Yield and nutritive values of some wild annual medic species collected from different geographical location

Yıl 2015, Cilt: 30 Sayı: 3, 275 - 280, 08.12.2015

İbrahim Aydın , Ferat Uzun , Duygu Algan

https://doi.org/10.7161/anajas.2015.30.3.275-280

Cited By: 4

Öz

Annual medics, the most common legumes in Turkey natural flora, are important resources in a ley farming to restore and maintain soil fertility and also to improve rangelands. However, existing knowledge about agronomical and nutritional properties of these species is not adequate. In this study, some agronomical and feed values of some wild medic species (36 Medicago polymorpha L., 33 Medicago arabica L., 30 Medicago lupulina L., 38 Medicago minima L., 25 Medicago rigidula L. and 34 Medicago orbicularis L.), which spontaneously occuring in natural areas of Middle Black Sea Region, were determined. There were significant differences among species in terms of studied parameters. In general, Medicago polymorpha L. and and Medicago rigidula L. had the higher and lower values, respectively compared to other medic spp. Hay yield, crude protein, acid and neutral detergent fiber, digestible dry matter, dry matter intake ratio, relative feed value and metabolizable energy of species were changed between 41.58 and 68.46 g plant-1, 19.42 and 23.04%, 27.89 and 36.06%, 39.71 and 48.20%, 60.81 and 67.17%, 2.53 and 3.05%, 118.75 and 157.32, 8.34 and 9.42 MJ kg-1, respectively. There were also quite high variations within each species. The results of the present study indicated that there were rich genetic resources for medics improvement in the studied region and Medicago orbicularis L., Medicago polymorpha L. and Medicago arabica L. can prefence to other species in terms of agronomical and nutritional traits.

Anahtar Kelimeler

Quality, annual medic, yield, feed value

Farklı coğrafi lokasyonlardan toplanan bazı yabani tek yıllık yonca türlerinin verim ve besinsel özellikleri

Öz

Türkiye doğal florasının en yaygın baklagil türlerinden olan tek yıllık yonca türleri, toprak verimliliğini iyileştirmek ve devam ettirmek ve hem de meraların ıslahı için önemli bir doğal kaynaktır. Bununla birlikte tek yıllık yonca türleri hakkında var olan bilgi birikimi oldukça azdır. Bu çalışmada, Orta Karadeniz Bölgesi doğal alanlarında kendiliğinden yetişen yabani tek yıllık yonca türlerinin (36 Medicago polymorpha L., 33 Medicago arabica L., 30 Medicago lupulina L., 38 Medicago minima L., 25 Medicago rigidula L. ve 34 Medicago orbicularis L.) bazı tarımsal ve besin değerleri belirlenmiştir. İncelenen özellikler bakımından türler arasında önemli farklılıklar görülmüştür. Genel olarak diğer medik türleri ile karşılaştırıldığında Medicago polymorpha L. ve Medicago rigidula L. sırasıyla daha yüksek ve daha düşük değerlere sahip olmuşlardır. Türlerin kuru ot, ham protein, asit ve nötral çözeltide çözünmeyen lif oranı, sindirilebilir kuru madde oranı, kuru madde alım oranı, nispi yem ve metabolik enerji değerleri sırasıyla; 41.58 ve 68.46 g bitki-1, % 19.42 ve % 23.04, % 27.89 ve % 36.06, % 39.71 ve % 48.20, % 60.81 ve % 67.17, % 2.53 ve 3.05, 118.75 ve 157.32 ile 8.34 ve 9.42 MJ kg-1 arasında değişmiştir. Her bir tür içinde oldukça yüksek varyasyonlar olduğu belirlenmiştir. Bu çalışmanın sonuçları, çalışılan bölgede medik ıslahı için zengin genetik kaynaklar bulunduğunu, verim ve besinsel değerler bakımından Medicago orbicularis L., Medicago polymorpha L. ve Medicago arabica L. genotipinin tercih edilebileceğini göstermiştir.

