WOMEN’S PERSPECTIVE ON INDUCED ABORTION

Yıl 2014, Cilt: 34 Sayı: 1, 51 - 67, 05.08.2016

Alanur Çavlin Sabahat Tezcan Banu Ergöçmen

Öz

Legalization of induced abortion by the Population Law in 1983 is an important step for public
health and reproductive rights. This paper aims to demonstrate differentiations in abortion prevalence
and to explore women’s perception of abortion and conditions under which women decide to end their
pregnancies with induced abortion. The study is based on the “Turkey Demographic and Health
Surveys” and on the in-depth interviews with women. Our work shows that legalization of induced
abortion does not imply an increasing effect on the incidence of induced abortions in Turkey.
Moreover, in spite of the legal status of induced abortion, it has been revealed that it is not considered
as an alternative to contraception and on the contrary induced abortion has always been a difficult last
choice for women.

Kadınların Bakış Açısından Kürtaj

Öz

Kürtajın 1983 Nüfus Kanunu ile yasallaşmış olması toplum sağlığı ve üreme hakları
açısından önemli bir adımdır. Bu yazının amacı zaman içerisinde kürtaja başvurma
yaygınlığındaki değişimi, yöntemin kadınlar tarafından algılanılışı ve gebeliğe son verme
kararının alındığı koşulları Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırmaları verisi ve doğurganlık
konusunda kadınlarla yapılmış derinlemesine görüşmelere dayanarak gözler önüne
sermektir. Çalışmamız Türkiye’de kürtajın yasallaşmasının kürtajın yaygınlığı üzerinde
arttırıcı bir etkisinin olmadığını ve kürtajın yasal olsa da doğurganlığın kontrol edilmesinde
gebeliği önleyici yöntem kullanımına bir alternatif olarak algılanmadığını, aksine kadınların
gözünde pek çok şartın zorladığı bir son çare olarak görüldüğünü ortaya koymaktadır

