Pergamon Krallığı’nın vasiyet yoluyla Roma’ya bırakılması ve Roma’nın da MÖ 129 yılında Pergamon Krallığı’na ait topraklarda Provincia Asia’yı kurması Anadolu’yu büyük bir krize sürüklemiştir. Bu süreçte, Roma’nın Anadolu’daki varlığından rahatsızlık duyan, Pergamon Hanedanı’ndan olduğunu iddia eden Aristonikos ve Pontos Kralı VI. Mithridates Roma’ya karşı direnmişlerdir. Aristonikos İsyanı, kısa süre içinde bastırılsa da VI. Mithridates’in yarattığı kriz ortamı Roma-Pontos Savaşı’nın Armenia’ya kadar sıçramasına neden olmuştur. VI. Mithridates ve müttefikleri Parth İmparatoru II. Mithridates ve Armenia kralı olan damadı II. Tigranes, Kappadokia Kralı I. Ariobarzanes’i defalarca tahttan indirerek Roma’nın tepkisini çekmiş ve nihayetinde Roma ve VI. Mithridates karşı karşıya gelmiştir. Roma, Parth İmparatorluğu’nun da bu güç dengesinde rolü olduğunu öğrenince MÖ 96/95 yılında Sulla önderliğinde Parthlarla saldırmazlık antlaşması yapmıştır. Mithridates Savaşları’nda ise Roma, MÖ 72 yılındaki Kyzikos kuşatmasının ardından psikolojik üstünlüğü ele geçirmiş, VI. Mithridates ise Armenia’ya sığınmak zorunda kalmıştır. Onu takip eden Lucullus komutasındaki Roma ordusu Armenia'ya saldırmış ve MÖ 69 yılında Tigranokerta Savaşı’nda II. Tigranes’i mağlup ederek Armenia topraklarını ele geçirme şansını yakalamıştır. Senatus’un onayını almadan Armenia’ya saldırması ve publicani ile yaşadığı sorunlar nedeniyle Lucullus görevinden alınmış ve yerine Gn. Pompeius Magnus atanmıştır. Pompeius’un bölgeye gelmesiyle birlikte Roma’nın Armenia’daki siyasi düzeni kendi çıkarlarına göre düzenlemeye başladığı görülmektedir. II. Tigranes ve oğlu Genç Tigranes arasındaki anlaşmazlıklardan yararlanan Pompeius, MÖ 66 yılında Artaxata Antlaşması ile birlikte Armenia ve Sophene krallığını paylaştırmıştır. Bu süreçte Roma’nın bölgedeki dengeleri göz önünde tutarak çıkarları doğrultusunda esnek bir politika izlediği görülmektedir.
The fact that the Kingdom of Pergamon was left to Rome by bequest and Rome’s establishment of Provincia Asia in the lands belonging to the Kingdom of Pergamon in 129 BC dragged Anatolia into a great crisis. In this process, Aristonicos from the Pergamon Dynasty and Pontus King Mithridates VI, who were disturbed by the presence of Rome in Anatolia resisted against Rome. Although the Aristonicus Revolt was suppressed in a short time, the crisis environment created by Mithridates VI caused the Roman-Pontic War to spread to Armenia. Mithridates VI and his allies, Mithridates II, the Emperor of Parthia, and his son-in-law, Tigranes II, King of Armenia caught the attention of Rome by dethroning Ariobarzanes I, King of Cappadocia, many times, and eventually Rome and Mithridates VI confronted each other because of this. When Rome learned that the Parthian Empire had a role in this balance of powers, it made a non-aggression pact with the Parths under the leadership of Sulla in 96/95 BC. In the Mithridatic Wars, Rome captured the psychological superiority after the Siege of Cyzicus in 72 BC. Mithridates VI had to take refuge in Armenia. The Roman army under the command of Lucullus, who followed him, attacked Armenia and in 69 BC, in the Battle of Tigranocerta, by defeating Tigranes II, he had the chance to seize the lands of Armenia. Due to his unauthorized attack on Armenia and the problems he had with publican, Lucullus was dismissed from his post and Gn. Pompey Magnus was appointed in his place. With the arrival of Pompey in the region, it is seen that Rome began to regulate the political order in Armenia according to its own interests. Benefiting from the disagreements between Tigranes II and his son Tigranes the Younger, Pompeius divided the Kingdom of Armenia and Sophene with the Treaty of Artaxata in 66 BC. In this process, it is seen that Rome followed a flexible policy in line with its interests, taking into account the balances in the region.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Mart 2023 |
Gönderilme Tarihi | 14 Ocak 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 |
OANNES Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır. (CC BY NC)
Dergimize yalnızca Eskiçağ Tarihi, Arkeoloji ve Eskiçağ Dilleri ve Kültürleri alanlarından yayın kabulü yapılmaktadır. Diğer alanlardan gönderilen yayınlar değerlendirmeye alınmamaktadır.