Araştırma Makalesi
TÜRKİYE’DE HANE HALKI YAPILARI VE EVLİLİK PRATİKLERİNDE İKİLİ RESİM: GELENEKLERİN YANI SIRA DEĞİŞİMİN YANSIMALARI
Öz
Çalışmada, Türkiye Aile Yapısı Araştırması 2006, 2011 (TAYA) ve Türkiye İstatistik Kurumu’nun (TÜİK) Evlenme ve Boşanma İstatistikleri (2002-2016 yılları arası) ilgili istatistik verilerini temel alarak, Türkiye’de ailenin (ebeveynler ve kardeşler) eşlerin evlilik pratikleri ve aile yapılarındaki rolü incelenmektedir. Ülkemizin demografik yapısına ilişkin ciddi bir akademik yazın birikimi bulunmaktadır. Bu yazında Türkiye’nin bazı il ve bölgelerinin Batı ülkelerinde gözlenen demografik dönüşüm süreçlerini izlediği ancak diğer il ve bölgelerde dönüşümün yavaş olduğu ya da dönüşüme direnç gözlendiği belirtilmektedir. Bu saptamalar daha çok ilk evlilik yaşı ve doğurganlık göstergelerinin analizine dayanmaktadır. Biz bu çalışmada, diğerlerinden farklı olarak, geleneğin ve değişimin evlilik örüntüleri ve aile yapılarına yansımalarını tartışmaktayız. Bu tartışma kapsamında, Türkiye’de bölge, eğitim ve sosyo-ekonomik statüye (SES) bağlı olarak evlilik örüntüleri (evliliğin nasıl kurulduğu, ilk evlilik yaşı, evlilik kararının kimler tarafından alındığı, eşten beklentiler, evlenilecek kişiyle tanışılan sosyal çevre gibi) incelenmektedir. Çalışmanın temel bulgusu, ülkemizde evlilik örüntüleri açısından eğitim, SES ve bölgeye dayanan ikili bir yapının mevcut olduğudur.
Anahtar Kelimeler
evlilik örüntüleri bölgesel farklar eğitim SES TAYA 2006 2011
Kaynakça
- Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, T.C. (2011) Türkiye’de Aile Yapısı Araştırması 2011, Afşaroğlu Matbaası, Ankara.
Toplam 1 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 22 Aralık 2017 |
| Gönderilme Tarihi | 2 Ekim 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 39 Sayı: 1 |
