Turkey's New Immigration Policy in the Context of Foreigners and International Protectıon Act and General Directorate of Migration Management

Yıl 2020, , 633 - 652, 01.07.2020

Seçkin Baykal , Levent Yılmaz

https://doi.org/10.17541/optimum.739217

Cited By: 4

Öz

It is claimed that Turkey's immigration policy has changed since 2010. This claim has two main gauntlets. First, after the 1980s, international migration is affected by the changing of Turkey as a transit country. Secondly, they are administrative and legal regulations that are rapidly implemented. The subject to be discussed in this study is whether the administrative and legal arrangements made correspond to a policy change. Turkey's immigration policy in the arrangements made in recent years, can be said that does not mean a radical change in immigration policy. However, to argue that the arrangements made consist of the revision of Turkey's classical immigration policy, it would be to underestimate the legal and administrative arrangements made. Turkey's geographical reservation in the classical immigration policy is preserved in the new arrangements; however, new status has been granted for those subject to geographical reservation. In addition, a new institution has been created in the Turkish public administration. Like many arrangements made in public administration, this institutional structure has not been able to be fall into place before the public and perhaps within the bureaucracy.

Anahtar Kelimeler

Migration Policy, Foreigners and International Protection Law, Migration Management

Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu ile Göç İdaresi Bağlamında Türkiye’nin Yeni Göç Siyaseti

Öz

Türkiye’nin göç siyasetinin 2010 yılından beri değiştiği iddia edilmektedir. Bu iddianın iki temel dayağı bulunmaktadır. İlki, 1980’lerden sonra değişen uluslararası göç olgusundan Türkiye’nin transit ülke olarak etkilenmesidir. İkinci olarak da hızla hayat geçirilen idarî ve hukukî düzenlemelerdir. Bu çalışmada tartışılacak olan konu, yapılan idarî ve hukukî düzenlemelerin bir politika değişikliğine tekabül edip etmediğidir. Türkiye’nin göç siyasetinde, son dönemde yapılan düzenlemelerin radikal bir dönüşüm olmadığı söylenebilir. Ancak Türkiye’nin klâsik göç siyaseti modelinin revizyonundan ibaret olduğunu iddia etmek, yapılan hukukî ve idarî düzenlemeleri hafife almak olur. Türkiye’nin klâsik göç siyasetindeki coğrafî çekince meselesi korunmuş ancak coğrafî çekinceye konu olanlar için yeni statüler tanınmıştır. Ayrıca, Türk kamu yönetiminde yeni bir kurum ihdas edilmiştir. Kamu yönetimde yapılan birçok düzenleme gibi, bu kurumsal yapı da kamuoyu nezdinde ve belki de bürokrasinin içinde tam yerine oturtulabilmiş değildir.

Anahtar Kelimeler

Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu, Göç Siyaseti, Göç İdaresi

