A study on cattle feeding practices of cattle enterprises in Hinis district of Erzurum province

Yıl 2016, Cilt: 31 Sayı: 1, 149 - 156, 22.04.2016

Abdulkerim Diler , Rıdvan Kocyigit , Mete Yanar , Recep Aydın , Olcay Güler , Mehmet Avcı

https://doi.org/10.7161/anajas.2016.31.1.149-156

Cited By: 12

Öz

This study was carried out in order to determine the level of knowledge on cattle nutrition and feeding habits of cattle producers in Hınıs district of Erzurum Province. The main material of this study was data obtained by surveys made in 378 cattle producers. The data collected were analyzed statistically by using chi-square test. It was found that 16% of the producers participated in this survey planted forage crop currently. Of the cattle enterprises, 80% produced sainfoin forage crop. Wheat and barley straws (71%) were used mainly as sources of the rough feed, and they were followed by alfalfa hay (14%) and grass hay (11%). Silage, which is one of the significant forages, was used at the lowest level (0.25%). It was also determined that 64% of the cattle enterprises used the concentrate feed manufactured in the local feed plants, and usage of the barley and wheat bran as a feed source was at very low level. In Hınıs district, cattle herds moved into the pasture in April (25%), May (37%) and June (37%), and percentage of the cattle herds moving into the pasture was 99%. It was also revealed that 20% of the cattle producers had a chance to move to the plateau, and they mostly went there in June (58%) and stay in the plateau for 2-3 months. As a result of the assessment of data, it was determined that cattle ranchers in Hinis district had incorrect practices about animal nutrition, such as barley or wheat straw were still the most popular ones among roughage feed sources. The result indicates that cattle ranchers have to be participated in the technical educational programs and enlightened about animal nutrition and forage production.

Anahtar Kelimeler

Feeding habits; Erzurum; Hınıs; cattle; forage crops

Erzurum ili Hınıs ilçesi sığırcılık işletmelerinde sığır besleme uygulamaları üzerine bir araştırma

Öz

Bu araştırma, Erzurum İli Hınıs İlçesi’ndeki sığır yetiştiricilerinin sığır besleme ve yemleme alışkanlıkları ile ilgili konuya ilişkin bilgi düzeylerinin değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır. Çalışmanın ana materyalini toplam 378 sığır üreticisinden anket yolu ile elde edilen veriler oluşturmuştur. Elde edilen veriler ki-kare testi kullanılarak istatistiksel analize tabii tutulmuştur. Araştırma sonunda ankete katılan işletme sahiplerinin % 16’sının yem bitkisi yetiştiriciliği yaptığı saptanmıştır. Bu işletmelerin % 80’inde korunga tarımı yapılmaktadır. Kaba yem kaynağı olarak buğday veya arpa samanı (% 71) ana yem maddesi olarak kullanılmakta, bunu kuru yonca otu (% 14) ve kuru çayır otu (% 11) takip etmektedir. Önemli bir kaba yem kaynağı olan silaj ise ilçede çok düşük düzeyde (% 0.25) kullanılmaktadır. İşletmelerin % 64’ünde fabrika yemi kullanıldığı, arpa ve kepek kullanımının ise çok düşük düzeyde olduğu belirlenmiştir. Hınıs İlçesi'nde sığır sürüleri Nisan (% 25), Mayıs (% 37) ve Haziran (% 37) aylarında meraya çıkmakta olup meraya çıkma oranı % 99 düzeyindedir. Yetiştiricilerin % 20’sinin yaylaya çıkma imkânı olduğu, çoğunlukla Haziran ayında (% 58) yaylaya çıkıp 2-3 ay kaldıkları saptanmıştır. Elde edilen bulgular değerlendirildiğinde, Hınıs İlçesi’nde sığır yetiştiricilerinin hayvan besleme konusunda birtakım yanlış uygulamalar yaptıkları, örneğin arpa veya buğday samanının halen en çok tercih edilen yem maddeleri arasında olduğu belirlenmiştir. Bu durum ilçedeki sığır yetiştiricilerinin konu ile ilgili olarak eğitim programlarına alınması ve hayvan besleme ile yem bitkileri yetiştiriciliği konusunda aydınlatılması gerekliliğini ortaya koymuştur.

