Hz. Peygamber Döneminde Medine’de Devletin Varlığını ve Geleceğini Tehdit Eden, Toplumun Huzur ve Refahını Bozmaya Çalışan Üç Yahudi Kabilesinin Cezalandırılması

Yıl 2021, Sayı: 50, 41 - 83, 24.06.2021

İhsan Arslan

https://doi.org/10.17120/omuifd.888843

Cited By: 1

Öz

Bu araştırmada Hz. Peygamber döneminde Medine’de meskûn bulunan Benû Kaynukâ’, Benû Nadîr ve Benû Kurayza kabilelerinin cezalandırılması temel kaynaklar ışığında incelenmiştir. Resûlullah Medine’ye hicret ettikten sonra toplumsal barışı ve huzuru sağlamak için Medine’de yaşayan kabileleri bir anayasa etrafında toplamış, Yahudileri de buna dâhil ederek bir ortak vatan mefhumu geliştirmiştir. Ancak Yahudiler fırsat buldukça Medine Sözleşmesini ihlal etmeye başlamışlardır. Bu bağlamda ilk olarak Benû Kaynukâ’ Yahudileri Bedir Savaşı’ndan sonra toplumun huzur ve refahını bozmaya çalıştıkları için sürgün edilmişlerdir. Uhud Savaşı’ndan sonra Müslümanların zaafından faydalanmaya çalışan Benû Nadîr Yahudileri de Allah Resûlü’ne suikast tertipledikleri için sürgün edilmişlerdir. Nihayet Hendek Savaşı esnasında müşriklerle birlikte hareket edip Müslümanları iki ateş arasında bırakarak onların zor anlar yaşamasına sebep olan Benû Kurayza Yahudileri ise en ağır bir şekilde cezalandırılmışlardır. Benû Kaynukâ’ ve Benû Nadîr Yahudilerinin sürgün edilmesi, Benû Kurayza Yahudilerinin ise en ağır bir şekilde cezalandırılması, onların yaptıkları ihanetin boyutlarına göredir. Yapılan incelemede onların antlaşmaya uygun hareket ettikleri müddetçe toplumda barış ve huzur içerisinde yaşadıkları, ancak ihanet ederek fitne ve fesat çıkartmaya kalkıştıkları zaman devletini, vatanını ve milletini her türlü tehlikeye karşı korumaya çalışan bir devlet başkanı sıfatıyla Allah Resûlü tarafından en ağır bir şekilde cezalandırıldıkları sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Hz. Peygamber, Yahudiler, Medine Sözleşmesi, İhanet, Fitne, Ceza

The Punishment of Three Jewish Trıbes Presentıng a Threat the Entıty and Future of the State and Tryıng to Break the Peace and Welfare of the Socıety In Medına Durıng Prophet Mohammad

Öz

In this research, the punishment of the Banu Qaynuqa, Banu Nadir and Banu Qurayza tribes dwelling in Medina during the time of the Prophet was examined in the light of basic sources. After the Messenger of Allah migrated to Medina, he gathered the tribes living in Medina around a constitution in order to secure social peace, and by including the Jews into that constitution he developed a common homeland concept. However, whenever the Jews had the opportunity, they started to violate the Constitution of Medina. Therefore, firstly, Banu Qaynuqa Jews were exiled because of trying to ruin the peace of the society after the Battle of Badr. Banu Nadir Jews were also exiled because they had a try to take advantage of weakness of the Muslims after the Battle of Uhud and attempted to assassinate the Prophet. Finally, Banu Qurayza Jews were punished severely, since they made an alliance with the Meccans during the Battle of Trench and therefore caused the Muslims to have hard times by getting them caught in the crossfire. Main reason for the different punishments was due to the scale of their betrayal. In this study, it was concluded that the Jewish tribes lived in society peacefully as long as they acted in accordance with the treaty, but when they tried to betray and cause mischief and disturbance, they were heavily punished by the Prophet as a head of state who tried to protect his state, country and nation against all kinds of dangers.

Anahtar Kelimeler

Prophet, Jews, The Constitution Of Medina, Betrayal, Unrest, Punishment.

