THE ANALYSIS OF SECTORAL SPECIALIZATION BEFORE EARTHQUAKE FOR KAHRAMANMARAS’ FORMAL LABOR MARKET

Yıl 2024, Cilt: 12 Sayı: 1, 60 - 75, 03.07.2024

Ayşe Nur Çiftçi

https://doi.org/10.52122/nisantasisbd.1443535

Öz

The aim of this study is to analyze the most recent sectoral specialization before earthquake for Kahramanmaras’ Formal Labor Market. The data were obtained from the Social Security Institution. The location quotient (LQ) technique was used as the analysis method. The most important debate issue for this literature is the minimum value of LQ for sectoral specialization begins. There are four cut-off points for sectoral specialization in the literature. These cut-off points and its means that: 1) 0,7 ≤ LQ< 1,25 =˃ Low specialization. 2) 1,25 ≤ LQ < 2 =˃ The beginning of specialization. 3) 2 ≤ LQ < 3 =˃ High level of specialization. 4) 3 ≤ LQ =˃ Absolute specialization. According to the analysis findings, the absolute sectoral specialization rate is 29%, the high and middle level of sectoral specialization rate is 9,1%, the low level of sectoral specialization rate is 29% while the non-specialization rate is only 18.7%. These findings showed that Kahramanmaraş has strong sectoral specialization for its economic recovery after the earthquake.

Anahtar Kelimeler

Social politics, labor economics, LQ, labor market, economic demography

KAHRAMANMARAŞ FORMEL EMEK PİYASASINDA DEPREM ÖNCESİNDEKİ SEKTÖREL UZMANLAŞMANIN ANALİZİ

Öz

Bu çalışmanın amacı, Kahramanmaraş formel emek piyasasında deprem öncesindeki en güncel tarihi oluşturan 2021 yılındaki sektörel uzmanlaşma düzeylerini analiz etmektir. Uygulamada kullanılan veriler Sosyal Güvenlik Kurumu’ ndan temin edilmiştir. Analiz yöntemi olarak ise lokasyon katsayısı (LQ) tekniği kullanılmıştır. Literatürde en önemli tartışma konusu, sektörel uzmanlaşmanın başladığı en düşük LQ değerinin ne olduğudur. Literatürde ise sektörel uzmanlaşma için dört kesim noktası vardır. Bu kesim noktaları ve anlamları da şunlardır: 1) 0,7 ≤ LQ < 1,25 =˃ Düşük sektörel uzmanlaşma vardır. 2) 1,25 ≤ LQ <2 =˃ Sektörel uzmanlaşma başlamıştır. 3) 2 ≤ LQ < 3 =˃ Yüksek sektörel uzmanlaşma vardır. 4) 3 ≤ LQ =˃ Tam sektörel uzmanlaşma vardır. Analiz bulgularına göre mutlak sektörel uzmanlaşma oranı %29; yüksek ve orta düzeyde sektörel uzmanlaşma oranı %9,1; düşük düzeyde sektörel uzmanlaşma oranı %41,7 ve uzmanlaşmama oranı ise sadece % 18,7'dir. Bu bulgular, Kahramanmaraş'ın deprem sonrası ekonomik toparlanması için güçlü bir sektörel uzmanlaşmaya sahip olduğunu desteklemektedir.

