Derleme
Yıl 2014,
Sayı: 1, 1 - 30, 31.12.2014
Öz
Ülkemizde idarenin denetimini sağlayacak yeterli yol ve yöntemler söz
konusudur. Ancak denetimin etkinliği ve denetimin neticelerinin saygıyla
karşılandığı ve denetimin gereklerinin hayata aktarıldığını söylemek maalesef
mümkün görünmemektedir. Denetimler içinde en etkilisi olması gereken yargısal
denetim, kendisinden beklenen etkinliği gerçekleştirememiştir. İçerden ve dışarıdan idarenin yeterince denetlenemediği, kontrol altında
tutulamadığına yönelik yakınma ve eleştirilere bir nebze çare olmak, olumlu bir
yanıt verebilmek için başta yasal bir düzenlemenin konusu edilmiş ve fakat
Anayasa Mahkemesinin ilgili yasal düzenlemeyi iptali üzerine Anayasada yapılan
bir değişiklikle anayasal bir hüviyete büründürülüp yasal düzenleme konusu
edilen Kamu Denetçiliği Kurumu bu çerçevede oluşmuştur.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- ACKA Félix Sohuily (2000). “Un Médiateur Dans Les Institutions Publiques Ivoiriennes : L’organe Présidentiel De Médiation”, Afrilex Revue d’étude et de recherche sur le droit et l’administration dans les pays d’Afrique, Numéro 1, Novembre. AKBULUT Emre (2013). Türk İdare Hukukunda Kanuni İdare İlkesi, İstanbul. AKINCI Müslüm (1999). Bağımsız İdari Otoriteler ve Ombudsman, İstanbul. AKTAŞ Kadir (2011). “Kamu Denetçiliği Kurumunun Anayasal Sistemdeki Yeri ve Etkinliği Sorunu”, TBB Dergisi, (94) AKTEL Mehmet, KERMAN Uysal, ALTAN Yakup, LAMBA Mustafa, BURHAN Orhan (2013). “Türkiye İçin Yeni Bir Denetim Modeli: Kamu Denetçiliği (Ombudsman)”, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi SBD, C.V, S.9, Güz. AKYILDIZ Ali (2009). Hukuk Devleti Yargı Bağımsızlığı ve Danıştay, Ankara. ALACAKAPLAN Uğur (1958). İngiliz Hukukunda Suç Ve Cezaların Kanuniliği Prensibi, Ankara. ALAN Nuri (1982). “Türk İdari Yargısında Yerindelik ve Takdir Yetkisi”, İdari Yargıda Yerindelik ve Takdir Yetkisinin Değerlendirilmesi” in İdari Yargıda Son Gelişmeler Sempozyumu, Ankara. ALPAR Erol (1990). Yönetimin Hareket Serbestisi Alanının Yargısal Denetimi ve Sınırları, Ankara. ATAY Cevdet: Devlet Yönetimi ve Denetimi, İstanbul. ATAY E. Ethem (2014). İdare Hukuku, 4.Bası, Ankara. ATAY E. Ethem. “İnsan Haklarının Gerçekleştirme Şartı Olarak Hukuk Devleti”; Polis Dergisi AVŞAR B. Zakir (2012). Ombudsman İyi Yönetilen Türkiye İçin Kamu Hakem, İstanbul. AYDIN Mesut (2006). “Anayasa Mahkemesi Kararlarında Hak Arama Hürriyeti”, AÜSBFD, S. 3, C. 61. AYGÜN EŞİTLİ Ezgi (2013). “ Suçların ve Cezaların Kanuniliği İlkesi”, TBB Dergisi, (104) BAYRAKTAR Erman (1976). “Takdir Yetkisi ve Yargı Yoluyla Denetimi”, İdare Hukuku ve İdari Yargı İle İlgili İncelemeler I, Ankara. CHEVALLIER Jacques (1999). L’Etat de droit, 3ème édition, Montchrestien, Paris. CHEVALLIER Jacques (2010). Hukuk