Kaynakça

• Apak, Adem. Anahatlarıyla İslâm Öncesi Arap Tarihi ve Kültürü. İstanbul: Ensar Yayınları, 2012.
• Arafat, W. N. “Medine Yahudileri ve Benî Kureyza Hikayesi Üzerine Yeni Bakışlar”. çev. Şaban Öz. İslâmî Araştırmalar Dergisi 17/2 (2004), 139-144.
• Arslan, İhsan. “Resûlüllah’a Yapılan Sihir Rivâyeti Hakkında Bir Araştırma”. EKEV Akademi Dergisi 16/53 (2012), 91-110.
• Atçeken, İsmail Hakkı. Hz. Peygamber’in Yahudilerle Münasebetleri. İstanbul: Marifet Yayınları, 1996.
• Belâzürî, Ahmed b. Yahyâ b. Câbir. Ensâbü’l-Eşrâf. Beyrut. Dâru’l-Kütübi’l-Ilmiyye, 2011.
• Brockelmann, Carl. İslâm Milletleri ve Devletleri Tarihi, çev. Neşet Çağatay. Ankara: Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları,1964.
• Buhârî, Ebû Abdullah Muhammed b. İsmâîl. Sahîhu Buhârî. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1992.
• Cevâd Ali. el-Mufassal fî Târîhi’l-Arab Kable’l-İslâm. Beyrut: Câmiatü Bağdât, 1993.
• Çağatay, Neşet Çağatay. İslâm’dan Öncesi Arap Tarihi Câhiliye Çağı. Ankara: Mars T. ve S.A.Ş. Matbaası, 1957.
• Ebû Dâvud Ebû Dâvud Süleymân b. Eş’as, Sünenü Ebî Dâvud. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1992.
• Hamidullah, Muhammed. “Hicretten Sonra Medine’de Hz. Peygamber’in Davranışlarındaki Hoşgörü”. çev. Mustafa Aşkar. Diyanet ilmi Dergi 31/1 (1995), 3-11.
• Hamidullah, Muhammed. el-Vesâiku’s-Siyâsiyye. çev. Vecdi Akyüz. İstanbul: Kitabevi Yayınları, 1997.
• Hamidullah, Muhammed. İslâm Peygamberi. çev. Salih Tuğ. İstanbul: İrfan Yayımcılık ve Ticaret, 1993.
• Hamidullah, Muhammed. İslâm’da Devlet İdaresi. çev. Ali Kuşçu. İstanbul: Nur Yayınları, 1963.
• İbn Habîb, Ebû Ca’fer Muhammed b. Habîb b. Ümeyye b. Amr. Kitâbü’l-Muhabber Muhaber. Lübnan: Dârü’n-Nevâdir, 2013.
• İbn Hişâm, Abdülmelik. es-Sîretü’n-Nebeviyye. Kahire: Dâru İbn Kesîr, y.y.
• İbn Kesîr, Ebü’l-Fidâ İsmâîl. el-Bidâye ve’n-Nihâye. Kahire: Dâru’l-Hadîs, 1994.
• İbn Kesîr, Ebü’l-Fidâ İsmâîl. Muhtasaru Tefsîru İbn Kesîr. Mekke: el-Mektebetü’l-Mahmûdiyye, y.y.
• İbn Mâce, Ebû Abdullah Muhammed b. Yezîd. Sünenü İbn Mâce. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1992.
• İbn Sa’d, Muhammed. et-Tabakâtü’l-Kübrâ. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-Ilmiyye, 1990.
• İbnü’l-Esîr, Izzüddîn Ebü’l-Hasen Ali b. Ebü’l-Keram Muhammed b. Muhammed. el-Kâmil fi’t-Târîh. Beyrut: Dâru Sâdır, 1979.
• Sarıçam, İbrahim, Hz. Muhammed ve Evrensel Mesajı (Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 2007.
• Kitâb-ı Mukaddes. İstanbul: Kitabı Mukaddes Şirketi, 2. Basım, 2003.
• Kurtubî, Ebû Abdullah Muhammed b. Ahmed. el-Câmî li Ahkâmi’l-Kur’ân. Kahire: Dâru’l-Hadîs, 2010.
• Mahmudov, Elşad. Sebepleri ve Sonuçları Açısından Hz. Peygamber’in Savaşları. İstanbul: İSAM Yayınları, 2010.
• Ömerî, Ekrem Ziya. Medine Toplumu. çev. Nureddin Yıldız. İstanbul: Risale Yayınları, 1988.
• Rodinson, Maxime. Hz. Muhammed, çev. Atilla Tokatlı. İstanbul: Hür Yayınları, 1980.
• Semhûdî, Nûruddîn Ali b. Ahmed. Vefâü’l-Vefâ bi Ahbâri Dâri’l-Mustafâ. Kahire: Dâru’t-Talâi’, 2010.
• Suyûtî, Celâlüddîn Abdurrahman b. Ebî Bekir. ed-Dürrü’l-Mensûr fi’t-Tefsîr bi’l-Me’sûr. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-Ilmiyye, 2010.
• Tabbâra, Afif Abdülfettah. el-Yehûd fî’l-Kur’ân. Beyrut: Dâru’l-Ilim li’l-Melâyin, 11. Basım, 1966.
• Taberî, Ebû Ca’fer Muhammed b. Cerîr. Câmiu’l-Beyân an Te’vîli Âyi’l-Kur’ân. Kahire: Dâru’l-Hadîs, 2010.
• Vâkıdî, Muhammed b. Ömer. Kitâbü’l-Meğâzî. Beyrut: Âlemü’l-Kütüp, y.y.
• Welhausen, Julius. Arap Devleti ve Sükûtu. çev. Fikret Işıltan. Ankara: Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları, 1963.
• Yaman, Ahmet. İslâm Devletler Hukukunda Savaş. İstanbul: Beyan Yayınları, 1998.