Abdulkâhir el-Cürcânî, Sekkâkî, Kazvînî ve
Teftâzânî gibi teorisyenler tarafından vaz edilen belâgat ilminin Kur’ân’daki
uygulaması Zemahşerî, Beydâvî, Ebussuûd, Âlûsî ve İbn Âşûr gibi müfessirler
tarafından yapılmıştır. Klasik ile modern dönem arasında köprülük görevi yapan
İbn Âşûr, maddi ve manevi kalkınma için Kur’ân’ı doğru anlamak gerektiğini
ileri sürmüş ve bunun için Arap dili ve edebiyatına ağırlık vermiştir. Asrına kadar
dînî ilimler sahasında elde edilen bütün verileri incelerken bir eksiklik görmüş
ve bunu tamamlamak için “makâsıd” ve “mubtekerât” isminde ortaya iki ayrı tez
atmıştır. Biz bu çalışmada ilk defa İbn Âşûr’un gündeme getirdiği
“mubtekerâtu’l-Kur’ân” kavramından maksadının ne olduğunu, bu tabire hangi
anlamlar yüklediğini ve iʻcâzu’l-Kur’ân çalışmalarına nasıl bir katkıda
bulunduğunu et-Tahrîr ve’t-Tenvîr
isimli tefsiri bağlamında tespit etmeye çalışacağız.
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2016 |
Gönderilme Tarihi | 27 Aralık 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 17 Sayı: 2 |