Study Of Communication Skills, Problem Solving Skills And Involvement Styles On University Student

Yıl 2020, Cilt: 15 Sayı: 23, 1765 - 1789, 31.03.2020

İlknur Ezgi Koser Yaşar Barut

https://doi.org/10.26466/opus.622867

Cited By: 2

Öz

This study was prepared to investigate communication skills, problem solving skills and involvement styles on university students. The research was actualized with participation of sampling was defined with simple random 300 undergraduate students who have been studying at Giresun University. On the research, personal information form as data collection tool, Communication Skills Assessment Scales, Problem Solving Inventory, Correlation Scales Survey. As a result of research, a significant correlation has obtained between communication skills and problem solving skills. A negative signifi-cant correlation has obtained with apprehensive and obsessive involvement styles which exist on lower dimension of communication skills and involvement styles. A significant correlation has obtained with safe and apathetic involvement style which exist on lower dimension of problem solving skills and involvement styles. A significant correlation has obtained between safe and apprehensive involvement styles which exist on lower dimensions between involvement styles with gender. Apprehensive involve-ment style has detected in higher levels for female students whereas safe involvement style has detected in higher level for male students. When the correlation between communication skills with ages has observed, a significant correlation has obtained between ages and communication skills. It has deter-mined that communication skills points of aged 26 years older are higher than aged group of 18-20 years. When the correlation between ages and involvement styles has observed, a significant correlation has obtained with apathetic involvement style which exists on lower dimension of involvement styles. Apathetic involvement styles of students have also increased while their ages were increasing

Anahtar Kelimeler

Communication skill, Problem solving skill, Attachment styles

Üniversite Öğrencilerinin İletişim Becerileri, Prob-lem Çözme Becerileri Ve Bağlanma Stilleri İlişkisi

Öz

Bu çalışmada üniversite öğrencilerinin iletişim becerilerinin, problem çözme becerileri ve bağlanma stillerinin incelenmesi amacıyla hazırlanmıştır. Araştırma Giresun (bir devlet) Üniversitesi'nde öğrenim görmekte olan basit seçkisiz örnekleme yöntemiyle belirlenmiş 300 lisans öğrencisinin katılımıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak kişisel bilgi formu, İletişim Becerilerini Değerlendirme Ölçeği (İBDÖ), Problem Çözme Envanteri, İlişki Ölçekleri Anketi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda iletişim becerileri ile problem çözme becerileri arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur. İletişim becerileri ile bağlanma stillerinin alt boyutunda yer alan korkulu ve saplantılı bağlanma stilleri ile aralarında negatif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Problem çözme becerileri ile bağlanma stillerinin alt boyutunda yer alan güvenli veya kayıtsız bağlanma stili arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Cinsiyet ile bağlanma stilleri arasında bağlanma stilinin alt boyutlarında yer alan güvenli ve korkulu bağlanma stilleri arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Güvenli bağlanma stili erkek öğrencilerde daha yüksek iken korkulu bağlanma stili kadın öğrencilerde daha yüksek bulunmuştur. Üniversite öğrencilerinin yaşlarıyla iletişim becerileri arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur. 18-20 yaş grubuna göre 26 yaş ve üzeri yaş grubunun iletişim becerileri puanlarının daha yüksek olduğu saptanmıştır. Yaş ile bağlanma stilleri arasındaki ilişkiye bakıldığında yaş ile bağlanma stillerinin alt boyutunda yer alan kayıtsız bağlanma stiliyle arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Öğrencilerin yaşları arttıkça kayıtsız bağlanma stilleri de artmıştır.

