Karadağ’ın (Bursa-Balıkesir) bitki toplulukları

Yıl 2021, Cilt: 8 Sayı: 2, 157 - 170, 15.12.2021

Nihal Özel , Hafize Öner Gıyasettin Akbin Nuran Altun Kürşad Özkan

https://doi.org/10.17568/ogmoad.697292

Öz

Bu çalışmada Bursa ve Balıkesir illerinin arasında, Güney Marmara’da yer alan Karadağ’ın yakınındaki Kocaçay Deltası ve Yeniköy kumulu ile birlikte bitki örtüsü incelenmiştir. Bu amaçla egemen tür esasına dayalı olarak tüm dağ örneklenmiş, bitki toplulukları belirlenmiştir. Çalışma sonucunda 202 örnek alanda, 5 farklı vejetasyon tipi altında 28 farklı egemen tür topluluğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Karadağ, Vejetasyon, sintaksonomi

Proje Numarası

15. 6307 /2012-2016

Teşekkür

Bu makale Orman Genel Müdürlüğü’nce desteklenen ve Ege Ormancılık Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü tarafından yürütülen “Karadağ (Bursa-Balıkesir) Bitki Toplumlarının Belirlenmesi” isimli ve 15.6307/2012-2016 numaralı araştırma projesinden faydalanılarak hazırlanmıştır. Bu bağlamda emeği geçen herkese teşekkür ederiz.

Plant communities of Karadağ (Bursa-Balıkesir)

Öz

In this study, vegetation of Karadağ, which is placed in Bursa and Balıkesir provinces together Kocaçay delta and Yeniköy dune, has been examined. For this purpose, the whole mountain was sampled based on dominant species, and plant communities were identified. At the end of the study, 28 plant communities under five different vegetation types were determined.

