Türkiye’de İşletme Yönetimi Eğitiminin Kurumsal Çerçevesi: Çeşitlilikten Eşbiçimliliğe

Yıl 2009, Cilt: 4 Sayı: 1, 51 - 63, 01.04.2009

A. Selami Sargut

Öz

Türkiye’de işletme yönetimi eğitiminin tarihi Osmanlı İmparatorluğu dönemine değin uzanır. Yönetim eğitiminin başlangıcı 1882 tarihinde kurulan Yüksek Ticaret Okuluna YTO dayandırılabilir. YTO, siyasal bilimler, mühendislik ve güzel sanatlar alanlarında görüldüğü gibi Batılı eğitim modelini Türkiye’ye taşımak amacıyla kuru‐ lan okullardan biridir. O zamanlarda Osmanlı İmparatorluğu’nu önemli ölçüde etkileyen Fransa’daki Grandes Ecoles yapılanmasına öykünülerek diğer yüksek okullar da olduğu gibi kurulmuştur. İmparatorluk üzerindeki Fransız etkisinden söz ederken bu okulların tıpkı Fransa’da olduğu gibi daha geleneksel bir duruşu sergileyen yerleşik eğitim kurumlarına karşı bir seçenek olarak sisteme sokulduğu‐ nu gözden kaçırmamak gerekir Gürüz ve diğerleri, 1994 .

Türkiye’de İşletme Yönetimi Eğitiminin Kurumsal Çerçevesi: Çeşitlilikten Eşbiçimliliğe

Öz

Kaynakça

• Ataünal, A. (1998), Türkiye’de Yüksek Öğretim. Ankara: MEB.
• Borum, F. ve A. Westenholz (1995), The Incorporation of Multiple Institutional Models: Organizational Field Multiplicity and Role of Actors. Ed. W. R. Scott ve S. Christensen. The Institutional Construction of Organizations, Thousand Oaks: Sage, 113‐131.
• DiMaggio, P.J. ve W.W. Powell (1983), “The Iron Cage Revisited: Institutional Isomorphism and Collective Rationality in Organizational Field”, American Sociological Review, 48, 147‐160.
• Gürüz, K., E. Suhubi, A.M.C. Şengör, K. Türker ve E. Yurtsever (1994), Türkiye’de ve Dünyada Yükseköğretim, Bilim ve Teknoloji, İstanbul: TUSİAD.
• Hatipoğlu, M. T. (1998), Türkiye Üniversite Tarihi. Ankara: Selvi.
• Oluç, M. (1973), Türkiye’de İşletmecilik Eğitimi ve Öğretiminin Tarihçesi, Sevk ve İdare Dergisi, 8(63), 9‐13.
• Orru, M., N. W. Biggart ve G.G. Hamilton. (1991), Organizational Isomorphism in East Asia. Ed. P.J. DiMaggio ve W.W. Powell. The New Institutionalism in Organizational Analysis, Chicago: The University of Chicago Press, 361‐389.
• Öz‐Alp, Ş. (1972), Yeni Gelişmeler Karşısında İşletme Yöneticileri ve İşletmecilik Eğitimi. Eskişehir: EİTİA.
• Sargut, A. S. (1998), İşletme Yönetimi. Cumhuriyet Döneminde Türkiye’de Bilim, Ankara: TÜBA, 77‐95.
• Sargut, A. S. (1999), Institutionalization Process in Collectivist Cultures: A Cross‐ Cultural Approach. Utrecht Business Review, 1(1), 75‐87.
• Sargut, A. S. (2000), Institutional Frames of Management Education in Turkey: Diverse Past and Converging Present. Academy of Management Kongresi, 5‐9 Ağustos, Toronto.
• Scott, W. R. (1987), The Adolescence of Institutional Theory. Administrative Sciences Quarterly, 32, 493‐511.
• Scott, W. R. (1995), Institutions and Organizations, London: Sage.
• Scott, W. R. ve S. Christensen (1995), Conclusion: Crafting a Wider Lens. Ed. W. R. Scott ve S. Christensen, The Institutional Construction of Organizations, Thousand Oaks: Sage, 302‐313.
• Scott, W. R. ve J. W Meyer (1991), The Organization of Societal Sectors: Propositions and Early Evidence, Ed. P. J. DiMaggio ve W. W. Powell, The New Institutionalism in Organizational Analysis, Chicago: The University of Chicago Press, 108‐140.
• Üsdiken, B. (2003). Plurality in Institutional Environments and Educational Content: The Undergraduate Business Degree in Turkey, Ed. R. P. Andam, R. Kvalshaugen ve E. Larsen, Inside the Business Schools: The Content of European Business Education, Copenhagen: Copenhagen Business School Press, 87‐109.
• Üsdiken, B. (2004), The French, The German and The American Higher Education for Business in Turkey, 1883‐2003. New Perspectives on Turkey, 31, 5‐38.
• Üsdiken, B. (yayımda). Bir Örgütsel Alanın Yeniden Şekillenişi: Türkiye’deki İş Haya‐ tına Yönelik Yüksek Öğretimde Değişim, 1955‐1975. ODTÜ Gelişme Dergisi. Üsdiken, B. ve N. Selekler (1996), Türkiye’de İşletme Alanında Eğitim ve Araştır‐ manın İlk Dönemleri. 4. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi, Ankara.