Anahtar Kelimeler

iletişim becerileri, problem çözme becerisi, bağlanma stilleri

Kaynakça

• Akbağ, M. ve Erden-İmamoğlu, S. (2010). Cinsiyet ve bağlanma stillerinin utanç, suçluluk ve yalnızlık duygularını yordama gücünün araştırılması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 10(2), 651-682.
• Akkaya, M. A. (2018). Önce insan, önce iletişim: Bilgi ve belge yöneticileri için halkla ilişkiler. Türk Kütüphaneciliği, 32(1), 59-61. Erişim adresi: http://www.tk.org.tr/index.php/TK/article/view/2911/2823
• Arslan, E., Arslan, Ç. ve Arı, R. (2012). Kişilerarası problem çözme yaklaşımlarının, bağlanma stilleri açısından incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(1), 7-23.
• Bartholomew, K. ve Horowitz, L. M. (1991). Attachment styles among young adults: A test of a four-category model. Journal of Personality and Social Psychology, 61(2), 226-244.
• Çam, Z. ve Şahin-Çelik, G. (2018). Üniversite öğrencilerinde bağlanma stillerinin ilişkilerle ilgili bilişsel çarpıtmaları yordama gücünün incelenmesi. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(6), 787-797.
• Çınar, O., Hatunoğlu, A. ve Hatunoğlu, Y. (2009). Öğretmenlerin problem çözme becerileri. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 215-226. https://www.pegem.net/dosyalar/dokuman/131275-20120409115016-215-226.pdf adresinden erişilmiştir.
• Doğan, İ. (1998). İletişim ve yabancılaşma yazılı kültürümüzde ilkler. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Eğeci, İ. S. ve Gençöz, T. (2006). Factors associated with relationship satisfaction: Importance of communication skills. Contemporary Family Therapy, 28(3), 383-391. doi:10.1007/s10591-006-9010-2
• Erözkan, A. (2005). Üniversite öğrencilerinin iletişim becerilerini etkileyen faktörler.Eğitim Bilimleri Dergisi, 22(22), 135-149. http://dergipark.gov.tr/download/article-file/1751 adresinden erişilmiştir.
• Güçlü, N. (2003). Lise müdürlerinin problem çözme becerileri. Milli Eğitim Dergisi, 160, 272-300.
• Gülbahçe, Ö. (2010). K. K. Eğitim Fakültesi öğrencilerinin iletişim becerilerinin incelenmesi. Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 12(2), 12-22. Erişim adresi: http://dergipark.gov.tr/download/article-file/296881 adresinden erişilmiştir.
• Gürhan, N., Meriç, M., Kaya, B., Turan, N. D. ve Kabataş, E. (2018). Tıp fakültesi ve hemşirelik öğrencilerinde intihar olasılığı ve problem çözme becerilerinin sosyodemografik değişkenler açısından karşılaştırılması. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 7(1), 149-155.
• Hartley, P. (2014). Kişilerarası iletişim (2. Baskı). (Ü. Doğanay, M. Aktaş-Yamanoğlu, B. Şimşek, P. Özdemir, H. Karaaslan-Şanlı ve İ. Özdemir-Taştan, Çev.). Ankara: İmge Kitabevi.
• Işık Terzi, Ş. ve Ergüner-Tekinalp, B. (2013). Psikolojik danışmada güncel kuramlar. Ankara: Pegem Akademi.
• Kağıtçıbaşı, Ç. (2000). Kültürel psikoloji: Kültür bağlamında insan ve aile. İstanbul: Evrim Yayınları.
• Karaşar, B. (2014). Öğretmen adaylarının bağlanma stilleri ve sosyal kaygı düzeyleri arasındaki ilişki.Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(1),27-49.
• Kılıç, T. ve Kümbetlioğlu, M. (2016). Bağlanma stillerinin iletişim becerisine etkisinin araştırılması. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 25(3), 381-396.
• Kıssal, A., Kaya, M. ve Koç, M.(2016). Hemşirelik ile beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin iletişim beceri düzeyleri ve etkileyen faktörlerin değerlendirilmesi. Acıbadem Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 3, 134-141.
• Koçyiğit, M., Koçyiğit, A. ve Özsoy, E. (2018). Kişilerarası iletişim bağlamında bireylerin iletişim becerileri ile stresle başa çıkma düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi: Milli sporcular üzerinde bir araştırma. Türk Spor Bilimleri Dergisi, 1(1), 11-19. Erişim adresi: http://dergipark.gov.tr/tsbd/issue/36533/414508
• Kolayiş, H. ve Turan, H. (2018). Öğretmen adaylarının algılanan problem çözme becerileri. CBÜ Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 13(1), 22-32.
• Korkmaz, N., Pancar,S., Alparslan,T. ve Ayan, A. (2017). Lise öğrencilerinin fiziksel aktivite düzeylerinin problem çözme becerilerine etkisinin incelenmesi. Sport Mont, 15(2), 15-19. http://www.sportmont.ucg.ac.me/?sekcija=article&artid=1369 adresinden erişilmiştir.
