Use of Social Media as a Tool for Political Communication in the Field of Politics

Yıl 2019, Cilt: 9 Sayı: 1, 243 - 251, 25.03.2019

Yılmaz Daşlı

Öz

           The gradual development of technology at
first introduced us to the internet and then social media networks. Social networks have shown that while they were used for socializing and
entertainment purposes, as they first appeared, it can be used in different
subjects, especially in politics anymore. When compared to traditional mass media, it is obvious that social media
has positive and negative aspects. The
most positive aspect that can be said here is that it can gather large masses
in a short time. Benefitting from the advantages of
the Internet, social media provides people with unlimited freedom. Of course, such a limitless freedom can sometimes be limited by
censorship.
As individuals have various applications in social
media networks, their self-confidence starts to rise to a high level. Because this area provides an environment to prove themselves.

       The use of social media by many people
including politicians can no longer lead to the elimination of traditional
media.
Politicians demanding to reach young audiences and
ensure their confidence makes both sides to become closer to using social
media.
The use of internet and social media in every branch
of politics is attractive in terms of the opportunities it offers and increases
its attractiveness day by day. It can be said that to
reach hundreds or even thousands of people by means of a single message to make
propaganda, for politicians it is a unique place where time and space is not
limited.
The same condition is true for the other group, which itself has the right to speak on social networks, to make
comments, and to get ideas about the politicians as voters who will vote for
them, increases the use of social media.

Anahtar Kelimeler

Social media, Politics, Political participation, Politicians

Use of Social Media as a Tool for Political Communication in the Field of Politics

Öz

      The gradual development of technology at
first introduced us to the internet and then social media networks. Social networks have shown that while they were used for socializing and
entertainment purposes, as they first appeared, it can be used in different
subjects, especially in politics anymore. When compared to traditional mass media, it is obvious that social media
has positive and negative aspects. The
most positive aspect that can be said here is that it can gather large masses
in a short time. Benefitting from the advantages of
the Internet, social media provides people with unlimited freedom. Of course, such a limitless freedom can sometimes be limited by
censorship.
As individuals have various applications in social
media networks, their self-confidence starts to rise to a high level. Because this area provides an environment to prove themselves.

       The use of social media by many people
including politicians can no longer lead to the elimination of traditional
media.
Politicians demanding to reach young audiences and
ensure their confidence makes both sides to become closer to using social
media.
The use of internet and social media in every branch
of politics is attractive in terms of the opportunities it offers and increases
its attractiveness day by day. It can be said that to
reach hundreds or even thousands of people by means of a single message to make
propaganda, for politicians it is a unique place where time and space is not
limited.
The same condition is true for the other group, which itself has the right to speak on social networks, to make
comments, and to get ideas about the politicians as voters who will vote for
them, increases the use of social media.

