Öz
Amaç: Dermatomikoz etkenleri coğrafi bölge, iklim, sosyoekonomik durum ve yaşam tarzı ile zamanla değişebilmektedirler. Bu çalışmada, dermatomikoz ön tanısı ile hastanemiz Dermatoloji kliniğine başvuran hastaları retrospektif olarak değerlendirdik. Hastanemize başvuran hastalardaki demografik verileri ve alınan örneklerden izole edilecek etkenlerin saptanması amaçlanmıştır.
Materyal ve Metot: Ocak 2017 ile Aralık 2017 tarihleri arasında Namık Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Dermatoloji Kliniğinden dermatomikoz ön tanısıyla Mikoloji Laboratuvarına gönderilen ve verilerine tam olarak ulaşılan 448 hastadan elde edilen örnekler retrospektif olarak incelenmiştir.
Bulgular: Çalışmamıza alınan hastaların hastaneye başvuruları en sık onikomikoza (%28,5) bağlı olurken bunu gövde lezyonları (%24,3) ve ayaktaki tırnak dışı (%22,5) deri tutulumu takip etmiştir. Laboratuvar yöntemiyle tanısı dışlanan hastalarda ise en sık ayırıcı tanıya giren lezyonlar gövdedeki lezyonlar (% 44,4) bunu da ayak derisi lezyonları (%22,2) takip etmiştir. Mikroskopik direkt bakıda %35,8 vakada pozitiflik saptanmıştır. Yapılan mantar kültürlerinde tüm vakaların %5,8’inde üreme saptanmıştır. İzole edilen dermatofitlerin %56’sı Trichophyton rubrum, %12’si Candida albicans ve %8 Microsporium canis olarak tespit edilmiştir.
Sonuç: Ayak lezyonları en sık hastaneye başvuru sebebi olurken buna bağlı olarak Trichophyton rubrum en sık üreyen etken ajan olarak saptanmıştır. Toplumda giderek artan immünsüpresif birey sayısı Candida albicansı ikinci üreyen ajan olarak karşımıza çıkarmıştır. Onikomikoz ve tinea pedisin başvuruda fazlaca olması ayak hijyeni, bakımı ve korunmasının toplumsal bir sorun olduğunu karşımıza çıkarmaktadır.
Anahtar Kelimeler
dermatofit yüzeyel mantar enfeksiyonları direkt mikroskopik incelemesi mantar kültürü
Kaynakça
- 1- Tümbay E. Derinin Mantar İnfeksiyonları. Willke Topçu A, Söyletir G, Doğanay M, ed. Enfeksiyon Hastalıkları ve Mikrobiyolojisi. İstanbul: Nobel Tıp Kitapevleri, 2002: 1785 – 97.
- 2- Özekinci T, Özbek E, Gedik M, Topçu M, Tekay F, Mete M. Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Mikrobiyoji Laboratuvarına Başvuran Hastalarda Dermatofitoz Etkenleri Dicle Tıp Dergisi 2006 ;33:19-22.
- 3- Ergin Ç, Ergin Ş, Yaylı G, Baysal V. Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Dermatoloji Kliniğine Başvuran Hastalarda Dermatofitoz Etkenleri. Türk Mikrobiyol Cem Der 2000;30:121-24.
- 4- Bilgili ME, Sabuncu İ, Saraçoğlu ZN, Ürer SM, Kiraz N, Akgün Y. Kliniğimize Başvuran Dermatofitozlu Olgulardan İzole Edilen Dermatofit Türleri. T Klin Dermatoloji 2001; 11:185-90.
- 5- Pekbay A, Saniç A, Yenigün A, Ekinci B, Atilla S, Kosif E, Özcan F. Çalışanlarda Yüzeyel Mikoz Prevelansı ve Etken Mantarların Belirlenmesi. O. M.Ü Dergisi 2000;17:45-9.
- 6- Güdücüoğlu H, Akdeniz N, Bozkurt H, Aygül K, İzci H, Berktaş M. Beden Eğitimi Bölümü Öğrencilerinin Yüzeyel Mantar Hastalıkları Açısından Değerlendirilmesi. Van Tıp Dergisi 2006;13:53-5.
- 7- Sahin I, Kaya D, Parlak AH , Oksuz Ş, Behcet M. Dermatophytoses in forestry workersandfarmers. Mycoses 2005;48:260–4.
- 8- Berktaş M, Yavuz MT, Metin A, Bozkurt H, Dalkılıç AE. Van ve Yöresinde İzole Edilen Dermatofitler. Van Tip Dergisi 1995;2:92-7.
- 9- Dilek N, Yücel AY, Dilek AR, Saral Y, Toraman ZA. Fırat Üniversitesi Hastanesi Dermatoloji Kliniği’ne Başvuran Hastalardaki Dermatofitoz Etkenleri. Türk Dermatoloji Dergisi 2009;3:27-31.
- 10- Ergon MC, Özhun M, Doluca DM. Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Mikoloji Laboratuvarına Gönderilen Kazıntı Örneklerinin Direk Bakı ve Kültür Sonuçları. Türk Mikrobiyol Cem Derg 2013;43:90-6.
- 11- Tanış H, Toraman ZA, Cihangir N, Şaşmaz S. Kahramanmaraş ve Çevresinde Yüzeyel Mantar Enfeksiyonu Etkenlerinin Belirlenmesi. Türk Mikrobiyol Cem Derg 2010;40:48-53.
- 12- Yurtoğlu F, Yıldız L, Şentürk N, Aydın F, Özden MG, Cantürk T, Turanlı AY. Onikomikozda Tanı Yöntemlerinin Karşılaştırılması: Kontrollü Prospektif Çalışma. Turk J Dermatol 2011;5:48-52.
- 13- Karaaslan A, Karaaslan F, Cengiz AT. Ankara’nın Keçiören Bölgesinde İzole Edilen Dermatomikoz etkenleri. İnf Derg 1998;12:93-6.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Klinik Tıp Bilimleri |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 23 Ağustos 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 |