A Content Analysis on Phd Theses in the Department of Radio, Television and Cinema

Yıl 2021, Cilt: 17 Sayı: 33, 674 - 700, 31.01.2021

Çilem Tuğba Koç

https://doi.org/10.26466/opus.832924

Cited By: 5

Öz

Researches on doctoral dissertations are extremely important in the sense that they reveal the direction and status of scientific studies. Reviewing the literature, it is seen that there are researches on the quality of postgraduate studies produced in the field of communication, but no studies on doctoral theses produced in the field of Radio, Television and Cinema. With this respect, 260 doctoral dissertations conducted in the department of Radio, Television and Cinema have been analyzed by content analysis method. In order to have a retrospective outlook on the last ten years, the theses published between the years of 2010 and 2020, have been accessed from YOK's National Thesis Searching Page and evaluated in terms of publishing year, name of the university; subject, field, methods and techniques were used. According to the study results, qualitative researches are the most applied study design with 36.9%. Another striking result of the analysis is that in 40.6% (n = 26) of the studies in the field of cinema, the films have been analyzed based on a certain method and technique, whereas in 59.3% (n = 38) there were no specific methods nor techniques have been found.

Anahtar Kelimeler

Education of Communication, Radio, Television and Cinema, Doctoral Dissertations, Content Analysis, Communication Research

Radyo, Televizyon ve Sinema Anabilim Dalındaki Doktora Tezleri Üzerine bir İçerik Analizi

Öz

Lisansüstü üretilen tezler üzerine incelemeler, bilimsel çalışmaların gidişatını ve durumunu ortaya koymaları açısından son derece önemlidir. İlgili çalışmalara bakıldığında, iletişim alanında üretilen lisansüstü çalışmaların niteliğiyle ilgili araştırmalara rastlanmış, ancak Radyo Televizyon ve Sinema Anabilim dalında üretilen doktora tezleriyle ilgili herhangi bir çalışmaya rastlanılmamıştır. Çalışmada, Radyo Televizyon ve Sinema Anabilim dalında üretilen 260 doktora tezi içerik analizi yöntemiyle incelenmiştir. Son on yıllık süreci izlemek için, 2010-2020 tarihleri arasında üretilen tezlere Yök’ün Ulusal Tez Arama sayfasından ulaşılarak, yılları, üniversiteleri, konuları, alanları, kullandıkları yöntem ve teknikler bakımından değerlendirilmeye tabi tutulmuştur. Araştırma sonucunda, Radyo Televizyon ve Sinema Anabilim dalında üretilen tezlerin yöntemleri incelendiğinde, çalışmaların, %36,9’lık bir oranla en fazla nitel yöntemle gerçekleştirildiği görülmüştür. Sinema üzerine olan tezlerin ise, %19,2’sinin teorik bilgi birimine katkı sunan çalışmalar olduğu diğer önemli bir kısmının (%80,8) ise veri incelemelerinden (film çözümlemesi, görüşme sonuçları, anket değerlendirmesi gibi) oluştuğu görülmüştür. İnceleme sonucunda ortaya çıkan başka bir çarpıcı sonuç ise, film çözümlemeleri üzerine olan tezlerin %40,6’sında (n=26) filmlerin belli bir yöntem ve tekniğe göre incelenmesi, %59,3’ünde (n=38) herhangi bir yöntem ve tekniğe göre incelenmemiş olduğunun ortaya konulmasıdır.

Anahtar Kelimeler

İletişim Eğitimi, Radyo, Televizyon ve Sinema, Doktora Tezleri, İçerik Analizi, İletişim Araştırmaları

Kaynakça

• Akgül, M. ve Akdağ, M. (2018). İletişim eğitimi ve disiplinlerarasılık: İletişim fakültelerindeki akademisyen profili üzerine bir değerlendirme. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, 31, 1-20.
• Avcı, N. (1998). İletişim düşüncesinin gelişimi: Eğitim-öğretim boyutlarıyla bir model denemesi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Aziz, A. (2006). Dünyada ve Türkiye' de iletişim araştırmaları. Kültür İletişim Dergisi, 9(1), 9-31.
• Davulcu, E., ve Tanyeri Mazıcı, E. (2018). İletişim araştırmalarında 2006-2016 yılları arasında yapılan doktora tezlerine ilişkin bir durum değerlendirmesi. Karadeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 10, 55-73.
• Değirmenci, K. (2011). Sosyal bilimlerde disiplinlerarasılığı ve disipliner ayrımları yeniden düşünmek. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, İletişim Eğitimi Özel Sayısı, 15, 72-80.
• İnceoğlu, Ç. (2014). Türkiye’de sinemayı konu alan doktora tezleri üzerine bibliyometrik bir çözümleme. Galatasaray Üniversitesi İleti-ş-im Dergisi, 21, 32-47.
• Pooley, J. ve Park, D. W. (2012). Communication research. P. Simonson, J. Peck, R. T. Craig, J. P. Jackson, Jr (Der.), The Handbook of History Communication içinde (s.76-90). London: Routledge.
• Riffe, D., Lacy, S., ve Fico, G. F. (2014). Analyzing media messages. New York: Routledge.
• Rogers, E. W. (2004). Theoretical diversity in political communication. L. L. Kaid (Ed.), Handbook of Political Communication Research içinde (s.3-16). NJ: Lawrence Erlbaum Associates Publishers.
• Tokgöz, O. (2006). Türkiye’de iletişim fakültelerinde eğitim kadrosunun durumu. Kültür ve İletişim, 9(1), 33-69.
• Tufan, F. (2019). Türkiye’de radyo alanında içerik analizi yöntemiyle yüksek lisans ve doktora tezleri üzerine bir inceleme. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 7(1), 110-130.
• Uzun, R. (2006). İstihdam sorunu bağlamında Türkiye’de iletişim eğitimi ve öğrenci yerleştirme. İletişim ve Kuram Araştırma Dergisi, 25, 117-134.
• Ünlü, S., N, A., ve D, T. (1999). Anadolu Üniversitesi İletişim Bilimleri Fakültesi Mezunlarının fakültesindeki eğitim hakkındaki görüşleri üzerine bir araştırma. İletişim, 4, 91- 109.