Öz
Fârâbî is one of the Muslim thinkers to work in politics. His political understanding is individual-centered. The main theme of his political philosophy constitutes a virtuous city. The origin and purpose of the virtuous city is absolute happiness. According to him, the best government is based on real justice. The justice is an essential element in the essence of each value. The ruler of the virtuous city is the first president possesses political force and philosophical wisdom. The first president has twelve attributes, but if no one has qualified these attributes, someone has six characteristics become the second president. Fârâbî classifies the states as the virtuous city and non-virtuous city. The virtuous city is unique. It is a place where lives the wised and virtuous people. The members of the society help each other in this city. The non-virtuous cities are four types: The uneducated city, the faaseqeen city, the changed city and the heretic city. Human values aren’t developed in the non-virtuous cities. These are unqualified societies which distorted and transformed.
Anahtar Kelimeler
The Virtuous City Happiness Information Justice.JEL Classification: Y3 Y30.
Kaynakça
- ARSAL, Sadri Maksudi (1945), Fârâbî’nin Hukuk Felsefesi, Kenan Matbaası, İstanbul.
- ARISTOTELES (2009), Nikomakhos’a Etik, Çev. Saffet Babür, Bilgesu Yayıncılık, İstanbul.
- AYAZ, Adnan (2008), Fârâbî’de Siyaset Felsefesi Kaynakları ve Etkileri, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul.
- AYDINLI, Yaşar (2008), Fârâbî’de Tanrı-İnsan İlişkisi, İz Yayıncılık, İstanbul.
- BAYRAKLI, Bayraktar (2000), Fârâbî’de Devlet Felsefesi, İşaret Yayınları, İstanbul.
- ERKAL, Mustafa (2012), Sosyoloji (Toplumbilimi), İlaveli On Altıncı Basım, Der Yayınları, İstanbul.
- FÂRÂBÎ (1987), Fusulu’l Medeni (Siyaset Felsefesine Dair Görüşler), Çev. Hanifi Özcan, İlahiyat Vakfı Yayınları, İzmir.
- FÂRÂBÎ (2004), İdeal Devlet (El-Medinetü’l Fâzıla), İkinci Baskı, Çev. Ahmet Arslan, Vadi Yayınları, Ankara.
- GÜRİZ, Adnan (2011), Hukuk Felsefesi, 9. Baskı, Siyasal Kitabevi, İstanbul.
- HÜLAGÛ, Orhan (1999), Fârâbî ve İbn-i Haldun’da Devlet Düşüncesi, Kırkambar Yayınları, İstanbul.
- KARS, Zübeyir (2006), “Fârâbî’de İnsan-Devlet İlişkisi”, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7 (1): 21-38.
- KARADAYI, Talip (2004), “Platon ve Fârâbî’de İdeal Devlet”, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (2): 237-248.
- MÜCAHİD, Huriye Tevfik (2012), Fârâbî’den Abduh’a Siyasi Düşünce, Üçüncü Baskı, Çev. Vecdi Akyüz, İz Yayıncılık, İstanbul.
- ÖZCAN, Muttalip (2009), “Aristoteles’in Varlık Görüşü”, Kaygı, (13):113-131.
- PLATON (2013), Devlet, Çev. Sabahattin Eyüpoğlu, Ali Cimcoz, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul.
- TOSUN, Sibel (2007), Platon ve Fârâbî’nin Siyaset Felsefelerinin Karşılaştırılması ve Siyaset Felsefelerinde Erdem, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
Öz
Fârâbî, siyaset konusunda eser yazan Müslüman düşünürlerden biridir. O’nun siyaset anlayışı insan merkezlidir. Siyaset felsefesinin ana temasını erdemli şehir oluşturur. Erdemli şehrin kökeni ve amacı mutlak saadettir. O’na göre; en iyi devlet gerçek adalete dayanır. Adalet her değerin özündeki zaruri bir unsurdur. Erdemli şehrin yöneticisi politik güçle felsefi bilgeliğe sahip ilk başkandır. İlk başkan on iki niteliğe sahiptir. Ancak bu vasıflara haiz hiç kimse yoksa altı niteliğe sahip biri ikinci başkan olur. Fârâbî devletleri erdemli şehir ve erdemli olmayan şehirler olarak sınıflandırır. Erdemli şehir tektir. Âlim ve erdemli kişilerin bulunduğu bir yerdir. Bu şehirde toplum üyeleri birbirine yardım eder. Erdemli olmayan şehirler ise dört çeşittir: Cahil Şehir, Fasık Şehir, Değişebilen Şehir ve Sapkın Şehir. Erdemli olmayan şehirlerde insani değerler gelişmemiştir. Bunlar, başkalaşmış ve bozulmuş niteliksiz toplumlardır.
Anahtar Kelimeler
Erdemli Şehir Mutluluk Bilgi Adalet.JEL Sınıflandırması: Y3 Y30.
Kaynakça
- ARSAL, Sadri Maksudi (1945), Fârâbî’nin Hukuk Felsefesi, Kenan Matbaası, İstanbul.
- ARISTOTELES (2009), Nikomakhos’a Etik, Çev. Saffet Babür, Bilgesu Yayıncılık, İstanbul.
- AYAZ, Adnan (2008), Fârâbî’de Siyaset Felsefesi Kaynakları ve Etkileri, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul.
- AYDINLI, Yaşar (2008), Fârâbî’de Tanrı-İnsan İlişkisi, İz Yayıncılık, İstanbul.
- BAYRAKLI, Bayraktar (2000), Fârâbî’de Devlet Felsefesi, İşaret Yayınları, İstanbul.
- ERKAL, Mustafa (2012), Sosyoloji (Toplumbilimi), İlaveli On Altıncı Basım, Der Yayınları, İstanbul.
- FÂRÂBÎ (1987), Fusulu’l Medeni (Siyaset Felsefesine Dair Görüşler), Çev. Hanifi Özcan, İlahiyat Vakfı Yayınları, İzmir.
- FÂRÂBÎ (2004), İdeal Devlet (El-Medinetü’l Fâzıla), İkinci Baskı, Çev. Ahmet Arslan, Vadi Yayınları, Ankara.
- GÜRİZ, Adnan (2011), Hukuk Felsefesi, 9. Baskı, Siyasal Kitabevi, İstanbul.
- HÜLAGÛ, Orhan (1999), Fârâbî ve İbn-i Haldun’da Devlet Düşüncesi, Kırkambar Yayınları, İstanbul.
- KARS, Zübeyir (2006), “Fârâbî’de İnsan-Devlet İlişkisi”, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7 (1): 21-38.
- KARADAYI, Talip (2004), “Platon ve Fârâbî’de İdeal Devlet”, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (2): 237-248.
- MÜCAHİD, Huriye Tevfik (2012), Fârâbî’den Abduh’a Siyasi Düşünce, Üçüncü Baskı, Çev. Vecdi Akyüz, İz Yayıncılık, İstanbul.
- ÖZCAN, Muttalip (2009), “Aristoteles’in Varlık Görüşü”, Kaygı, (13):113-131.
- PLATON (2013), Devlet, Çev. Sabahattin Eyüpoğlu, Ali Cimcoz, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul.
- TOSUN, Sibel (2007), Platon ve Fârâbî’nin Siyaset Felsefelerinin Karşılaştırılması ve Siyaset Felsefelerinde Erdem, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Nisan 2014 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 Cilt: 7 Sayı: 1 |
