Eşkıyalık konusu son yıllarda tarihçilerin üzerinde çalıştığı önemli bir sosyal olgudur. Fakat bu konuyla ilgili yapılan çalışmalar, yakın dönem tarih alanlarında yoğunlaşmaktadır. Bu çalışmada Eski Çağ dünyasındaki eşkıyalık olgusu dört Eski Çağ halkı üzerinden incelenmiştir. Bu halklar konar-göçer hayat tarzını tercih etmiş Habbatum, Habiru, Shasu ve Kaškalardır. Daha çok yerleşik unsurlar tarafından bu halklara “eşkıya”, “hırsız”, “çapulcu” ve “düşman” gibi sıfatlar takılmıştır. Bu çalışmada, yerleşik halklar ve göçebeler arasındaki çatışmaların bir sonucu olarak eşkıyalık olgusunun Eski Çağda da karşımıza çıkabileceği görülecektir.
The subject of banditry is an important social phenomenon that historians have been working on in recent years. However, studies on this subject are concentrated in recent history. In this study, the phenomenon of banditry in the Ancient World was examined over the four the Ancient People. These peoples are Habbatum, Habiru, Shasu and Kaškian who preferred the nomadic lifestyle. Ephitet such as “bandit”, “thief”, “marauder” and “enemy” were attached to these peoples by mostly settled elements. In this study, it will be seen that banditry phenomenon can be encountered as a result of conflicts between settled peoples and nomads also in the Ancient Age.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 26 Mart 2020 |
Gönderilme Tarihi | 26 Ocak 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 2 Sayı: 1 |
OANNES Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır. (CC BY NC)
Dergimize yalnızca Eskiçağ Tarihi, Arkeoloji ve Eskiçağ Dilleri ve Kültürleri alanlarından yayın kabulü yapılmaktadır. Diğer alanlardan gönderilen yayınlar değerlendirmeye alınmamaktadır.