Eş Desteğinin Çalışan ve Çalışmayan Kadınların Evlilik Doyumuna Etkisi

Yıl 2024, Cilt: 3 Sayı: 1, 9 - 17, 30.06.2024

Sevgi Şen Özlem Altunsu Sönmez

https://doi.org/10.58632/olgusos.1478552

Öz

Kadınların aile ve çalışma hayatında aktif olarak yer almaları aynı zamanda ebeveyn ve eş rollerinin de devam etmesi ile artan sorumlulukları evlilikten aldıkları doyumu etkileyebilmektedir. Bu araştırmada çalışan ve çalışmayan kadınların evlilik doyumları, yaş, eğitim durumu, ailenin aylık geliri, evlilik süresi, çocuk sayısı, evlenme şekli, evlenmeden önceki tanışıklık süresi, es desteği, ev ve çocuk bakımında eşlerinin desteğinin olup olmaması gibi değişkenlere göre incelenmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu Aksaray ilinde yaşayan çalışan 100 ve çalışmayan 100 olmak üzere toplam 200 evli kadın oluşturmuştur. Araştırmada “Evlilik Yaşam Ölçeği” ve “Demografik Bilgi Formu” veri toplama aracı olarak kullanılmıştır. Araştırmanın sonucuna göre, çalışan kadınların evlenme şekillerinin evlilik doyumu ile ilişkili olduğu eşleriyle anlaşarak evlenen kadınların görücü usulü ile evlenen kadınlardan daha yüksek evlilik doyumuna sahip olduğu görülmüştür. Ayrıca her iki grupta da katılımcıların evlilik doyumlarının eş desteğine, eşlerinin çocuk bakımında ve ev işlerinde kendilerine yardımcı olup olmamasına ve evliliklerinde kendilerini ne kadar mutlu olarak algıladıklarına göre değiştiği ve eşleri tarafından desteklenen, ev ve çocuk bakımında destek gören ve evliliklerinde kendilerini mutlu ve çok mutlu olarak algılayan kadınların evlilik doyumlarının çok daha yüksek olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Aile, Evlilik, Evlilik Doyumu, Eş Desteği

The Effect of Spouse Support on the Marital Satisfaction of Working and Non-working Women

Öz

Women's active involvement in family and working life, as well as their increasing responsibilities due to the continuation of their roles as parents and spouses, may affect the satisfaction they receive from marriage. In this study, the marital satisfaction of working and non-working women was examined according to variables such as age, education level, monthly income of the family, duration of marriage, number of children, type of marriage, duration of acquaintance before marriage, spouse support, husband's support in housework and child care. The sample of research consisted of 200 married women living in Aksaray province, 100 of whom were working and 100 of whom were not working. "Marital Life Scale" and "Demographic Information Form" were used as data collection tools in the research. According to the results of the research, the marriage style of working women affects their marital satisfaction; women who got married by agreement with their spouses had higher marital satisfaction than women who got married through an arranged marriage. In addition, it was observed that women who supported by their husbands, receive support in housework and child care, and perceive themselves as happy and very happy in their marriages have much higher marital satisfaction.