Anahtar Kelimeler

Besleme alışkanlığı; Erzurum; Hınıs; sığır; yem bitkileri

Kaynakça

• Akman, N., Özder, M., 1992. Tekirdağ ilinde ithal ineklerle çalışan işletmelerin durumu ve sorunları. Trakya Bölgesi 1. Hayvancılık Sempozyumu, Hasat Yayıncılık, Tekirdağ.
• Aksoy, A., İ. Güler, O., Terin, M. 2014. Erzurum ili damızlık sığır yetiştiricileri birliğine üye olan ve olmayan üreticilerin belirli özellikler açısından karşılaştırılması. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 31(3): 82-90.
• Anonim, 2015. Bitkisel Üretim İstatistikleri. http://tuikapp.tuik.gov.tr/ (Erişim tarihi:25.07.2015)
• Bakır, G., Demirel, M., 2001. Van ili ve ilçelerindeki sığırcılık işletmelerinde kullanılan yem çeşitleri ve hayvan besleme alışkanlıkları. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarım Bil. Derg., 11(1): 29-37.
• Bakır, G., Han, F., 2014. Yalova ilindeki işletmelerin yapısal özelliklerini etkileyen faktörler: Yem ve besleme alışkanlıkları. Türkiye Tarımsal Araş. Derg., 1(1): 55-62.
• Bogdanović, V., Đedović, R., Perišić, P., Stanojević, D., Petrović, M.D., Trivunović, S., Kučević, D., Petrović, M.M., 2012. An assesment of dairy farm structure and characteristics of dairy production sytems in Serbia. Biotechnology in Animal Husbandry, 28(4): 689-696.
• Boyar, S., Yumak, H., 2000. Isparta ve Burdur illeri süt sığırcılığı işletmelerinde kaba ve karma yem mekanizasyon düzeyi, karşılaşılan sorunlar ve çözüm önerileri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarım Bil. Derg., 10(1):11-18.
• Budağ, C., Keçeci, Ş., 2013. Van’da büyükbaş hayvan besilerinde kullanılan yemler ve besi şekillerine ilişkin bir anket çalışması. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Fen Bilimleri Enst. Derg., 18(1-2):48-61.
• Çomaklı, B., 2001. Doğu Anadolu Bölgesinde çayır-mera durumu ve bölge hayvancılığının gelişmesindeki önemi. Türkiye’nin Sorunlarına Çözüm Konferansları-IV, s:1-9, 22 Mayıs, 2001, Erzurum.
• Daş, A., İnci, H., Karakaya, E., Şengül, A.Y., 2014. Bingöl ili damızlık sığır yetiştiricileri birliğine bağlı sığırcılık işletmelerinin mevcut durumu. Türk Tarım ve Doğa Bil. Derg. 1(3): 421-429.
• Demir, P., Aksu Elmalı, D., Işık, S., Tazegül, R., Ayvazoğlu C., 2013. Kars ili süt sığırcılık işletmelerinde yem kullanımı ve hayvan besleme alışkanlıklarının ekonomik önemi. Atatürk Üniversitesi Vet. Bil. Derg., 8(3):229-236.
• Dou, Z., Galligan, D.T., Ramberg Jr, C.F., Meadows, C., Ferguson, J.D. 2001. A survey of dairy farming in Pennsylvania: Nutrient management practices and implications. J Dairy Sci. 84(4):966-973.
• Han, Y., Bakır, G., 2009. Ergani ilçesindeki özel besi işletmelerinde besi uygulamaları ve ırk tercihleri. 6. Zootekni Bilim Kongresi 24-26 Haziran, Erzurum.
• Heinrichs, A.J., Kıernan, N.E., Graves, R.E., Hutchınson, L.J., 1987. Survey of calf and heifer management practices in Pennsylvania dairy herds. J Dairy Sci., 70(4):896-904.
• Ildız, F., 1999. Tokat ili merkez ilçesinde ithal sığır yetiştiren tarım işletmelerinin yapısı. Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 90 s.
• İnan, İ.H., Gülçubuk, B., Ertuğrul, C., Kantürer, E., Baran, E. A. Dilmen, Ö. 2000. Türkiye’de Tarımda kırsal kesim örgütlenmesi. Türkiye Ziraat Müh. V. Teknik Kong., (I): 145-176. 17-21 Ocak, Ankara.
