Secondary Trauma Exposure of Women Activists in Women's Organisations

Yıl 2025, Cilt: 22 Sayı: 3, 443 - 458, 31.05.2025

Mustafa Altıntop , Özlem Cankurtaran

https://doi.org/10.26466/opusjsr.1668528

Öz

This article aims to examine the exposure to secondary traumatisation of women who carry out activism in women's organisations. In this context, women who carry out activism in women's organisations operating in Diyarbakır, Van and Mardin were interviewed. Qualitative research method was used in the study. Within the scope of the research, 21 women's rights activists were interviewed. Purposive sampling technique was used in sample selection. MAXQDA qualitative data analysis programme was used for the analysis. The findings were analysed by interpretative phenomenological analysis method. According to the main findings of the research, it was concluded that activists carry out activism in an environment that can lead to secondary traumatisation, that secondary trauma affects their physical health as well as their mental health, and that professional therapeutic support as well as community support and social support mechanisms are very effective for the treatment of secondary trauma. It is seen that community solidarity and social support mechanisms are very important for activists to cope with this situation. It was also emphasised that activists should be encouraged to spare time for themselves and to establish their own self-care routines. It was stated that training programmes and awareness raising activities can help activists to recognise the symptoms of secondary trauma and develop coping strategies.

Anahtar Kelimeler

Secondary Trauma, Women Activism, Women's Organisations, Community Solidarity

Kadın Örgütlerinde Aktivizm Yürüten Kadınların İkincil Travma Maruziyetleri

Öz

Bu makale kadın örgütlerinde aktivizm yürüten kadınların ikincil travmatizasyon maruziyetlerini incelemeyi amaçlamaktadır. Bu kapsamda Diyarbakır, Van ve Mardin’de faaliyet yürüten kadın örgütlerinde aktivizm yürüten kadınlarla görüşülmüştür. Araştırmada nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Araştırma kapsamında 21 kadın hakları aktivistiyle görüşme yapılmıştır. Örneklem seçiminde amaçlı örneklem tekniği kullanılmıştır. Analiz için MAXQDA nitel veri analiz programı kullanılmıştır. Bulgular yorumlayıcı fenomenolojik analiz yöntemiyle analiz edilmiştir. Araştırma sonunda ortaya çıkan temel bulgulara göre, aktivistlerin ikincil travmatizasyona yol açabilecek bir ortamda aktivizm yürüttükleri, ikincil travmanın ruhsal sağlıklarının yanı sıra fiziksel sağlıklarını da etkilediği, ikincil travmanın sağaltımı için profesyonel terapötik desteğin yanı sıra topluluk desteği ve sosyal destek mekanizmalarının oldukça etkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Aktivistlerin bu durumla baş etmelerinde topluluk dayanışması ve sosyal destek mekanizmalarının oldukça önemli olduğu görülmektedir. Ayrıca, aktivistlerin kendilerine zaman ayırmalarının ve kendi öz bakım rutinlerini oluşturmalarının teşvik edilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Eğitim programlarının ve bilinçlendirme çalışmalarının, aktivistlerin ikincil travmanın belirtilerini tanımalarına ve başa çıkma stratejileri geliştirmelerine yardımcı olabileceği belirtilmiştir.

