In this study, 20 mungbean (Vigna radiata (L.) Wilczek) genotypes were evaluated regarding their adaptation ability and cultivating possibility as a new crop for the legume farmers in Samsun, Middle Black Sea Region of Turkey. Three mungbean genotypes locally grown in Turkey and 17 exotic genotypes were used in the study. Field experiment was laid out in Randomized Complete Block Design with four replications. Mungbean genotypes exhibited significant differences for days to first flowering and pod setting, plant height, number and size of pods, number of seeds per pod, 100 seed weight, harvest index and seed yield. CN95 produced the highest seed yield (1120.51 kg ha-1), followed by CD3 and Basanti (955.00 and 902.91 kg ha-1, respectively). CN95 genotype has higher 100-seed weight (6.26 g) followed by KPS1 (6.20 g) and KPS2 (6.17 g). Days to first pod setting (r= 0.996**), number of racemes per plant (r= 0.677**), plant height (r= 0.851**), first pod height (r= 0.872**) and harvest index (r= -0.702**) strongly correlated with days to first flowering. There was negative association between pod number per plant and 100 seed weight (r= -0.551*). Harvest index showed positive correlation with seed yield (r= 0.603**). Root to shoot ratio and harvest index decreased with the increasing plant height. The study results were promising and gave some important evidences about mungbean cultivation might be a good alternative for legume farmers in both temperate coastal belt and inner drought prone locations of the Middle Black Sea Region, Turkey.
Adaptation evaluation genotypes mungbean Vigna radiata yield
Bu çalışmada, 20 maş fasulyesi (Vigna radiata (L.) Wilczek) genotipi Türkiye'nin Orta Karadeniz Bölgesinde Samsun şartlarına adaptasyon yetenekleri ve yetiştirilebilme olanakları bakımından değerlendirilmiştir. Denemede Türkiye'de lokal olarak yetiştirilen 3 ve 17 yabancı kaynaklı maş fasulyesi genotipi kullanılmıştır. Tarla denemesi Şansa Bağlı Bloklar deneme desenine göre dört tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Maş fasulyesi genotipleri ilk çiçeklenme ve ilk meyve tutumuna kadar geçen gün sayısı, bitki boyu, bakla sayısı ve boyutları, baklada tane sayısı, 100 tane ağırlığı, hasat indeksi ve tohum verimi bakımından önemli farklılıklar göstermiştir. En yüksek tohum verimi CN95 (1120.51 kg ha-1) genotipinden elde edilmiş, bunu CD3 ve Basanti (sırasıyla 955.00 ve 902.91 kg ha-1) genotipleri izlemiştir. 100 tane ağırlığı bakımından üstün genotipler CN95 (6.26 g), KPS1 (6.20 g) ve KPS2 (6.17 g) olarak belirlenmiştir. İlk bakla bağlama başlangıç süresi (r= 0.996**), bitki başına salkım sayısı (r= 0.677**), bitki boyu (r= 0.851**), ilk bakla yüksekliği (r= 0.872**) ve hasat indeksi (r= -0.702**) ilk çiçeklenmeye kadar geçen gün sayısı ile çok önemli ilişkiler göstermiştir. Bitkide bakla sayısı ve 100 tane ağırlığı (r=-0.551*) arasında negatif bir ilişki bulunmuştur. Hasat indeksi tohum verimi ile olumlu ilişki (r= 0.603**) göstermiştir. Kök/gövde oranı ve hasat indeksi artan bitki boyu ile azalmıştır. Çalışma sonuçları ümit verici bulunmuş ve maş fasulyesinin Türkiye'nin Orta Karadeniz Bölgesinin hem ılıman sahil kuşağı hem de kurağa eğilimli daha iç bölgelerindeki baklagil çiftçileri için bir seçenek olabileceği konusunda bazı önemli ipuçları vermiştir.
Adaptasyon değerlendirme genotip maş fasulyesi Vigna radiata verim
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | Tarla Bitkileri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 25 Temmuz 2015 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Cilt: 30 Sayı: 2 |