With the capture of Jerusalem in 1099, the Latin Kingdom of Jerusalem was established. However, the majority of the crusaders from various regions of Europe either perished during the campaign or returned home afterward, leaving behind a pressing issue: the need for manpower. Several different methods were developed to solve this problem: the most significant and impactful one was the military orders. The concepts of military orders and new chivalry first emerged with the Knights Templar. This model inspired the transformation of other religious orders, originally established for charitable purposes, into military organizations, including the Knights Hospitaller, Teutonic Knights, Knights of St. Lazarus, and Knights of St. Thomas of Acre. These organizations already had papal support for the accommodation and medical services they provided; however, after their transformation into a military structure, this support escalated levels that disrupted the balance of power within the kingdom. Eventually, the military orders often struggled with each other for power. Indeed, many contemporary writers attributed the greatest responsibility for the final fall of Acre to the military orders that were constantly in conflict with each other. The papacy, initially indifferent to these conflicts due to the advantages brought by having a military force directly at its command, later had to take harsh measures to solve this problem. This study examines the reasons for the establishment of these orders, revealing that the main cause of their internal and external struggles was the politics of the papacy.
1099’da Birinci Haçlı Seferi neticesinde Kudüs’ün ele geçirilmesiyle Kudüs Haçlı Krallığı devleti kurulmuştu. Ancak Avrupa’nın değişik bölgelerinden gelen haçlıların büyük kısmının sefer sırasında ölmesi ya da seferden sonra yurtlarına dönmesi yeni kurulan devleti yepyeni bir sorunla karşı karşıya bırakmıştı: insan gücü ihtiyacı. Süreç içerisinde bu ihtiyaca çözüm sunan birkaç farklı yöntem geliştirildi. Bunlardan en önemlisi ve belki de en etkilisi askerî tarikatlardı. İlk olarak Tapınak Şövalyeleri ile ortaya çıkan askerî tarikat ve yeni şövalyelik kavramı çok geçmeden Hospitalier Şövalyeleri, Töton Şövalyeleri, Aziz Lazarus Şövalyeleri ve Akkâ Aziz Thomas Şövalyeleri gibi hayır amaçlı kurulmuş başka tarikatların da askerî yapıya dönüşmesiyle devam etti. Bu kuruluşlar sürdürdükleri barınma ve şifa hizmetleri nedeniyle zaten papalık tarafından destek görüyordu; askerî yapıya dönüşmelerinin ardından bu destek krallık içindeki dengeleri bozacak boyutlara ulaştı. Nihayetinde askerî tarikatlar birbirleriyle sık sık güç mücadelesi içerisinde oldular. Nitekim çağdaş yazarların birçoğu Akkâ’nın nihai düşüşünün en büyük sorumluluğunu sürekli kendi aralarında çatışma halinde olan askerî tarikatlara yüklemiştir. Papalık, doğrudan kendine bağlı bir askerî gücün varlığının getirdiği avantajlar nedeniyle önceleri kayıtsız kaldığı bu durum karşısında müteakip dönemde sert tedbirler almak zorunda kaldı. Bu çalışmada sözü edilen tarikatların kuruluş nedenleri irdelenmiş hem kendi aralarında hem de ülke içindeki diğer güç odaklarıyla mücadelelerinin asıl müsebbibinin papalığın siyaseti olduğu ortaya konulmuştur.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | İslam Tarihi ve Medeniyeti, Türk İslam Devletleri Tarihi, Ortaçağ Tarihi (Diğer) |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 26 Aralık 2024 |
Gönderilme Tarihi | 29 Nisan 2024 |
Kabul Tarihi | 2 Eylül 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 7 Sayı: 2 |
Ortaçağ Araştırmaları Dergisi'nde yayınlanan makaleler, Creative Commons Atıf-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC 4.0) ile lisanslanmıştır. Bilimsel araştırmaları kamuya ücretsiz sunmanın bilginin küresel paylaşımını artıracağı ilkesini benimseyen dergi, tüm içeriğine anında açık erişim sağlamaktadır. Makalelerdeki fikir ve görüşlerin sorumluluğu sadece yazarlarına ait olup Ortaçağ Araştırmaları Dergisi'nin görüşlerini yansıtmazlar. Kullanım Şartları ve Gizlilik Politikası