Kuşaklararası ilişkiler çalışmalarının genellikle ilişkinin dayanışma boyutuna odaklanması, ve kuşaklararası çatışma kavramının olumsuz çağrışım yaratması, ilişkinin içsel bir parçası olan kuşaklararası çatışmanın bir araştırma alanı olarak ihmal edilmesine sebep olmuştur. Literatürdeki bu boşluktan yola çıkan bu çalışmanın amacı Türk toplumundaki kuşaklararası çatışmanın belirleyicilerini araştırmaktır. EQLS 2016 veri setini kullanarak, sosyodemografik faktörlerin, işlevsel ve ilişkisel dayanışma göstergelerinin kuşaklar arası çatışma algısını şekillendirmedeki etkisini incelemek için lojistik regresyon da dahil olmak üzere bir dizi analiz gerçekleştirilmiştir. Bu analizin sonuçları, diğer faktörler kontrol edildikten sonra, cinsiyet, yaş grubu, yaşamsal mekan (kır-kent), mali durum, medeni durum, istihdam durumu, eğitim düzeyi, aile büyüğüne bakım sağlama, hanedeki çocuk sayısı, düzenli yüz yüze etkileşim gibi faktörlerin nesiller arası çatışmanın algılanması üzerine bir etkisi olduğunu göstermektedir. Sonuçlar, erkek, genç (64 yaş ve altı), daha yüksek gelir ve eğitim düzeyine sahip, boşanmış, kentsel bölgede yaşayan, bekar ebeveyn, yaşlı aile üyesine bakmakla yükümlü, 4 ve daha fazla çocuk sahibi olan bireylerle karşılaştırıldığında, kadın, yaşlı (65 yaş ve üzeri), kırsal kesimde yaşayan, dezavantajlı sosyo-ekonomik geçmişe sahip, dul, aile işinde çalışan bireylerin Türk toplumunda kuşaklar arası çatışma vardır deme olasılığının daha yüksek olduğunu göstermiştir.
Intergenerational conflict has long been neglected as an intrinsic part of intergenerational relationships since the focus was mainly on the solidarity aspect. Addressing this gap in the literature, we attempted to explore the determinants of intergenerational conflict in Turkish society. Using the EQLS 2016 , we conducted a series of analyses, including logistic regression to examine the impact of sociodemographic factors, functional and associational solidarity indicators in shaping the perception of intergenerational conflict. The results of the present analysis indicate that after controlling for the other factors, gender, age cohort, financial adequacy, marital status, employment status, educational attainment level, responsibility of caring for older family member, number of children, regular face-to face interaction have an impact on acknowledging intergenerational conflict. The results show that compared to those who are: male, younger (64 and younger), having higher income and educational attainment level, divorced, single parent, caring for elderly family member, having 4 and more children, people who are: female, older (65 and older), living in rural surrounding, coming from rural and disadvantaged socio-economic background, widowed, working at family business have higher likelihood of acknowledging intergenerational conflict in Turkey.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Sosyoloji |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Ocak 2021 |
Kabul Tarihi | 13 Aralık 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 17 Sayı: 33 |