Anahtar Kelimeler

Sosyal politika, çalışma ekonomisi, LQ, emek piyasası, iktisadi demografi

Kaynakça

• Acar, S., Meydan, M. C., Bilen Kazancık, L., & Işık, M. (2019). İllerin sosyo-ekonomik gelişmişlik sıralaması araştırması SEGE-2017, Ankara: T.C. Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı Kalkınma Ajansları Genel Müdürlüğü.
• Acar, S., Şahin Cinoğlu, D., Karagöz,, T., Kayğısız, G., Meydan, M. C., & Işık, M. (2022). İlçelerin Sosyo-Ekonomik Gelişmişlik Sıralaması Araştırması SEGE-2022, Ankara: T.C. Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı Kalkınma Ajansları Genel Müdürlüğü.
• Alhowaish, A. K., Alsharikh, M. A., Alasmail, M. A., & Alghamdi, Z. A. (2015). “Location Quotient Technique and Economy Analysis of Regions: Tabuk Province of Saudi Arabia as a Case Study”, International Journal of Science and Research (IJSR), 4(12), 1756-1761.
• Alkan, A., & Obut Bilim, Z. (2021). “Lokasyon Katsayısı Yaklaşımı ile Türkiye Çimento Sanayiinde Bölgesel Yoğunlaşma”, Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(1), 101-113.
• Anderson, N. B., & Bogart, W. T. (2001). “The Structure of Sprawl: Identifying and Characterizing Employment Centers in Polycentric Metropolitan Areas”, American journal of economics and sociology, 60(1), 147-169.
• Bain, N., & Medina, F. (1989). “Development Policy in Peurto Rico, 1952-1980: An Example of Successful Industrial Decentralization”, Yearbook. Conference of Latin Americanist Geographers, 15, 79-86.
• Baş, MB & Ergen, B. (2021). “TR72 Bölgesinde İl Düzeyinde İnşaat-Sanayi ve Hizmetler Sektörü Yığılmasının Lokasyon Katsayısı Yöntemiyle Araştırılması”, Kayseri Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3 (1), 41-59.
• Benassi, F., Crisci, M., & Rimoldi, S. M. (2022). “Location Quotient as a Local Index of Residential Segregation. Theoretical and Applied Aspects”, Rivista Italiana di Economia Demografia e Statistica, 76(1), 23-34.
• Beyene, J., & Moineddin, R. (2005). “Methods for Confidence Interval Estimation of a Ratio Parameter with Application to Location Quotients”, BMC Medical Research Methodology, 5, 1-7.
• Billings, S. B., & Johnson, E. B. (2012). “The Location Quotient as an Estimator of Industrial Concentration”, Regional Science and Urban Economics, 42(4), 642-647.
• Börü, P. & Uzbay Pirili, M. (2021). “Sürdürülebilir Kalkınma ve Çevresel Sektörler Ekseninden İzmir’e Bakış”, Meltem İzmir Akdeniz Akademisi Dergisi, 9, 77-99.
• Çelik, E., & Sandal, E. (2022). “Türkiye İmalat Sanayii ve Alt Sektörlerinin Bölgesel Yoğunlaşma Yapısı: 2011-2020 Yılı Karşılaştırmalı Yerelleşme Katsayısı Analizi”, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(3), 1452-1468.
• Chiang, S. H. (2009). “Location quotient and trade”, The Annals of Regional Science, 43, 399-414.
• Çiftçi, A. N. & Çiftçi, M. (2020). “Sosyal Hizmet Faaliyet Alanında Bölgesel Uzmanlaşmadan Iraksama Tespit Yöntemi ve Tekirdağ Örneği (2008-2017)”, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(1), 118-142.
• Çiftçi, M., Mert, A. K., & Çiftçi, A. N. (2022). “Formel (Birincil) İş Piyasasında Kadın Çalışan Uzmanlaşmasına Dayalı Toplumsal Cinsiyet Eşitsizliği Analizi ve TRA2 Bölgesi”, Avrasya Ekonometri, İstatistik ve Ampirik Ekonomi Dergisi, 22, 1-13.
• Coffey, W. J., & Polèse, M. (1987). “Trade and Location of Producer Services: a Canadian Perspective”, Environment and Planning A, 19(5), 597-611. Cortese, C. F., & Leftwich, J. E. (1975). “A Technique for Measuring the Effect of Economic Base on Opportunity for Blacks”, Demography, 12(2), 325-329.
• Crawley, A., Beynon, M., & Munday, M. (2013). “Making Location Quotients More Relevant as a Policy Aid in Regional Spatial Analysis”, Urban Studies, 50(9), 1854-1869.
• Dedeoğlu, S. (2000). Toplumsal cinsiyet rolleri açısından Türkiye’de aile ve kadın emeği. Toplum ve Bilim, 86(3), 139-170.
• Deliktaş, E., & Çelik, N. (2019). “TRB2 Bölgesi’nde Rekabetçi Sektörlerin Belirlenmesi”, İzmir Katip Çelebi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(1), 29-44. Doğaroğlu, S., & Akbay, C. (2017). “Kahramanmaraş İlindeki Tekstil Firmalarının Dış Ticaret Yapısı”, KSÜ Doğa Bilimleri Dergisi, 20(1), 47-53. Ergen, B. & Oğuz, M.Ö. (2018). “Periodic Manufacturing Industry Clustering Analysis in Yozgat Using the Location Quotient Method (2006-2016)”, Planlama, 28(2):116–126.