• Kaygısız, A., Tümer, R., 2009. Kahramanmaraş ili süt sığırcılığı işletmelerinin yapısal özellikleri: 3. hayvan besleme alışkanlıkları. KSÜ Doğa Bilimleri Dergisi, 12(1): 48-52.
• Köse, K., 2006. Uşak ili damızlık sığır yetiştiriciler birliğine kayıtlı işletmelerin genel yapısı. Trakya Üniv. Fen Bilimleri Ens. Zootekni Anabilim dalı, Yüksek Lisans Tezi, 84s.
• Önal, A.R., Özder, M., 2008. Edirne ili damızlık sığır yetiştiricileri birliğine üye işletmelerin yapısal özellikleri. Namık Kemal Üniversitesi Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 4(2): 197-203.
• Özçelebi, İ.P. 1992. Erzurum merkez ilçesi tarım işletmelerinde hayvancılığı geliştirme kredisinin etkinliği üzerinde bir araştırma. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 23(2): 1-13.
• Özdemir, Y. Ö., Karaman, S., 2008. Tokat merkez ilçedeki süt sığırı ahırlarının yapısal ve çevre koşulları yönünden yeterliliklerinin ve geliştirme olanaklarının araştırılması. Tarım Bil. Araş. Derg., 1(2): 27-36.
• Özyürek, S., Koçyiğit, R., Tüzemen, N., 2014. Erzincan İlinde süt sığırcılığı yapan işletmelerin yapısal özellikleri: Çayırlı ilçesi örneği. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 11(2): 19-26.
• Soyak, A., Soysal, M.İ., Gürkan, E.K. 2007. Tekirdağ ili süt sığırcılığı işletmelerinin yapısal özellikleri ve bu işletmelerin siyah alaca süt sığırı popülasyonunun çeşitli morfolojik özellikleri üzerine bir araştırma. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 4(3): 297-305.
• Tan, S., Karaönder, İ., 2013. Türkiye’de tarımsal örgütlenme politikalarının ve mevzuatının irdelenmesi: Tarımsal amaçlı kooperatifler örneği. ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 1(1): 87-94.
• Tilki, M., Aydın, E., Sarı, M., Aksoy, A. R., Önk, K., 2013. Kars ili sığır işletmelerinde barınakların mevcut durumu ve yetiştirici talepleri: 1. Mevcut durum. Kafkas Üniversitesi Veteriner Fak. Derg., 19 (1): 109-116.
• Tugay A., Bakır G., 2008. Giresun yöresindeki sığırcılık işletmelerinde kullanılan yem çeşitleri ve hayvan besleme alışkanlıkları. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 39(2): 231-239.
• Tüzemen, N. Yanar, M., 2011. Buzağı Yetiştirme Teknikleri, Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Yayınları No : 232 Erzurum.
• Uçak, A., 1992. Samsun ilinde ithal ineklerle çalışan işletmelerin durumu ve sorunları üzerine bir araştırma. (Yüksek Lisans Tezi Yayınlanmamış). Ankara Üniv. Fen Bilim. Enst. 46 s.
• Uzal, S., Uğurlu, N., 2006. Konya ili besi sığırı işletmelerinin yapısal analizi. Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 20(40): 131-139.
• Vasseur, E., Borderas, F., Cue, R.I., Lefebvre, D., Pellerin, D., Rushen, J., Wade, K.M., Passillé, A.M., 2009. A survey of dairy calf management practices in Canada that affect animal welfare. Journal of Dairy Science, 93(3):1307-1315.
• Yener, M., Akkan, S., Kaya, A., 1996. Türkiye’de sığırcılığın temel sorunları ve çözüm önerileri. Hayvancılık 96 Ulusal Kongresi, 18-20 Eylül, İzmir.
• Yıldız, N., Bircan, H., 2006. Uygulamalı İstatistik. Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• Yolcu, H., Tan, M., 2008. Ülkemiz yem bitkileri tarımına genel bir bakış. Tarım Bilimleri Dergisi, 14(3): 303-312.
• Yulafçı, A., Pul, M. 2005. Samsun ilinde kaba yem üretimini sınırlayan problemlerin belirlenmesi. GOÜ. Ziraat Fakültesi Dergisi, 22(1): 73-80.