Anahtar Kelimeler

Kalite, tek yıllık yonca, verim, yem değeri

Kaynakça

• Alınoğlu, N. 1971. Devamlı otlatma ve çeşitli sürelerde dinlendirmenin mera vejetasyonuna etkileri üzerinde araştırmalar. Çayır-Mera ve Zootekni Arş. Ens. Yayın No: 16, Ankara.
• Alpay, O. 1970. Çamkoru ve Aladağ mıntıkalarında otlak ekimi araştırmaları. Ormancılık Araştırma Enstitüsü, Yayın No: 43, Ankara.
• Anonim, 2008. Samsun Meteroloji Bölge Müdürlüğü Kayıtları. Available from URL: http://www.mgm.gov.tr/tahmin/il-ve-ilceler.aspx?m=samsun/ [ Ulaşım: 10 Nisan 2015].
• Arcioni, S., Falcinelli, M., Francia, U., Lorenzetti, F., Varonesi, F. 1985. Qualitative evaluation of spontaneous forage legumes growing in Central Italy. Proceedings of the XV International Grasland Cogress, 1049–1050, 24-31 August, Kyoto.
• Aydın, I., Uzun, F. 2001. Effect of some applications on germination rate of gelemen clover seeds gathered from natural vegetation in Samsun. Pakistan Journal of Biological Sciences, 4 (2): 181-183.
• Aydın, İ., Uzun, F. 2002. Çayır-Mera Amenajmanı ve Islahı. OMÜ, Ziraat Fak., Ders Kitabı No: 9, Samsun.
• Aydın I., Uzun, F. 2005. Nitrogen and phosphorus fertilization of rangelands affects yield, forage quality and the botanical composition. European Journal of Agronomy, 23: 8-14.
• Büyükburç, U. 1980. Ankara ili Yavrucak köyü meralarının gübreleme ve dinlendirme yolu ile ıslahı olanakları üzerinde bir araştırma (Doçentlik tezi). Çayır-Mera ve Zootekni Araştırma Enstitüsü, Ankara.
• Cocks, P.S., Ehrman, T.A.M. 1987. The geographic origin of frost tolerance in Syrian pasture legumes. J. Appl. Ecol., 24: 673-683.
• Crawford, E.J. 1970. Variability in a large Mediterranean collection of introduced lines of Medicago truncatula. Proceedings of the XI International Grasslands Congress, 188-192, 13-23 April, Australia.
• Crawford, E.J., Lake, A.W.H., Boyce, K.G. 1989. Breeding annual Medicago species for semiarid conditions in Southern Australia. In: Brady, N.C. (Ed.), Advances in Agronomy, Academic Press, Inc., 399–437.
• Davis, P.H. 1970. Flora of Turkey and East Aegean Islands, Vol. 8, Edinburg University Press, Edinburgh.
• Hoy, M.D., Moore, K.J., George, J.R., Brummer, E.C. 2002. Alfalfa yield and quality as influenced by establishment method. Agr. J., 94: 65-71.
• Muir, J.P. 2000. Agronomic characteristics of native and naturalized cool season legumes collected in Texas. (Online), Available from URL: http://forageresearch/tamu/edu /2000/native_naturalized_legumes,pdf verified/ [Ulaşım: 10 Nisan 2015].
• Muir, J.P., Ocumpaugh, W.R., Butler, T.J. 2005. Trade-offs in forage and seed parameters of annual Medicago and Trifolium species in North-Central Texas as affected by harvest intensity. Agron J., 97: 118-124.
• Muir, J., Lambert, B., Newman, Y. 2007. Defining Forage Quality. Available from URL: http://hdl. handle. net/1969. 1, 87461/ [ Ulaşım: 13 Nisan 2015].
• Moore, J.E. Undersander, D.J. 2002. Relative forage quality: An alternative to relative feed value and quality index. Proc 13th Annual Florida Rumin. Nutr. Symp., University of Florida, USA, 16-32.
• Redfearn, D., Zhang, H., Caddel, J. 2012. Forage quality Interpretations. Oklahoma Cooperative Extension Service. PSS-2117, Pp: 4, Available from URL: http://pss.okstate. edu/publications/publications-master-list/copy_of_publications/ forages/PSS-2117web.pdf [Ulaşım: 12 Mayıs 2015].
• Sevimay, C.S., Kendir, H. 1997. Bazı tek yıllık yonca tür ve varyetelerinin ot, tohum ve protein verimi üzerine araştırmalar. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi, 2: 31-37.
• Shrestha, A., Hesterman, O.B., Squire, J.M., Fisk, J.W., Sheaffer, C.C. 1998. Annual medics and bersem clover as emergency forages. Agron. J., 90: 197-201.
• SPSS, Inc. 2008. SPSS for Windows. Release, 17.0 Copyright SPSS Inc., Chiago, USA.
• Şahinoğlu, O., Uzun, F. 2006. Yedinci yılında mera kanunu uygulamaları. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü, 12(1-2): 95-100.
• TÜİK, 2015. Türkiye İstatistik Kurumu. Available from URL: http://www.tuik.gov.tr/ PreTablo.do?alt_id=1001, [Ulaşım: 22 Mayıs 2015].
• Tükel, T., Hatipoğlu, R. 1999. Çayır mera ekolojisi, Çayır-mera amenajman ve ıslahı. Tarım ve Köy İşleri Bak., Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, Çayır Mera Yem Bitkileri ve Havza Geliştirme Daire Başkanlığı, Ankara.
• Undersander, D., Moore, J.E. 2008. Relative Forage Quality. Focus on Forage. Extension Service of the University of Wisconsin, Vol:4, No:5, Available from URL: http://www. uwex.edu/ces/forage/pubs/rfq.htm [Ulaşım: 22 Mayıs 2015].
• Uzun, F., Aydın, I. 2004. Improving germination rate of Medicago and Trifolium species. Asian Journal of Plant Sciences, 3(6): 714-717.
• Van Soest, P.J. 1973. Composition and nutritive value of forages. The Science of grassland Agriculture Iowa State University Press, Ames, IA.
• Walsh, M.J., Delaney, R.H., Groose, R.W., Krall, J.M. 2001. Performance of annual medic species (Medicago spp.) in Southeastern Wyoming. Agron. J., 93: 1249-1256.
• White, L.M., Wight, J.R. 1984. Forage yield and quality of dryland grasses and legumes. J. Range Manage., 37: 233-236.