• Korkut, F. (1996). İletişim becerilerini değerlendirme ölçeğinin geliştirilmesi: güvenirlik ve geçerlik çalışmaları. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2, 18-23.
• Mertoğlu, H. ve Öztuna, A. (2004). Bireylerin teknoloji kullanımı problem çözme yetenekleri ile ilişkili midir? The Turkish Online Journal of Educational Technology, 3(1), 83-92.
• Milli, M. S. ve Yağcı, U. (2017). Öğretmen adaylarının iletişim becerilerinin incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(1), 286-298.
• Murray, S. L. (2001). The contingencies of interpersonal acceptance: When romantic relationships function as a self-affirmational resource? Motivation and Emotion, 25(1), 163-189. https://link.springer.com/content/pdf/10.1023/A:1010618010115.pdf adresinden erişilmiştir.
• Murray, S. L., Rose, P., Bellavia, G. M., Holmes, J. G. ve Kusche, A. G. (2002). When rejection stings: How self-esteem constrains relationship-enhancement processes. Journal of Personality and Social Psychology, 83(3), 556-573. doi:10.1016/j.jrp.2017.04.0
• Pelit, E., Karaçor, M. ve Kılıç, İ. (2018). Duygusal zekânın iletişim becerilerine etkisi: Turizm öğrencileri üzerinde bir araştırma. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(1), 85-107. http://dergipark.gov.tr/deusosbil/issue/36903/279686 adresinden erişilmiştir.
• Saracaloğlu, A. S., Yenice, N. ve Karasakaloğlu, N. (2009). Öğretmen adaylarının iletişim ve problem çözme becerileri ile okuma ilgi ve alışkanlıkları arasındaki ilişki. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 187-206.
• Schreglmann, S. ve Doğruluk, S. (2012). Öğretmen adaylarının problem çözme becerilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(2), 143-150. http://dergipark.gov.tr/amauefd/issue/1727/21164 adresinden erişilmiştir.
• Shaver, P. R. ve Mikulincer, M. (2002). Attachment-related psychodynamics. Attachment & Human Development, 4(2), 133-161. doi:10.1080/14616730210154171
• Sungur, S. A. (2018). Üniversite öğrencilerinin iletişim becerileri algısı ile kişilerarası ilişki boyutları arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 11(2), 126-138.
• Sümer, N. ve Güngör, D. (1999). Yetişkin bağlanma stilleri ölçeklerinin Türk örneklemi üzerinde psikometrik değerlendirmesi ve kültürlerarası bir karşılaştırma. Türk Psikoloji Dergisi, 14(43), 71-106. http://www.turkpsikolojiyazilari.com/PDF/TPD/43/05.pdf adresinden erişilmiştir.
• Şahin, N., Şahin, N. H. ve Heppner, P. P. (1993). Psychometric properties of the problem solving ınventory in a group of Turkish university students. Cognitive Therapy and Research, 17(4), 379-396.
• Şişman, B. (2016). İletişim becerileri ile yetişkinlerdeki bağlanma biçimlerinin psikopatoloji belirtileri arasındaki ilişkileri. Yüksek Lisans Tezi, Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi veri tabanından erişildi (Tez No. 431475).
• Taşçı, S. (2005). Hemşirelikte problem çözme süreci.Sağlık Bilimleri Dergisi,14,73-78.
• Tekbıyık, A. (2014). Kuramdan uygulamaya eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Tepeköylü-Öztürk, Ö. ve Soytürk, M. (2015). Beden eğitimi, müzik ve resim/görsel sanatlar öğretmenlerinin iletişim becerilerinin incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(3), 39-50.
• Turgut, M., Kutlu, G. ve Mut, S. (2018). Sağlık yönetimi bölümü öğrencilerinin iletişim becerileri ile sosyal medya kullanımları arasındaki ilişkinin belirlenmesi. İşletme Bilimi Dergisi, 6(1), 185-205. Erişim adresi: http://dergipark.gov.tr/jobs/issue/36382/361049
• Tokmak, İ., Turgut, H. ve Öktem, Ş. (2013). Turizm ve otelcilik öğrencilerinin sosyotropik-otonomik kişilik özelliklerinin iletişim becerilerine etkisi. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 24(1), 83-95.
• Yılmaz, M., Kumcağız, H., Balcı-Çelik, S. ve Eren, Z. (2011). Investigating communication skill of university students with respect to early maladaptive schemas. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 30, 968 – 972.
• Zhang, F., ve Labouvie-Vief, G. (2004). Stability and fluctuation in adult attachment style over a 6-year period. Attachment & Human Development, 6(4), 419– 437. doi:10.1080/1461673042000303127