Budanan veya kuruyan ağaçlardan çıkan dal odunları ağaç biyokütlesinin artıkları olarak kabul edilir. Sürdürülebilirlik kavramına olan ilgi, bu artık odunun da çeşitli alanlar için ek bir hammadde kaynağı olarak düşünülmesini sağlamıştır. Uzun süre açık hava şartları altında bekleyen ve değerlendirilmeyen artık odunların yapısında oluşan değişimler kullanım yerlerini etkileyebilir. Bu nedenle söz konusu odunların özelliklerinin tanımlanması gereklidir. Bu çalışmanın amacı, kayısı ağacının (Prunus armeniaca) artık dal odunlarının doğal çevre koşulları altında zamanla uğradığı yapısal değişimleri belirlemek ve bu odunların endüstriyel açıdan kullanıma uygunluğunu değerlendirmektir. Kayısı ağacı yaygın olarak yetiştirilen ve her yıl yapılan bakım çalışmaları nedeniyle yeterli artık odun oluşturan bir türdür. Bu çalışmada 3 yıl doğal şartların etkisine maruz kalan kayısı ağacına ait dal odunları incelenmiştir. Taramalı Elektron Mikroskobu (SEM) bulguları tüm odun hücrelerinin morfolojik yapısının değiştiğini göstermiştir. X-ışını Kırınım Analizi (XRD) ve Termogravimetrik Analiz (TGA) kullanılarak örnek karakterize edilmiştir. XRD analizinde CRI değeri %41,6; TGA sonucunda ise %83,1 kütle kaybı ölçülmüştür. Bu odunlar yüksek mukavemet aranmayan malzemeler ve biyoyakıt yapımı gibi endüstriyel alanlarda kullanılabilir.
Dal odunu anatomisi odunsu artık XRD taramalı elektron mikroskobu TGA
Çalışmada, örnek hazırlama ve analizlerde yardımlarından faydalandığım Sayın Prof. Dr. Barbaros YAMAN ve Sayın Prof. Dr. Deniz AYDEMİR'e teşekkürlerimi sunarım.
Branch wood derived from pruned or naturally dead trees is considered a residue of tree biomass. The growing interest in the concept of sustainability has led to the consideration of residual wood as an additional raw material source for various applications. Changes in the structure of residual wood that has remained outdoors under natural conditions for extended periods without being utilized can affect its potential applications. Therefore, it is necessary to characterize the properties of such wood. The aim of this study is to determine the structural changes occurring over time in apricot (Prunus armeniaca) branch residues exposed to natural environmental conditions and to evaluate their potential for industrial use. The apricot tree is a widely cultivated species that generates a sufficient amount of residual wood annually due to regular maintenance practices. In this study, branch wood from apricot trees that had been exposed to natural conditions for three years was examined. Scanning Electron Microscope (SEM) findings showed that the morphological structure of all wood cells had changed. The samples were characterized using X-Ray Diffraction (XRD) and Thermogravimetric Analysis (TGA). In the XRD analysis, the CRI value was measured as 41.6%, and the TGA results showed a mass loss of 83.1%. These wood residues can be used in industrial applications, particularly in the production of materials where high strength is not required and in biofuel production.
Branch wood anatomy scaning electron microscop TGA woody residues XRD
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Orman Ürünleri Kimyası |
Bölüm | Orman Ürünleri |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 8 Ağustos 2025 |
Yayımlanma Tarihi | 9 Ekim 2025 |
Gönderilme Tarihi | 5 Nisan 2025 |
Kabul Tarihi | 7 Temmuz 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 12 Sayı: 2 |