Anahtar Kelimeler

Social media, Politics, Political participation, Politicians

Kaynakça

• Altunbaş, F. (2014). Sosyal medyaya genel bir bakış, Editör: Müge Demir, Yeni Medya Üzerine Vol. 2 Yeni İletişim Teknolojileri (45-62), İstanbul: Literatürk Akademia.
• Bayer, Y. (2018). Sosyal medyanın siyasete etkisi, http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/yalcin-bayer/sosyal-medyanin-siyasete-etkisi-40839178 (Erişim Tarihi: 08.12.2018).
• Bimber, B. (2001). Information and political engagement in america: thesearch for effects of ınformation technology at the ındividual level, Political Research Quarterly, 54(1), 53-67.
• Bostancı, N. (2011) Suskunluk sarmalı kırıldı mı?, http://www.haksozhaber.net/suskunluk-sarmali-kirildi-mi-19773yy.htm (Erişim Tarihi: 08.12.2018).
• Büyükşener, E. (2009). Türkiye’ de sosyal ağların yeri ve sosyal medyaya bakış, inet-tr’ 09, XIV. Türkiye’ de İnternet Konferansı Bildirileri ,12-13 Aralık Bilgi Üniversitesi, İstanbul.
• Castells, M. (2013). İsyan ve Umut Ağları. İnternet Çağında Toplumsal Hareketler, (Çeviren: E. Kılıç), İstanbul: Koç Üniversitesi Yayınları.
• Çakan, I. (2004). Konuşunuz Konuşturunuz, Tek Parti Döneminde Politikanın Etkin Silahı: Söz, İstanbul: Otopsi Yayınları.
• Çambay, S. O. (2015). Bir toplumsallaşma aracı olarak yeni medya: Kuramsal Bir Değerlendirme, Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(2), 237-247.
• Dalkıran, N. (1995). Siyasal Reklamcılık ve Basının Rolü, İstanbul: Türkiye Gazeteciler Cemiyeti Yayınları.
• Devran, Y. (2004). Siyasal Kampanya Yönetimi, İstanbul: Odak İletişim.
• Devran, Y. ve Seçkin, G. (2011). Kamusal insan, medya ve siyaset, Editör: Yusuf Devran, Seçim Kampanyalarında Geleneksel Medya, İnternet ve Sosyal Medyanın Kullanımı (15-44), İstanbul: Başlık Yayın Grubu.
• Doğan, İ. (2002). Özgürlükçü ve Totaliter Düşünce Geleneğinde Sivil Toplum, İstanbul: Alfa Yayınları.
• Doğu, B. (2014). Siyasetin Yeni Hali: Vaka-i Sosyal Medya, İstanbul: Kalkedon.
• Dündar, P. (2013). Yeni iletişim teknolojileri toplum açısından bir fırsat mı? yoksa tehdit mi?, Editör: Meltem Bostancı, Uluslararası İletişimin Ekonomi-Politiği İletişim Politikalarında Küreselleşme (223-242), İstanbul: Çiviyazıları Yayınevi.
• Erdoğan, İ. (1997). İletişim, Egemenlik, Mücadeleye Giriş, Ankara: İmge Yayınevi.
• Ersöz, S. (2005). İnternet ve demokrasinin geleceği, Selçuk İletişim Dergisi, 3 (4), 122-129.
• Gülnar, B. ve Balcı, Ş. (2011) Yeni Medya ve Kültürleşen Toplum, Konya: Literatürk.
• Haberler.Com. (2018). Erdoğan: yerel seçim kampanyasında görüntü ve gürültü kirliliği üretmeyen kampanya yürüteceğiz, https://www.haberler.com/son-dakika-erdogan-yerel-secim-kampanyasinda-11510009-haberi/ (Erişim Tarihi: 01.01.2019).
• Karaçor, S. (2009). Yeni iletişim teknolojileri, siyasal katılım, demokrasi, Yönetim ve Ekonomi, (16), 121-131.
• Karakoç, E. ve Gülsünler, M. E. (2012). “Kullanımlar ve Doyumlar Yaklaşımı Bağlamında Facebook: Konya Üzerine Bir Araştırma” Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (18), 42-57.
• Karakoç, E. ve Taydaş, O. (2015). Suskunluk sarmalı kuramı bağlamında toplumsal hareketler ve sosyal medya, Editör: Ali Büyükaslan ve Ali Murat Kırık, Sosyal Medya Araştırmaları 2 Sosyalleşen Olgular (117-130). Konya: Çizgi Kitabevi.
• Kılıç, Ç. (2015). Gündem Belirleme Kuramı Çerçevesinde Siyasal Karar Verme Sürecine Sosyal Medya Etkisinin İncelenmesi, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Kırık, A.M. (2014). Sosyal medya-tv etkileşimi bağlamında twitter bazlı reyting ölçümlemesi, Editör: Müge Demir, Yeni Medya Üzerine Vol. 2 Yeni İletişim Teknolojileri (271-310), İstanbul: Literatürk Akademia.
• Kurtbaş, İ. (2017) Toplumsal Hareketler Siyasası, Ankara: Detay Yayıncılık.
• Lutz, C., Hoffmann C. P. ve Meckel, M. (2014). Beyond just politics: a systematic literature review on online participation, First Monday, Vol. 19, No. 7, Erişim Tarihi: 2 Şubat 2017.http://firstmonday.org/ojs/index.php/fm/article/view/5260/4094#p4,
• Norris, P. (2001). Digital Divide: Civic Engagement, Information Poverty, and the İnternet Worldwide. Cambridge: Cambridge University Press.
• Oktay, M. (2002). Politikada Halkla İlişkiler, İstanbul: Derin Yayınları.
• Perloff, R.M. (1998). Political Communication: Politics, Press, and Public in America. Mahwah: Lawrence Erlbaum Associates.
• Putnam, R.D. (2000). Bowling Alone: The Collapse and Revival of American Community, New York: Simon & Schuster.
• Rheingold, H. (1994). The Virtual Community: Homesteading on the Electronic Frontier, Harper Collins.
• Şener, G., Emre, P. ve Akyıldız, F. (2015). Türkiye’ de sosyal medyanın siyasi katılıma etkileri, Folklor/Edebiyat Dergisi, 21 (83), 75-98.
• Tokgöz, O. (2008). Siyasal İletişimi Anlamak, İstanbul: İmge Yayınevi.
• Turkle, S. (1997). Life on the Screen: Identity in the Age of the İnternet, New York: Touchstone.
• Vural, Z. B. ve Bat, M. (2010). Yeni bir iletişim ortamı olarak sosyal medya: ege üniversitesi iletişim fakültesine yönelik bir araştırma, Journal Of Yaşar University, 20 (5), 3348-3382.
• Yağmur, H. (2015) Sosyal Medyanın Siyaset ve Kamuoyunu Yönlendirmedeki Rolü, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Yaylagül, L. (2014). Kitle İletişim Kuramları, Ankara: Dipnot Yayınları.
• Yeni Şafak. (2018). AK Parti'nin seçim kampanyası sosyal medyaya taşınacak, https://www.yenisafak.com/teknoloji/ak-partinin-secim-kampanyasi-sosyal-medyaya- tasinacak-3413417 (Erişim Tarihi: 01.01.2019).