Kaynakça

• Abadan-Unat, N. (2002). Bitmeyen Göç Konuk İşçilikten Ulus Ötesi Yurttaşlığa. İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Ağanoğlu, H. Y. (2001). Osmanlı’dan Cumhuriyet’e Balkanların Makûs Talihi Göç. İstanbul: Kum Saati.
• Akgündüz, A. (1998). Migration toandfromTurkey, 1783–1960: Types, numbersandethno‐religiousdimensions. Journal of Ethnicand Migration Studies. 24(1): 97-120.
• Aygün, M. Ve Kaya, C. (2016). Yabancılar ve Uluslararası Koruma Hukukunda Kalıcı Bir Çözüm Olarak Yerel Entegrasyon. İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 7(1): 87-142.
• Barut, I. (2018). Osmanlı Dönemi’nde Gerçekleşen Göçlerin Kurumsallaşma ve Göç Politikaları Üzerindeki Etkileri. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi. 40(2): 161-190.
• Buz, S. (2008). Türkiye’deki Sığınmacıların Sosyal Profili. Polis Bilimleri Dergisi. 10(4): 1-14.
• Çelik, N. B. (2015). Türk Hukukunda Uluslararası Koruma Başvurusunda Bulunan veya Uluslararası Korumadan Yararlanan Yabancıların Hak ve Yükümlülükleri. İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 6(3): 67-148.
• Çetin, N. (2010). 1914 Osmanlı-Yunan Nüfus Mübadelesi Girişimi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 24: 149-175.
• Demirtaş, M. (2011). Osmanlıya Gelen Kırım ve Kafkasya Göçmenlerinin Sorunları. Bilig-Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi. 57: 17-44.
• Deniz, O. (2011). 1990 Sonrasında Türkiye’ye Yönelen Sığınma Hareketleri ve Etkileri. TÜCAUM VI. Ulusal Coğrafya Sempozyumu Bildiriler Kitabı (ss. 93-102), Düzenleyen Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi. Ankara. 3-5 Kasım 2010.
• Dönmez Kara, C. Ö. (2015). Göç Bağlamında Uluslararası İşbirliği ve Türkiye’nin Politikaları. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Çanakkale: Çanakkale On Sekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Duman, Ö. (2009). Atatürk Döneminde Balkan Göçmenlerinin İskân Çalışmaları (1923-1938). Ankara Üniversitesi Türk İnkılâp Tarihi Enstitüsü Atatürk Yolu Dergisi. 43: 473-490.
• Efe, H. (2018). Osmanlı İmparatorluğu ve Türkiye’de Yaşanan Göçler ve Etkileri. Sosyal Bilimler Metinleri. 1: 16-27. Ekşi, N. (2014). Geçici Koruma Yönetmeliği Uyarınca Geçici Korumanın Şartları, Geçici Koruma Usulü, Sağlanan Haklar ve Geçici Korumanın Sona Ermesi. İstanbul Barosu Dergisi. 88(6): 65-89.
• Ekşi, N. (2015). Yabancılar ve Uluslararası Koruma Hukuku. İstanbul: Beta Yayınları.
• Emek İnan, C. (2014). Türkiye’de İskân Siyaseti: İskâna Yönelik Örgütsel Yapı Üzerinden Bir İnceleme. Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi. 22: 82-102.
• Emek İnan, C. (2016). Türkiye’de Göç Politikaları: İskân Kanunları Üzerinden Bir İnceleme. Göç Araştırmaları Dergisi. 2(3): 10-33.
• Ergüven, N. S. ve Özturanlı, B. (2013). Uluslararası Mülteci Hukuku ve Türkiye. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 62(4): 1007-1062.
• Görmezöz, G. (2011). Uluslararası Göç ve Tarihsel Gelişimi. İstihdamda 3i Dergisi. 3: 38-43.
• Gülsoy, U. (1993). 1828-1829 Osmanlı-Rus Savaşı’nda Rumeli’den Rusya’ya Göçürülen Reâyâ. Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü.
• İçduygu, A. (2005). Transit Migration in Turkey: Trends, PatternsandIssues. European University Institute.
• İçduygu, A. (2006). Türkiye-Avrupa Birliği İlişkileri Bağlamında Uluslararası Göç Tartışmaları. İstanbul: TÜSİAD Yayınları.
• İçduygu, A. ve Sert, D. (2010). Irregular Migration at TwoBorders: TheTurkish-EU andMexican-U.S. Cases. German Marshall FundImmigrationPaper Series: 1-18.
• İçduygu, A., Erder, S. ve Gençkaya, Ö. F. (2014). Türkiye’nin uluslararası göç politikaları, 1923-2023: Ulus-devlet Oluşumundan Ulus-ötesi Dönüşümlere. MiReKoc Araştırma Raporları. 1: 2014.
• İçduygu, A., Erder, S., Gençkaya, Ö. F. (2014). Türkiye’nin Uluslararası Göç Politikaları, 1923-2023: Ulus-Devlet Oluşumundan Ulus-Ötesi Dönüşümlere. İstanbul: Koç Üniversitesi Göç Araştırmaları Merkezi.
• İnce, C. (2018). Uluslararası Göç Politikaları: Temel Konular ve Sorunlar. Toplumsal ve Siyasal Bilim Araştırmaları (ss. 4-51). İksad Yayınevi.
• Kaya, İ. Ve Eren, E. Y. (2014). Türkiye’deki Suriyelilerin Hukuki Durumu Arada Kalanların Hakları ve Yükümlülükleri. Ankara: SETA Yayınevi.
• Keleş, R. (1998). Kent Bilim Terimleri Sözlüğü. Ankara: İmge Kitapevi.
• Kirişçi, K. (1 Kasım 2003). Migration Policy. https://www.migrationpolicy.org/article/turkey-transformation-emigration-immigration, (10.03.2020).
• Kirişçi, K. (2000a). Turkey: A Country of Transition from Emigration to Immigration. Mediterranean Politics. 12(1): 91-97.
• Kirişçi, K. (2000b). Zorunlu Göç ve Türkiye.Sığınmacı, Mülteci ve Göç Konularına İlişkin Türkiye’deki Yargı Kararları. Ankara.
• Mannaert, C. (2003). New issues in refugee research (No. 89). WorkingPaper.
• Namal, Y. (2012). Türkiye'de 1933-1950 Yılları Arasında Yükseköğretime Yabancı Bilim Adamlarının Katkıları. Journal of HigherEducation&Science/Yükseköğretim ve Bilim Dergisi. 2(1): 14-19.
• Ortaylı, İ. (03.09.2017). Her mübadele bir yaradır, izi kalır. Hürriyet Gazetesi. http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/ilber-ortayli/her-mubadele-bir-yaradir-izi-kalir-40568075, (01.02.2019).
• Öztürk, A. O. (1999). Bir Sığınak Yeri Olarak Türkiye Alman Araştırıcıların 1933-1945 Göçü. Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi (SEFAD)/Selçuk UniversityJournal of Faculty of Letters. (13): 69-74.
• Rozen, M. (2010). İstanbul Yahudi Cemaati’nin Tarihi (1453-1566). Çev. Serpil Çağlayan. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Sallan-Gül, S. (2002). Dış Göçler, Yoksulluk ve Türkiye’de Göçmenlere Yönelik Yardımlar. İnsan Hakları Yıllığı. 23-24: 79-93.
• Tekeli, İ. (2008). Göç ve Ötesi. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
• Tekeli, İ., Erder, L. (1978). Yerleşme Yapısının Uyum Süreci Olarak İç Göçler. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları.
• Williams, B. G. (2000). Hijraand Forced Migration From Ninteenth Century Russia to the Ottoman Empire. Cahiers Du Monde Russe. 41(1): 79-108.
• Yalçın, C. (2004). Göç Sosyolojisi. Ankara: Anı Yayıncılık.