İç Ege Bölgesinde Yetiştirilen Yerli Kaz Genotiplerinin Genetik Çeşitliliğinin PFGE Yöntemiyle Belirlenmesi

Yıl 2023, Cilt: 6 Sayı: Ek Sayı, 42 - 54, 20.12.2023

Yüksel Akın , Mehmet Fatih Çelen , Alper Karagöz , Nadir Koçak Sibel Alapala Demirhan

https://doi.org/10.47495/okufbed.1202136

Cited By: 1

Öz

Bu araştırma, İç Ege Bölgesinde yetiştirilen yerli kaz genotiplerinin genetik çeşitliliğinin PFGE yöntemiyle belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Çalışmanın kan örnekleri, Kütahya, Afyonkarahisar ve Uşak İllerinde tespit edilen 4 farklı noktadan erkek-dişi (karışık) olmak üzere her köyden 10 adet, toplamda 40 adet kazdan alınmıştır. Araştırma sonunda, tüm örnekler birbirleri ile PFGE profili olarak ilişkili bulunmuştur. Suşların, 1 major PFGE pulsotip’i bulunmuş ve bu ana profil ise 3 alt kümeye ayrılmıştır. Uşak I. Küme, Afyonkarahisar II. küme ve Kütahya ili ise III. küme grubunu oluşturmuştur. Sürekli benzer noktalardan elde edilen damızlıklar genetik açılmaya sebebiyet verdiğinden döllülük ve kuluçka randımanını olumsuz etkilemekte ve kuluçkadan çıkan civciv sayısının düşük olmasına neden olmaktadır. Dolayısıyla döllülüğü, kuluçkadan çıkan civciv sayısını artırabilmek ve başarılı bir kaz yetiştiriciliği için, farklı illerden damızlık elde edilmesi faydalı olabilir.

Anahtar Kelimeler

İç Ege Bölgesi, Kaz, PFGE, Genetik çeşitlilik, Inner Aegean Region, Goose, Genetic diversity

Destekleyen Kurum

Uşak Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinatörlüğü tarafından (UBAP)

Proje Numarası

2021/TP-001 nolu

Teşekkür

Bu çalışma Uşak Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinatörlüğü tarafından (UBAP) 2021/TP-001 nolu proje kapsamında desteklenmiştir. Bu araştırma, “İç Ege Bölgesinde Üretilen Yerli Kaz Genotiplerinin Genetik Çeşitliliğinin PFGE Yöntemiyle analizi ve Yetiştirici Koşullarındaki Kazların (Anser anser) Yumurta, Kesim ve Karkas Özelliklerinin Belirlenmesi” adlı Doktora Tezi’nden üretilmiştir.

Determination of Genetic Diversity of Domestic Goose Genotypes Raised in the Inner Aegean Region by PFGE Method

Öz

This research was carried out to determine the genetic diversity of domestic goose genotypes grown in the Inner Aegean Region by PFGE method. The blood samples of the study were taken from 40 geese in total, 10 from each village as male-female (mixed) from 4 different points identified in the provinces of Kütahya, Afyonkarahisar, and Uşak. At the end of the research, all samples were correlated with each other as PFGE profile. Of the strains, 1 major PFGE pulsotype was found and this main profile was divided into 3 subsets. Uşak I. Cluster, Afyonkarahisar II. cluster and the province of Kütahya III. formed the cluster group. Breeders obtained from constantly similar points cause genetic dehiscence, negatively affect fertility and hatchability, and cause a low number of hatched chicks. Therefore, it may be beneficial to obtain breeders from different provinces in order to increase fertility, the number of hatched chicks, and successful goose breeding.

Anahtar Kelimeler

Inner Aegean Region, Goose, Genetic diversity

Proje Numarası

2021/TP-001 nolu

Kaynakça

• Andres K., Kapkowska E. Applicability of anatid and galliform microsatellite markers to the genetic diversity studies of domestic geese (Anser anser domesticus) through the genotyping of the endangered Zatorska breed. BMC Research Notes 2011; 4(65): 1-10.
• Akın Y., Çelen MF. Ege Bölgesinde kaz yetiştiriciliği ve bölge mutfak kültüründe kazların önemi. Uşak Üniversitesi Fen ve Doğa Bilimleri Dergisi 2020; 4(1): 28-39.
• Akın Y. İç Ege Bölgesinde üretilen yerli kaz genotiplerinin genetik çeşitliliğinin PFGE yöntemiyle analizi ve yetiştirici koşullarındaki kazların (Anser anser) yumurta, kesim ve karkas kalite özelliklerinin belirlenmesi. Uşak Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Doktora Tezi 2022; 105s, Uşak.
• Baumung R., Simianer H., Hoffmann I. Genetic diversity studies in farm animals–a survey. Journal of Animal Breeding and Genetics 2004; 121(6): 361-373.
• Boz MA. Doğal ve yapay kuluçka ile elde edilen kazların entansif koşullarda büyüme, kesim ve karkas özelliklerinin belirlenmesi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi,2015; 168s, Samsun.
• Cathey J., DeWoody J., Smith L. Brief communication. Microsatellite markers in Canada geese (Branta canadensis). Journal of Heredity 1998; 89(2): 173-175.
• Çelik B., Bozkurt Z. Muş yöresi yerli kazlarında kesim ve karkas özellikleri. Lalahan Hayvan Araştırma Enstitüsü Dergisi 2009; 49(1): 37-46.
• Demirtaş Z. Bazı yerli ve melez evcil kaz populasyonlarında genetik çeşitliliğin mikrosatallit markörler yardımıyla belirlenmesi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2018; 95s, Samsun.
• Devrim AK., Kaya N., Güven A., Koçer B. Genetic diversity of local geese of varying productivityy and feather color in Kars. Biochem. Genet. 2007; 45: 515-522.
• Fields RL., Scribner T. Isolation and characterization of novel waterfowl microsatallite loci: Cross-species comparisons and research applications. Molecular Ecology 1997; 6: 199-202.
• HGM, Harita Genel Müdürlüğü. İl ve ilçe yüzölçümleri 2018; Erişim tarihi: 27.11. 2018. https://www.harita.gov.tr/images/urun/il_ilce_alanlari.pdf.
• İşgüzar E., Pingel H. Growth, carcass composition and content of meat of different local geese in Isparta region of Turkey. Arch Tierz Dummerstorf 2003; 46(1): 71-76.
• Kaufmann M. Molecular bacteriology protocoly and clinical applications. Woodford N., and Johnson A. Humana press Inc., Totowa, N. J. Methods in Molecular Medicine 1998; 88-91.
• Kırıkçı K. Karayaka koyun ırkının genetik karekterizasyonu. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi 2017; 126s, Samsun.
• Labatut MC. Goose production in Chieland, South America. Goose Production, FAO Animal Production and Healty 2002.