EXAMINATION OF THE RELATIONSHIP BETWEEN SELF-EFFICACY, ORGANIZATIONAL SILENCE AND LIFE SATISFACTION OF REFEREES

Yıl 2020, Cilt: 11 Sayı: 1, 24 - 34, 20.04.2020

Ayhan Bayram Gökhan Çetinkaya Yusuf Yıldırım

https://doi.org/10.17155/omuspd.546430

Cited By: 2

Öz

The
aim of this study is to determine the relationship between self-efficacy,
organizational silence and life satisfaction in referees. A questionnaire was
applied to 250 referees in five different branches (Football, basketball,
volleyball, chess, ping pong). Data were analyzed with  95% confidence interval. Cronbach Alpha
reliability coefficients were calculated to find out reliability. The
reliability values of the scales were found as,790 for self efficacy, ,791 for
organizational slience and,801 for life satisfaction.

General
Self-efficacy Scale, which was developed by Sherer et al. (1982) and tested for
Turkish validity and reliability by Yıldırım and İlhan (2010), was used to
measure self-efficacy. Organizational Silence Scale, which was developed by by
Dyne et al. (2003) and tested for Turkish validity and reliability by Taskiran
(2010), was used to measure organizational silence. Life Satisfaction Scale,
which was developed by Diener et al. (1985) and tested for Turkish validity and
reliability by Yetim (1991), was used to measure life satisfaction.

Pearson
correlation and regression analysis were used to determine the relationship
between the variables. A significant relationship was found between
self-efficacy variable and organizational silence and life satisfaction
variables. Self-efficacy was found to have a significant effect on
organizational silence and life satisfaction variables. Researches conducted to
increase self-efficacy levels of referees will decrease the level of
organizational silence and increase the level of life satisfaction.

Anahtar Kelimeler

Referees, Sport, internal consistency, satisfaction

HAKEMLERDE ÖZYETERLİLİK, ÖRGÜTSEL SESSİZLİK VE YAŞAM DOYUMU ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ

Öz

Araştırmada
hakemlerde özyeterlilik, örgütsel sessizlik ve yaşam doyumu arasındaki ilişkinin
belirlenmesi amaçlanmaktadır. Araştırmada beş farklı branşta
(Futbol, basketbol, voleybol, satranç ve masa tenisi) görev yapan 250 hakeme
anket uygulanmıştır. Verilerin analizi %95 güven aralığı ile çalışılmıştır.
Güvenilirliğinin belirlenmesi amacıyla Cronbach alpha güvenilirlik katsayıları
hesaplanmıştır. Ölçeklerin Cronbach
Alpha değerleri özyeterlilik için ,790, örgütsel sessizlik için ,791 ve yaşam
doyumu için ,801 olduğu belirlenmiştir.

Özyeterliliği
ölçmek için Sherer ve ark, (1982) tarafından geliştirilen, Yıldırım ve İlhan’ın
(2010) Türkçe geçerlilik ve güvenilirlik çalışmasını yaptığı genel özyeterlilik
ölçeği kullanılmıştır. Örgütsel sessizliği ölçmek için Dyne ve ark. (2003)
tarafından geliştirilen, Taşkıran’ın (2010) Türkçe geçerlilik ve güvenilirlik
çalışmasını yaptığı örgütsel sessizlik ölçeği kullanılmıştır. Yaşam doyumunu
ölçmek için Diener, vd. (1985) tarafından geliştirilen, Yetim’in (1991) Türkçe
geçerlilik ve güvenilirlik çalışmasını yaptığı yaşam doyumu ölçeği
kullanılmıştır.

Değişkenler arasındaki ilişkiyi
belirleyebilmek için korelasyon ve regresyon analizi yapılmıştır. Özyeterlilik
değişkeni ile örgütsel sessizlik ve yaşam doyumu değişkenleri arasında anlamlı
bir ilişki olduğu belirlenmiştir. Özyeterliliğin örgütsel sessizlik ve yaşam
doyumu değişkenlerine anlamlı bir etkisinin olduğu belirlenmiştir. Hakemlerde özyeterlilik düzeyinin
artırılmasına yönelik yapılacak çalışmalar örgütsel sessizlik düzeyini
düşürürken, yaşam doyumu düzeyini artırıcı yönde katkı sağlayacaktır.  