Anahtar Kelimeler

İkincil Travma, Kadın Aktivizmi, Kadın Dernekleri, Topluluk Dayanışması

Kaynakça

• Arat, Y (2016). Kadın hakları ve kadın hareketleri (İletişim Yayınları, 2016): 44-63
• Baird, K., & Kracen, A. C. (2006). Vicarious traumatization and secondary traumatic stress: A research synthesis. Counselling Psychology Quarterly, 19(2), 181-188.
• Bercovitch, L., Leach, C. ve Koller, D. (2021). Kadın hakları aktivistlerinde ikincil travmayı anlamak: uygulamalar için sonuçlar. Travma Çalışmaları Dergisi, 15, 3. 234-250.
• Bride, B. E. (2007). Prevalence of secondary traumatic stress among social workers. Social “work, 52(1), 63-70.
• Campbell, R. (2013). Emotionally involved: The impact of researching rape. Routledge.
• Cohen, K. & Paula, C. (2013). The impact of trauma work on trauma workers: A metasynthesis on vicarious trauma and vicarious posttraumatic growth. Psychological trauma: theory, research, practice, and policy 5,6: 570-621.
• Cohen, L. R., & Hien, D. A. (2006). Treatment outcomes for women with substance abuse and PTSD who have experienced complex trauma. Psychiatric Services, 57(1), 100–106. https://doi.org/10.1176/appi.ps.57.1.100
• Cohen, S., & Wills, T. A. (1985). Stress, social support, and the buffering hypothesis. Psychological bulletin, 98(2), 310.
• Dursun, S. (2014). Travma ve ikincil travmatik stres: sosyal hizmet alanındaki etkileri. toplum ve sosyal hizmet, 25, 2: 5-16.
• Figley, C. R. (2013). Compassion fatigue: Coping with secondary traumatic stress disorder in those who treat the traumatized. Routledge.
• Figley, C. R. (Ed.). (2013). Treating compassion fatigue. Routledge. 129-189.
• Herman, (1992). Trauma and recovery: The aftermath of violence from domestic abuse to political terror.
• Hooks, b (2000). Feminist theory: From margin to center. Pluto Press
• İlerisoy, M. (2023). Yorumlayıcı fenomenolojik analiz. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 22(46), 509-527.
• Karam, E. (2020). Kadın hakları aktivistleri arasında topluluk oluşturmak: Ortak deneyimlerin gücü. Uluslararası Feminist Siyaset Dergisi, 22,1: 54-72
• Kaya, B. (2020). İkincil travmatizasyon ve sosyal hizmet uygulamaları: Bir literatür taraması. Sosyal Çalışma Dergisi, 4,1: 45-62
• Keskin, S. (2020). Kadın hakları savunucularına yönelik baskı politikaları: Türkiye örneği. Toplum ve Hukuk, 15(2), 45–60.
• Kocacık, F. (2017). Kadın örgütlerinin toplumsal cinsiyet eşitliği mücadelesindeki rolü. Toplum ve Demokrasi Dergisi, 3,1 : 45-60
• Maslach, C., & Leiter, M. P. (2016). Understanding the burnout experience: recent research and its implications for psychiatry. World psychiatry, 15(2), 103-111.
• McCann, I. L., & Pearlman, L. A. (1990). Vicarious traumatization: A framework for understanding the psychological effects of working with victims. Journal of traumatic stress, 3, 131-149.
• Michalopoulos, L. M., & Aparicio, E. (2012). Vicarious trauma in social workers: The role of trauma history, social support, and years of experience. Journal of Aggression, Maltreatment & Trauma, 21(6), 646-664.
• Moghadam, V. (2005). Globalizing women: Transnational feminist networks. JHU Press.
• Nah, A. M. (2017). Protecting human rights defenders at risk: Security in the digital age. Routledge.
• Özinanır, S. Y. (2016). Kadın perspektifli bir Islami yorumlama biçimi olarak kadına şiddete karşı müslümanlar inisiyatifi. Fe Dergi, 8(1), 117-130.
• Özler, S. İ. (2013). Gender and protests in Turkey: From public visibility to silencing. South European Society and Politics, 18(3), 407–422.
• Patton, M.Q. (2018). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri. Çev Mesut Bütün ve Selçuk Beşir Demir). Pegem Akademi: 482-487
• Pearlman, L. A., & Saakvitne, K. W. (1995). Trauma and the therapist: Countertransference and vicarious traumatization in psychotherapy with incest survivors. WW Norton & Company.
• Sprang, G., Clark, J. J., & Whitt-Woosley, A. (2007). Compassion fatigue, compassion satisfaction, and burnout: Factors impacting a professional's quality of life. Journal of loss and trauma, 12(3), 259-280.
• Uğuz, B. (2017). Yönetişim feminizmi ekseninde feminist politika: Kadın Dayanışma Vakfı örneği. Fe Dergi, 9(2), 44-58.
• Women, A. (2021). Violence against women during COVID-19. UN Women 2021.
• Ünal, B., & Gülseren, L. (2020). COVID-19 pandemisinin görünmeyen yüzü: Aile içi kadına yönelik şiddet. Klinik Psikiyatri Dergisi, 23(1), 89-94.
• Yüksel, Ş. (2019). Travma sonrası stres bozukluğu: Tanı, tedavi ve önleme”. Türk Psikiyatri Dergisi, 30, 3: 227-238.