Anahtar Kelimeler

Family, Marriage, Spouse Support, Marrital Satisfaction

Kaynakça

• Bahr, J.S., Chappell, B.C. & Leigh, K.G. (1983). Age at marriage, role enactment, role consensus and marital satisfaction. Journal of Marriage and theFamily,45(4), 795 – 803.
• Byers, E.S. & Demmons, S. (1999). Sexual satisfaction and sexual self – disclosure within dating relationships. The Journal of Sex Research, 36(2), May, 180 – 89.
• Çağ, P. & Yıldırım, İ. (2013). Evlilik doyumunu yordayan ilişkisel ve kişisel değişkenler. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(39), 13 – 23.
• Çimen, Ş.E. (2007). Görücü Usulü ve Anlaşarak Evlenen Bireylerin Çeşitli Sosyal Psikolojik Faktörler Yönünden Karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Daniluk, J.C. (1999). When biology isn’t destiny: Implications for the sexuality of women without children. Canadian Journal of Counselling, 33(2), 79 – 94.
• Dunn, K.M., Croft, Peter R. & Hackett, G.I. (2000). Satisfaction in the sex life of a general population sample. Journal of Sex and Marital Therapy, 26, February, 141 – 51.
• Filsinger, Erik E. (1980). Social competence and marital adjusment. Home Economics ResearchJournal, 9(2), 158 – 62.
• Goleman, D. (2017). Duygusal Zekâ.Çeviren: Seçkin – Yüksel, Banu, İstanbul: Varlık Yayınları.
• Gürsel, S. & Uysal, G. (2010). İstihdamda Dezavantajlı Grupların İşgücüne Katılımını Artırmak. İstanbul: Bahçeşehir Üniversitesi Ekonomik ve Toplumsal Araştırmalar Merkezi Yayınları.
• Güven, N. (2005). İlişkilerle İlgili Bilişsel Çarpıtmalar ve Evlilikte Problem ÇözmeBecerilerinin Evlilik Doyumu İle İlişkisi, Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Hünler, O.S. & Gençöz, T. (2002). The effect of religiousness on marital satisfaction and the mediator role of perceived marital problem solving abilities between religiousness and marital satisfaction. 12. Ulusal PsikolojiKongresi Bildiriler Kitabı. Ankara: ODTÜ Yayınları.
• İmamoğlu, O.E. & Yasak, Y. (1997). Dimensions of marital relationships as perceived by Turkish husbands and wives. Genetic, Social and General Psychology Monographs, 123(2), 211 – 33.
• Kağıtçıbaşı, Ç. (1984). Aile içi etkileşim ve ilişkiler: Bir aile değişme modeli önerisi. Türkiye’de Ailenin Değişimi – Toplumbilimsel İncelemeler. Ankara: Türk Sosyal Bilimler Derneği Yayınları.
• Kağıtçıbaşı, Ç. & Bery, J.W. (1989). Cross – cultural psychology: Current research and trends. Annual Review of Psychology, 40, 493 – 531.
• Kalkan, M. (2002). Evlilik İlişkisini Geliştirme Programının Evlilerin Evlilik Uyum Düzeyine Etkisi. Doktora Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.
• Koptagel–İlal, G. (1998). Aile tedavisi ve evlilik tedavisi. Psikiyatri Temel Kitabı. Editörler: Köroğlu, Ertuğrul ve Güleç, Cengiz, Cilt: 2, Ankara: Hekimler Yayın Birliği Yayınları.
• Koydemir, S., Selışık, Z..E. & Tezer, E. (2005). Evlilik Uyumu ve Mükemmeliyetçilik Boyutları Arasındaki İlişkiler. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(23), 65 – 74.
• Litzinger, S. & Coop–Gordon, K. (2005). Exploring relationships among communication, sexual satisfaction, and marital satisfaction. Journal of Sex and Marital Therapy, 31, February, 409 – 24.
• Murphy, C.M. & O’Leary, K.D. (1989). Psychological aggression predicts physical aggression in early marriage. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 57(5), 579 – 82.
• Onur, B. (2017). Gelişim Psikolojisi.Ankara: İmge Kitabevi.
• Özgüven, İ.E. (2014). Evlilik ve Aile Terapisi. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Sevim–Aydemir, S. (1996). Transaksiyonel Analize Dayalı Bir Eğitim Programının Evli Çiftlerin Ego Durumları ve Evlilik Yaşamlarına İlişkin Bazı Değişkenlere Etkisi, Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Tezer, E. (1986). Evli Eşler Arasındaki Çatışma Davranışları: Algılama ve Doyum,Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Tezer, E. (1996). Evlilik İlişkisinden Sağlanan Doyum: Evlilik Yaşamı Ölçeği. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(7), 1 – 7.
• Tufan–Çetin, B. (2010). Evlilik Doyumunun Bazı Değişkenlere Göre Yordanması, Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Yıldırım, İ. (1993). Farklı sosyo – ekonomik düzeydeki evli bireylerin uyum
• Yogev, S. & Brett, J. (1985). Perception of the division of housework and child care and marital satisfaction. Journal of Marriage and the Family, 47, 609 – 18.