Anahtar Kelimeler

Karadağ, vegetation, syntaxonomy

Proje Numarası

15. 6307 /2012-2016

Kaynakça

• Akman, Y., 1995. Türkiye Orman Vejetasyonu. Ankara Üniversitesi Fen Fakültesi, 450 s., Ankara.
• Anonim, 1971. Susurluk Havzası Toprakları. Topraksu Genel Müdürlüğü Yayınları, Raporlar Serisi:46, Ankara.
• Anonim, 1980. Marmara Havzası Toprakları. Topraksu Genel Müdürlüğü Yayınları, Raporlar Serisi:91, Ankara.
• Braun-Blanquet, J., 1932. Plant Sociology: The Study of Plant Communities. (Translated by Fuller and Conrad). McGraw-Hill Book Company, Inc., xviii + 439 pp, New York and London.
• Claessens, H., Oosterbaan, A., Savill, P., Rondeux, J., 2010. A Review of the Characteristics of Black Alder (Alnus glutinosa (L.) Gaertn.) and Their Implications for Silvicultural Practices. Forestry, Volume: 83, Issue:2, P: 163-175.
• Davis, P.H., 1965-1988. Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol: I-X, Edinburgh University Press, Edinburgh.
• Ekim, T., Koyuncu, M., Vural, M., Duman, H., Aytaç, Z., Adıgüzel, N., 2000. Türkiye Bitkileri Kırmızı Kitabı. Barışcan Matbaası, Ankara.
• Ercan, T., Ergül, E., Akçören, F., Çetin, A., Granit, S., Asutay, J., 1990. Balıkesir-Bandırma Arasının Jeolojisi, Tersiyer Volkanizmasının Petrolojisi ve Bölgesel Yayılımı. MTA Dergisi, 110: 113-130.
• Feyzioğlu, F., Gerçek, V., Ulu, F., Çolak, N., 2007. Kızılağaç (Alnus spp.) Tür ve Orijin Denemesi. Doğu Karadeniz Ormancılık Araştırma Enstitüsü Yayınları Teknik Bülten Serisi, No: 20, Trabzon.
• Güner, A., Aslan S., Ekim T., Vural M., Babaç M. T., 2012. Türkiye Bitkileri Listesi (Damarlı Bitkiler). Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi Yayınları, Flora Dizisi: 1, İstanbul.
• Güner, A., Özhatay, N., Ekim, T., Başer, K.H.C., 2000. Flora of Turkey the East Aegean Islands (Supplemantery Vol 2), Vol: 11, Edinburgh University Press, Edinburgh.
• Işık, K., 1999. Çevre Sorunları, Biyolojik Çeşitlilik ve Orman Gen Kaynaklarımız. TEMA Vakfı Yayını No: 25, 196 s, İstanbul.
• Meriç, T., Çağırankaya, S., 2013. Sulak Alanlar. Orman ve Su İşleri Bakanlığı Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü, 160 s, Ankara. http://www.turkiyesulakalanlari.com/wp-content/uploads/sulak-alanlar-kitab%C4%B1-bask%C4%B1-onay%C4%B1-i%C3%A7in.pdf
• MTA, 1987. 1: 500 000 Ölçekli Türkiye Jeoloji Haritası-İstanbul. MTA Genel Müdürlüğü Yayınları, Ankara.
• Neyişçi, T., 1987. Kızılçamın Doğal Yayılışı. Kızılçam El Kitabı, Ormancılık Araştırma Enstitüsü Yayınları, Ormancılık Araştırma Enstitüsü Yayınları Muhtelif Yayınlar Dizisi: 52, El Kitapları Dizisi: 2, Sayfa: 17-22, Ankara.
• OGM, 2016. Ormancılık İstatistikleri-2016. Orman Genel Müdürlüğü Resmi İstatistikleri, Ankara. https://www.ogm.gov.tr /ekutuphane/Istatistikler/Ormancılık İstatistikleri/Ormancılık İstatistikleri 2016.rar
• ÖNER, H. H., AKBİN, G., 2010, Kapıdağ Yarımadasının Fitososyolojik ve Fitoekolojik Yönden İncelenmesi, Ege Ormancılık Araştırma Müdürlüğü Yayınları, Teknik Bülten Serisi No: 46.
• ÖNER, N. 2006, Ilgaz Dağı’nın Güney Aklanındaki Orman Toplumları ve Silvikültürel Özellikleri, İ. Ü. Orman Fakültesi Dergisi, Seri: A, Cilt: 56, Sayı: 1, Sayfa: 108-133
• Özalp, G., 2000. Sert Yapraklı Ormanlar ve Maki. İ.Ü. Orman Fak. Dergisi, Seri A, Cilt 50, Sayı 2, Sayfa: 131-155, İstanbul.
• Özdoğan, M., Şahbaz, A., Kazancı, N., 2000. Marmara Denizi Güneyinde Orta-Geç Miyosen Aluviyal Yelpaze Sisteminin Depolanma ve Fasiyes Özellikleri. Türkiye Jeoloji Bülteni, Cilt. 43, No. 1, 59-72.
• Özel, N., 1999. Kazdağları Orman Vejetasyonu Üzerine Fitososyolojik ve Fitoekolojik Araştırmalar. Ege Ormancılık Araştırma Enstitüsü Yayınları Teknik Bülten Serisi No: 11, İzmir.
• Sağlam C. 2010, Davras Dağı (Isparta) Vejetasyonunun Fitososyolojik ve Fitoekolojik Yönden Araştırılması, Ankara Üniversitesi Çevrebilimleri Dergisi 2(2), 165-183
• Selim, H. H., Tüysüz, O., Barka, A. A., 2006. Güney Marmara Bölümünün Neotektoniği. İTÜ Dergisi/d Mühendislik, Cilt: 5, Sayı: 1, Kısım. 2, 151-160.
• URL-1: cevreorman.gov.tr (Son Ziyaret Tarihi: Ekim 2016)
• Yaltırık., F., 1984. Türkiye Meşeleri Teşhis Kılavuzu. Tarım Orman ve Köyişleri Bakanlığı Genel Müdürlüğü Yayını, 64+20 s, Yenilik Basımevi, İstanbul.