japan's rapid modernization, which had transformed it from a feudal state into a progressive power, serving as an inspiration to both Abdulhamid II and the Young Turks. This admiration peaked with Japan's victory over Russia in 1905, symbolizing an Eastern and non-Christian army's triumph over a European rival. Despite this, the Japanese government maintained a distant stance towards the Ottomans. Japan aligned itself with Britain and Russia during the First World War and only sent an envoy to the Ottoman capital after the war to protect its interests during the occupation of Istanbul. Why did Japan fail to send a message in 1908? Why did the Japanese government refrain from establishing diplomatic ties with the Ottomans? This article aims to explore how conflicting interests and political cultures prevented an alignment between Japan and the Ottoman Empire on the eve of the First World War.

Anahtar Kelimeler

Japan Ottoman Relations, 1905 Russo-Japanese War, Abdulhamid II, Young Turk Revolution, Extraterritorial Rights

Batı basınında Birinci Dünya Savaşı öncesi Osmanlı Devleti – Japonya ilişkileri

Öz

1878'de II. Abdülhamid tarafından askıya alınan Osmanlı Meclisi, Jön Türk Devrimi'nin ardından nihayet 17 Aralık 1908'de yeniden toplandı. Bu önemli olay vesilesiyle, her Avrupa gücü ve Osmanlı İmparatorluğu'nun ezeli düşmanı Rusya da dahil olmak üzere tüm ülkeler tebrik mesajları gönderdi - Japonya hariç. Japonya'dan bir tebrik mesajının gelmemesi, özellikle Japonya'nın feodal bir devletten ilerici bir güce dönüşerek II. Abdülhamid ve Jön Türkler için ilham kaynağı olması nedeniyle Osmanlılar için şaşırtıcıydı. Bu hayranlık, 1905'te Japonya'nın Rusya'ya karşı kazandığı zaferle zirveye ulaştı ve Doğulu ve Hristiyan olmayan bir ordunun bir Avrupa rakibine karşı zaferini simgeliyordu. Buna rağmen, Japon hükümeti Osmanlılara karşı mesafeli bir duruş sergiledi. Japonya, Birinci Dünya Savaşı sırasında Britanya ve Rusya ile ittifak kurdu ve İstanbul'un işgali sırasında çıkarlarını korumak için ancak savaştan sonra Osmanlı başkentine bir elçi gönderdi. Japonya, 1908'de neden bir mesaj göndermedi? Japon hükümeti, Osmanlılarla diplomatik ilişkiler kurmaktan neden kaçındı? Bu makale, Japonya ile Osmanlı İmparatorluğu arasında Birinci Dünya Savaşı arifesinde bir ittifakın önündeki engelleri oluşturan çıkar çatışmaları ve siyasi kültürlerin rolünü araştırmayı amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Osmanlı Japonya İlişkileri, 1905 Japon-Rus Savaşı, II. Abdülhamid, II. Meşrutiyet, Kapitülasyonlar.