Kaynakça

• Akadlı, B. (1985). “Düşüklerle ilgili bir kesit analizi çalışması”. Nüfusbilim Dergisi, 7, 27-42.
• Akın, A. ve Bertan, M. (1996). Türkiye’de ana sağlığı, aile planlaması hizmetleri ve isteyerek düşükler: 1993 Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması ileri analiz sonuçları. Calverton, Maryland: Sağlık Bakanlığı ve Macro International Inc.
• Akın, A. ve Enünlü, T. (2002). “Induced abortions in Turkey”. In A. Akın (Ed.), Contraception, abortion, and maternal health services in Turkey: results of further analysis of 1998 Turkish Demographic and Health Survey (pp.147-177). Ankara: Hacettepe University, TFHP Foundation, and UNFPA.
• Altun, A. (1995). Türkiye’de istemli düşüğün boyutları. Yayınlanmamış bilim uzmanlığı tezi. Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Agadjanian, V. ve Qian, Z. (1997). “Ethnocultural identity and induced abortion in Kazakhstan”. Studies in Family Planning, 28 (4), 317-329.
• Akşit, E.E. (2010). “Genç Osmanlı ve Cumhuriyet dönemlerinde nüfus kontrolü yaklaşımları”. Toplum ve Bilim, 117, 179-197.
• Bernardi, L. ve Hutter I. (2007). “An anthropological demography of Europe”. Demographic Research, 17, 541-566.
• Birleşmiş Milletler (1995). Uluslararası Nüfus ve Kalkınma Konferansında kabul edilen eylem planı, Kahire, 5-13 Eylül 1994. Ankara: TİSAMAT.
• Bongaarts, J. ve Westoff C. F. (2000). “The potential role of contraception in reducing abortion”. Studies in Family Planning, 31(3), 193-202.
• Çavlin Bozbeyoğlu, A. (2007). Re-placing induced abortion and contraception: a special focus on ethno-cultural differences in the cases of Turkey and selected Central Asian States. Yayınlanmamış doktora tezi. Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Çavlin Bozbeyoğlu, A., Kurtuluş, E., Tezcan, S. (2003). “İstemli Düşüğün Algılanılışı ve Nedenleri”. Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü içinde, 2002 Niteliksel Araştırma: Gebeliği Önleyici Yöntemler ve İstemli Düşükler: 2003 TNSA Hazırlık Çalışması ( 57-79). Ankara: Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü.
• Çavlin Bozbeyoğlu, A. (2011). “Doğurganlık kontrolünde rasyonelliğin sınırları: Türkiye kürtaj ve gebeliği önleyici yöntem kullanımı”. Fe Dergi, 3(1), 24-37.
• Duben, A. ve Behar, C. (1998). İstanbul Haneleri. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Durakbaşa, A. (1998). “Cumhuriyet döneminde modern kadın ve erkek kimliklerinin oluşumu: Kemalist kadın kimliği ve münevver erkekler”. A. B. Mirzaoğlu (der) içinde, 75 Yılda kadınlar ve erkekler (29-50). Istanbul: Tarih Vakfi Yurt Yayinlari.
• Edmeades, J., Lee-Rife S. M., Malhotra A. (2010). “Women and reproductive control: the nexus between abortion and contraceptive use in Madhya Pradesh, India”. Studies in Family Planning, (2), 75–88.
• Erfani, A. ve McQuillan K. (2008). “Rates of induced abortion in Iran: the roles of contraceptive use and religiosity”. Studies in Family Planning, 39 (2), 111-122.
• Gürsoy, A. (1996). “Abortion in Turkey: a matter of state, family or individual decision”. Social Science and Medicine, 42(4), 531-542.
• Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü (HÜNEE) (2009). Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması, 2008. Ankara: Hacettepe Üniversity Hastaneleri Matbaası.
• Hacettepe University Institute of Population Studies (HUIPS) (1989). 1988 Turkish Population and Health Survey. Ankara: Hacettepe University Institute of Population Studies.
• Hacettepe University Institute of Population Studies (HUIPS) (1987). 1983 Turkish Population and Health Survey. Ankara: Hacettepe University Institute of Population Studies.
• Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü (HÜNEE) (1999). Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması 1998. Ankara: HÜNEE.
• Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü (HÜNEE) (1994). Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması 1993. Ankara: HÜNEE.
• İstanbul Sağlık Müdürlüğü (2012). “Nüfus Planlaması Hakkında Kanun”, 1983. Kanun No: 2827, Resmi Gazete, 18059, s. 3-6. (http://www.istanbulsaglik.gov.tr/w/sb/acsap/mevzuat/2827sayiliyonetmelik.pdf) Erişim Tarihi: 30.07.2012.
• Kimala, P. (2011). “It’s Not Just About Abortion: Incorporating Intersectionality in Research About Women of Color and Reproduction”. Women’s Health Issues, 21-35, 555-557.
• King, H (1998). Hippocrates’ Woman Reading Female body in Ancient Greece. New York: Routledge.
• Kişnişçi, H. ve Akın A. (1978). “Türkiye’de düşükle ilgili epidemiyolojik bir araştırma”. Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü, Türkiye Nüfus Yapısı ve Sorunları 1973 Araştırması (113- ). Ankara: HIPS.
• Marston C., ve Cleland J. (2004). The effects of contraception on obstetric outcomes. Geneva: World Health Organization.
• Murray, N. ve diğerleri (2006). “Factors related to induced abortion among young women in Edo State, Nigeria”. Studies in Family Planning, 37(4), 251–268.
• Senlet, P., Cagatay, L., Ergin, J. Mathis, J. (2001a). “Bridging the gap: integrating family planning with abortion services in Turkey”. International Family Planning Perspectives, 27(2), 90-95.
• Senlet, P., Curtis, S.L., Mathis, J., Raggers, H. (2001b). “The role of changes in contraceptive use in the decline of induced abortion in Turkey”. Studies in Family Planning, 32(1), 41-52.
• Westoff, C. F. (2000). The Substitution of contraception for abortion in Kazakhstan in the 1990s. DHS. Analytical Studies No..1 Calverton, Maryland: ORC Macro.
• Tezcan, S., Carpenter-Yaman, C.E., Fişek, N.H. (1980). Abortion in Turkey. Publication No: 14, Ankara: Hacettepe University, Institute of Community Medicine.
• Tezcan, S. ve Omran, A.R. (1981). “Prevelance and Reporting of Induced Abortion in Turkey: Two Survey Techniques”. Studies in Family Planning, 12 (617), 262-271.
• Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM). Nüfus Planlaması Hakkında Kanun, 1965. Kanun No: 557. (http://www.tbmm.gov.tr/tutanaklar/KANUNLAR_KARARLAR/kanuntbmmc048/kanuntbmmc048/k anuntbmmc04800557.pdf) Erişim Tarihi: 15.07.2012.