Devleti, Çev. Ertuğrul Cenk GÜRCAN, Ankara. DİNÇKOL Hulusi Alphan: “İdari Yargı’da Hâkimin Takdir Yetkisinin Denetlenmesi”, Prof. Dr. Nur Centel’e Armağan. EFE Haydar, DEMİRCİ Murat (2013). “Ombudsmanlık Kavramı Ve Türkiye’de Kamu Denetçiliği Kurumundan Beklentiler”, Sayıştay Dergisi, S. 90/Temmuz-Eylül. EVREN Teoman (1999). “Hak Arama Özgürlüğü Ve Savunma”, http://tbbdergisi.barobirlik.org.tr/m1988-19881-1078. FENDOĞLU Hasan Tahsin (2010). Kamu Denetçiliği (Ombudsmanlık), SDE ANALİZ, Aralık. GOFFAUX Patrick (2006). Dictionnaire élémentaire de droit administratif, Bruylant, Bruxelles. HEUSCHLING Luc (2002). Etat de droit, Rechtsstaat, Rule of law, Dalloz, Paris. IŞIKAY Mahir. “Ombudsmanlık Kurumunun Avrupa Birliği Ve Türkiye’deki Konumu”, http://www.jura.unisb.de/turkish/MIsikay.html. KALABALIK Halil. “İdarenin Takdir Yetkisinin Sınırları ve Yargısal Denetimi”, GÜHFD, C.1, S.1 KANBUR Mehmet Nihat (2007). “5237 S. TCK Bakımından İhkak-I Hak (Kendiliğinden Hak Alma) Niteliğindeki Fiillerinin Değerlendirilmesi”, e Akademi, Hukuk, Ekonomi, Siyasal Bilimler Aylık İnternet Dergisi, Aralık. KANLIGÖZ Cihan (1997). “Hukuk Devletinin Maddi (Siyasal ve Toplumsal) Boyutu Üzerine Bir Deneme”, Ankara Barosu Dergisi, S.1997/1, Yıl:54. KARATEPE Şükrü: “İdarenin Takdir Yetkisi”, Türk İdare Dergisi, Yıl:63. KAYA Cemil (2011). İdarenin Takdir Yetkisi ve Yargısal Denetimi, XII Levha, İstanbul. KERBER Nathalie Marguerite (1975). L’Ombudsman israélien, Paris. KÖSE Ömer (2007). Dünyada ve Türkiye’de Yüksek Denetim, 2.Bası, Ankara. KUŞÇU Ayşe D. “Eyyûbîler’de Mezâlim Mahkemeleri ve Dârü’l-Adl”, Türkiyat Araştırmaları Dergisi, http://www.turkiyat.selcuk.edu.tr/pdfdergi/s26/207-229.pdf. LEGRAND André (1970). L’Ombudsman scandinave, Etudes comparées sur le contrôle de l’administration, Paris. ÖZCAN Mehmet Tevfik (2008). Modern Toplum ve Hukuk Devleti, İstanbul. ÖZDEN Kenan (2010). Ombudsman, Türkiye’deki Tartışmalar, Ankara. ROUQUETTE Rémi (2002). Dictionnaire du droit administratif, Le Moniteur, Paris. SAĞLAM Mehmet (1999). Devlet Memurlarının Naklen Atanmaları ve Nakil İşlemlerinin Yargısal Denetimi, Ankara. TAN Turgut. “Sınav ve Jüri Değerlendirmesinin Yargısal Denetimi”, AÜSBFD, C.51, TORUN Yalçın: “İnsan Hakları Ve İdarenin Takdir Yetkisi”, AYİMD, N0:28, http://www.msb.gov.tr/ayim/ Ayim_makale_detay.asp?IDNO=96. TUNCAY Aydın H. (1972). İdare Hukuku ve İdari Yargının Bazı Sorunları, Ankara. TUTAL Erhan (2014). Dünyada ve Türkiye’de Ombudsmanlık, Ankara. VENEZIA Jean-Claude (1959). Le pouvoir discrétionnaire, LGDJ, Paris.
Toplam 1 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Yıl 2014 Sayı 1 |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2014 |
| Kabul Tarihi | 20 Aralık 2014 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 Sayı: 1 |