Kaynakça

• The Times of India. (1906, May 29). Japan’s New Religion: an Extraordinary Congress.
• The Washington Post. (1907, February 26). Turkey and Japan are Quarrelling.
• The Washington Post. (1907, May 13). Turkey Blocks Japan.
• The New York Times. (1909, January 31). Chagrin in Turkey at Apathy of Japan.
• Akarca, H. D. (2007). A Reinterpretation of the Ottoman Neutrality During the War. Rotem Kowner (ed.). Rethinking the Russo-Japanese War, 1904-5. Volume I: Centennial Perspectives. Brill.
• Akyüz, D. (2021). An Ottoman Staff Officer in the Russo-Japanese War (1904-1905): General Pertev Bey’s Impressions and Evaluations. Global Perspectives on Japan, No. 4, 38-64.
• Aladağ, H. H. (2016). Osmanlı Devleti Zaviyesinden 1904-1905 Rus Japon Harbi. Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, No. 36, 579-606.
• Best, A. (2021). British Engagement with Japan, 1854-1922: The Origins and Course of an Unlikely Alliance. Routledge.
• Birbudak, T. S. (2018). The Sino-Japanese War of 1894-1895 and the Ottoman Empire. Tarih Araştırmaları Dergisi, Vol. 37, No. 63, 199-218.
• Deringil, S. (1999). The Well-Protected Domains: Ideology and the Legitimation of Power in the Ottoman Empire, 1876-1909. I.B. Tauris.
• Erkin, H. C. (2002). Japon Gezgin Ienaga Toyokichi’nin 1899-1900 Anıları. 238-243. OTAM, Vol. 13, 238-243.
• Esenbel, S. (2003). Japanese Perspectives of the Ottoman World. Esenbel & Chiharu (eds.). The Rising Sun and the Turkish Crescent: New Perspectives on the History of Japanese-Turkish Relations. Boğaziçi University Press.
• Esenbel, S. (2011). Japan, Turkey and the World of Islam: the Writings of Selçuk Esenbel. Global Oriental.
• Esenbel, S. (2014). Friends in Opposite Camps of Enemies from Afar: Japanese and Ottoman Turkish Relations in the Great War. Minohara, Tze-ki Hon & Dawley (eds.). The Decade of the Great War: Japan and the Wider World in the 1910s. Brill.
• Gönen, H. & Atik, K. (2015). “Turkish-Japanese Relations: a Descriptive Assessment.” Işıksal, H. & Örmeci, O. (eds.). Turkish Foreign Policy in the New Millennium. Peter Lang.
• Hamilton, R. F., & Herwig, H. H. (2012). Decisions for War, 1914-1917. Cambridge University Press.
• Jansen, M. B. (2002). The Making of Modern Japan. Harvard University Press.
• Kayaoğlu, T. (2010). Legal Imperialism: Sovereign and Extraterritoriality in Japan, the Ottoman Empire, and China. Cambridge University Press.
• Kösebalaban, H. (1998). Japon Grand Stratejisi: Yirminci Yüzyıl Japon Dış Politikasında Süreklilik ve Değişim. Divan: Disiplinlerarası Çalışmalar Dergisi, Vol: 5, No: 2, 57-98.
• Kuşçulu, A. (2022). Osmanlı Dergilerinde Japonya 1868-1912. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Vol: 3, No: 44, 201-228.
• Levent, S. (2020). Japanese Knowledge about Muslims from the Meiji Restoration to Today: Islamic World in the Context of a Trans-National Space. Cihannüma: Taih ve Coğrafya Araştırmaları Dergisi, Vol: 6, No: 1, 163-176.
• Özel, M. (2000). İktisadi Oryantalizmin Sonu: Çin, Hind ve Osmanlı Ekonomilerine Yeni Bakış. Divan: Disiplinlerarası Çalışmalar Dergisi, Vol: 8, No: 1, 1-28.
• Sakamoto, R. (2004). Race-ing Japan. Roy Starrs (ed.). Japanese Cultural Nationalism: at Home and in the Asia-Pacific. Brill.
• Shaw, S. J. (1977). History of the Ottoman Empire and Modern Turkey: Volume II: Reform, Revolution, and Republic: The Rise of Modern Turkey 1808-1975. Cambridge University Press.
• Sonat, R. (2023). Bir Japon Yüzbaşısının İzinde Japonya’nın Yakın Doğu Açılımını Okumak: Yüzbaşı Haroşiya Hirayama’nın 1906 Yılının Son Demlerinde İstanbul’dan Basra’ya Uzanan Yolculuğu ve Anlattıkları. Gazi Akademik Bakış, Vol: 16, No: 32, 231-247.
• Şahin Ulusan, F. Ş. (2001). Türk-Japon İlişkileri (1876-1908). Kültür Bakanlığı Yayınları.
• Westwood, J. N. (1986). Russia Against Japan, 1904-1905: A New Look at the Russo-Japanese War. State University of New York Press.
• Worringer, R. (2004). Sick Man of Europe or Japan of the Near East? Constructing Ottoman Modernity in the Hamidian and Young Turk Eras. International Journal of Middle East Studies, Vol. 36, No. 2, 207-230.
• Worringer, R. (2014). Ottomans Imagining Japan: East, Middle East, and Non-Western Modernity at the Turn of the Twentieth Century. Palgrave Macmillan.
• Ziomek, K. L. (2014). The 1903 Human Pavilion: Colonial Realities and Subaltern Subjectivities in Twentieth-Century Japan. The Journal of Asian Studies, Vol. 73, No. 2, 493-516.
• Zürcher, E. J. (2004). Turkey: A Modern History. I.B. Tauris.