• Fettahlioğlu, Ö. O., Fettahlıoğlu, H. S., Eren, A. S., Bilginer, M., & Birin, C. (2016). “TR63 bölgesindeki (Kahramanmaraş, Hatay ve Osmaniye) İmalat İşletmelerinin İnovasyon Kültürü ve Kabiliyet Envanterine Yönelik Alan Araştırması Projesi”, International Journal of Academic Values Studies, (5), 153-166.
• Fielding, A. J. (1966). “Internal migration and regional economic growth—a case study of France”, Urban Studies, 3(3), 200-214.
• Fracasso, A., & Vittucci Marzetti, G. (2018). “Estimating Dynamic Localization Economies: The İnadvertent Success of the Specialization Index and the Location Quotient”, Regional Studies, 52(1), 119-132.
• Fu, S., Dong, X., & Chai, G. (2010). “Industry Specialization, Diversification, Churning, and Unemployment in Chinese Cities”, China Economic Review, 21(4), 508-520.
• Gong, H. (2002). “Location and Expansion of Help Supply Services in the US South, 1988-1999”, Southeastern Geographer, 42(1), 49-64.
• Guimarães, P., Figueiredo, O., & Woodward, D. (2009). “Dartboard Tests for the Location Quotient”, Regional Science and Urban Economics, 39(3), 360-364.
• Gupta, G. S., & Patel, K. (1976). “Location of Indian cement industry”, Vikalpa, 1(4), 27-38.
• Győri, T. (2021). “Changes in the Territorial Distribution of Population and Job Seekers with Higher Education in Hungary”, Studia Mundi-Economica, 8(3), 117-130.
• Habibullah, M. S., & Radam, A. (2009). “Industry Concentration in Rich and Poor States in Malaysia: Location Quotient and Shift Share Analyses”, ICFAI Journal of Industrial Economics, 6(1), 56-65.
• Hall, P. G. (1960). “The Location of the Clothing Trades in London, 1861-1951”, Transactions and Papers (Institute of British Geographers), 28, 155-178.
• Hardill, I. (1990). “The Recent Restructuring in the British Wool Textile Industry”, Geography, 75(3), 203-210.
• Harjanti, D. T., Apriliyana, M. I., & Arini, A. C. (2021). “Analysis of Regional Leading Sector Through Location Quotient Approach, Shift Share Analysis, and Klassen Typology (Case study: Sanggau Regency, West Kalimantan Province)”, Jurnal Geografi Gea, 21(2), 147-158.
• Harrell, L., & Fischer, D. (1985). “The 1982 Mexican Peso Devaluation and Border Area Employment”, Monthly Lab. Rev., 108, 25-32.
• Howard, S. (2023). “Earthquakes in Turkey: Scale of Task is Enormous as Crossings into Syria Open Up, Says UN”, BMJ (Clinical Research ed.), 380, p373-p373.
• HUallacháin, B. Ó., & Reid, N. (1991). “The Location and Growth of Business and Professional Services in American Metropolitan Areas, 1976–1986”, Annals of the Association of American Geographers, 81(2), 254-270.
• Hushak, L. J., & Gyekye, A. B. (1984). “The Relationship Between Selected Economic and Demographic Measures and Employment/Specialization”, North Central Journal of Agricultural Economics, 6(2), 48-58.
• Keil, S. R., & Mack, R. S. (1986). “Identifying Export Potential in the Service Sector”, Growth and Change, 17(2), 1-10.
• Kolukırık, S., & Oğuz, Z. N. (2008). Formel ve Enformel Emek Biçimi Olarak Hamallık ve Hamallar: Isparta Örneği. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(2), 297-312.
• Kul Parlak, N. ve Çiftçi, A. N. (2022). Pandeminin Kayıt Dışı İstihdamı Dışlama Etkisi: Türkiye’de Formel-Enformel Emek Piyasalarındaki Ayrışma. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 82, 93-135.
• Leigh, R. (1970). “The Use of Location Quotients in Urban Economic Base Studies”, Land Economics, 46(2), 202-205.
• Lowenstein, R. (1995). “The Health Sector's Role in New York's Regional Economy”, Current Issues in Economics and Finance, 1(5), 1-6.
• Mack, R. S., & Jacobson, D. S. (1996). “Core Periphery Analysis of the European Union: A Location Quotient Approach”, Journal of Regional Analysis and Policy, 26(1), 3-21.