Anahtar Kelimeler

Hakemler, spor, tatmin, yılmama

Kaynakça

• 1. Taşmektepligil MY, Aydın İ, Ağaoğlu SA, Öğreten N. Farklı branşlarda görev yapan faal hakemlerin maç öncesi durumluk kaygı düzeylerinin karşılaştırılması ve bazı değişkenlerin durumluk kaygılarına etkileri, Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 2004; 9(4): 25-40.
• 2. Betz NE. Self-efficacy Theory as a basis for career assessment, Journal of Career Assessment, 2000; 8(3): 205-222.
• 3. McCoach DB, Colbert RD, Factors underlying the collective teacher efficacy scale and their mediating role in the effect of socioeconomic status on academic achievement at the school level. Measurement and Evaluation in Counseling and Development, 2010; 43 (1): 31-47.
• 4. Kahya C. Mesleki özyeterlilik ve örgütsel sessizlik ilişkisini belirlemeye yönelik ampirik bir çalışma, Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2015; 5(1): 293-314.
• 5. Özgen I, Sürgevil O. Örgütsel sessizlik olgusu ve turizm işletmeleri açısından değerlendirilmesi. In Sabuncuoğlu Z, editors, Turizm işletmelerinde örgütsel davranış, Bursa: MKM Yayınları; 2009.
• 6. Şimşek E, Aktaş H, Örgütsel sessizlik ile kişilik ve yaşam doyumu etkileşimi: Kamu sektöründe bir araştırma, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2014; 14(2): 121-136.
• 7. Özdevecioğlu M. İş tatmini ile yaşam tatmini arasındaki ilişkinin belirlenmesine yönelik bir araştırma, XI. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Bildiriler Kitabı, Afyon, 22 – 24 Mayıs 2003, 693 – 710.
• 8. Adıgüzel NS. Basketbol hakemlerinin öz saygıları ile öz yeterlilikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi, Ulusal Spor Bilimleri Dergisi, 2018; 2(2): 129-137.
• 9. Köksal O, Güler M, Çetin F. Öz-yeterlilik algısı, yaşam doyumu ve bir role tutulma etkileşimi: Sosyal bilişsel bir yaklaşım, Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi 2015; 54: 193-207.
• 10. Karasar N. Bilimsel Araştırma Yöntemi Kavramlar – İlkeler - Teknikler. (23. Basım) Nobel Akademik Yayın, Ankara, 2012.
• 11. Altunışık R, Coşkun R, Bayraktaroğlu S, Yıldırım E. Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. (7. Basım) Sakarya Kitabevi, Sakarya, 2012.
• 12. Sherer M, Maddux JE, Mercandante B, Prentice-Dunn S, Jacobs B, Rogers RW. The self-efficacy scale construction and validatian. Psychological Reports, 1982; 51: 663-71.
• 13. Yıldırım F, İlhan, İÖ. Genel özyeterlilik ölçeği Türkçe formunun geçerlik ve güvenilirlik çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi, 2010; 21 (4): 301-308.
• 14. Dyne LV, Ang S, Botero IC. Conceptualizing employee silence and employee voice as multidimensional constructs. Journal of Management Studies, 2003; 40 (6): 1359-1392.
• 15. Taşkıran E. Liderlik ve örgütsel sessizlik arasındaki etkileşim. Beta Yayınevi, İstanbul, 2011.
• 16. Diener E, Emmons RA, Larsen RJ, Griffin S. The satisfaction with life scale. Journal of Personality Assessment, 1985; 49: 71-75.
• 17. Yetim Ü. Kişisel projelerin organizasyonu ve örüntüsü açısından yaşam doyumu. Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi, İzmir, 1991.
• 18. Nikpay I, Farahbakhsh S, Zandkarimi M. The role of psychology capital in reducing organizational silence of teachers in Khorramabad city. Journal of Scholl Psychology,2017; 6(1), 132-160.
• 19. Park KH, Hah YS. Depression, self-efficacy, life satisfaction and coping behaviors of university students. The Korean Journal of Stress Research. 2007; 15, 17-25.
• 20. Bayram A, Çetinkaya G, Yıldırım Y. Futbol hakemlerinde örgütsel sessizlik ile yaşam doyumu arasındaki ilişki. PressAcademia Procedia (PAP-GBRC-V.3), 2017; 43: 423-430.
• 21. Bandura A. Social foundations of thought and action: a social cognitive theory. Prentice Hall, New Jersey, 1986.
• 22. Şevik, Ü. Algılanan örgütsel politikanın örgütsel sessizlik üzerindeki etkisinde pozitif psikolojik sermayenin aracı rolü. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2020; 63: 206-227.
• 23. Akgündüz Y, Konaklama işletmelerinde iş doyumu, yaşam doyumu ve öz yeterlilik arasındaki ilişkinin analizi. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2013; 11(1): 180-204.