• Miller, J. P., & Bluestone, H. (1988). “Prospects for Service Sector Employment Growth in non-Metropolitan America”, Review of Regional Studies, 18(1), 28-41.
• Miller, M. M., Gibson, L. J., & Wright, N. G. (1991). “Location Quotient: A Basic Tool for Economic Development Analysis”, Economic Development Review, 9(2), 65-68.
• Mizuno, K., Mizutani, F., & Nakayama, N. (2006). “Industrial Diversity and Metropolitan Unemployment Rate”, The Annals of Regional Science, 40, 157-172.
• Morrissey, K. (2016). “A Location Quotient Approach to Producing Regional Production Multipliers for the Irish Economy”, Papers in Regional Science, 95(3), 491-506.
• Ogendo, R. B. (1967). “The Significance of Industrial Zoning to Rural Industrial Development in Kenya a Study of the Facts and Methodology”, Cahiers d'études africaines, 7(Cahier 27), 444-484.
• Öztürk, S. (2018). “Türkiye’de Kadın Girişimciliğinin İktisadi ve Kültürel Normlar Çerçevesinde Değerlendirilmesi”, Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 13(1), 1-11.
• Pominova, M., Gabe, T. & Crawley, A. (2021). “The Pitfalls of Using Location Quotients to Identify Clusters and Represent Industry Specialization in Small Regions”, International Finance Discussion Paper, No.1329.
• Romelic, J. (1997). “Specific Features of Spatial Distribution and Relative Degree of Development of Agro-industry in Vojvodina”, Geographica Pannonica, 1, 26-28.
• Şahin, M. T., Yılmaz, M., & Varol, Ç. (2018). “Türkiye'de Bilgi Yoğun İş Hizmetlerinin BYİH Bölgesel Uzmanlaşma Örüntüsü”, Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 58(2), 1492-1521.
• SGK, SGK veri uygulaması, URL: https://veri.sgk.gov.tr/, Erişim, 18.02.2023. Soysal, A. (2015). “Yeni/Yerel Sanayi Odağı Temelinde Girişimcilik Düzeyinin Mekânsal Analizi: Kahramanmaraş İli Örneği”, Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (34), 213-240. Sungur, O. (2015). “TR61 (Antalya, Isparta, Burdur) Bölgesinde Sektörel Yoğunlaşmanın ve Yoğunlaşma Dinamiklerinin Analizi”, Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 13(3), 316-341.
• Tekin, D. (2021). “TR31-İzmir Bölgesi Sektörel Yoğunlaşma Analizi”, Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(20. Bölge Bilimi ve Planlama Kongresi Özel Sayısı), 98-106. Tekinel, O., Deniz, O., & Bedestenci, H. C. (2001). “Ülkemizde ve Kahramanmaraş İlinde Tekstil Konfeksiyon Sektörü, Sorunları Çözüm Önerileri”, Fen ve Mühendislik Dergisi, 4(1), 28-42. Tian, Z. (2013). “Measuring Agglomeration Using the Standardized Location Quotient with a Bootstrap Method”, Journal of Regional Analysis & Policy, 43(2), 186-197.
• TÜİK (2023a), Adrese dayalı nüfus kayıt sistemi sonuçları, URL. https://biruni.tuik.gov.tr/medas/, Erişim, 18.02.2023.
• TÜİK (2023b), Bölgesel hesaplar, URL. https://biruni.tuik.gov.tr/medas/, Erişim, 18.02.2023.
• Türkiye Cumhuriyeti Başbakanlık İstatistik Genel Direktörlüğü (1937). Genel nüfus sayımı kat'i ve mufassal neticeler Maraş vilâyeti, Ankara: Mehmet İhsan Basımevi.
• Urhan, F. B. & Sandal, E. K. (2019). “Türkiye Tekstil Endüstrisinin Mekânsal Örüntüsü: 2009-2015 Yılı Karşılaştırmalı Yerelleşme Katsayısı Analizi”, International Journal of Geography and Geography Education (IGGE), 40, 172-189. Uyanık, S., & Çelikel, D. C. (2019). “Türk Tekstil Endüstrisi Genel Durumu”, Teknik Bilimler Dergisi, 9(1), 32-41. Virtanen, J., Ahvonen, A., & Honkanen, A. (2001). “Regional Socio‐economic Importance of Fisheries in Finland”, Fisheries management and ecology, 8(4‐5), 393-403.
• Wilson, R. (2012). “Geographic Patterns of Regional Unemployment Versus Unemployment Compensation in the United States—2009”, Cityscape, 14(2), 299-302.
• Winsberg, M. D. (1980). “Concentration and Specialization in United States Agriculture, 1939–1978”, Economic Geography, 56(3), 183-189.
• Yamaç, B. (2019). “Tekstil Sektöründe Kümelenme Türkiye Tekstil Sektörü Örneği”, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(2), 215-232. Yılmaz, M., Göktürk, İ., Kök, D. (2007). “Kahramanmaraş’ta 1980 Sonrası Tarım ve Sanayi Politikalarının İçgöç ve Kentsel İşgücü Piyasası Üzerine Etkileri”, Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2007(1), 319-332.