RENEWABLE ENERGY RESOURCES MANAGEMENT STRATEGIES FROM SUPPLY CHAIN PERSPECTIVE: PROBLEMS PERFORMANCE AND BARRIERS

Yıl 2019, Cilt: 3 Sayı: 2, 285 - 298, 31.12.2019

Mutlu Yüksel Avcılar Mehmet Fatih Açar

Öz

Rise of the
global energy consumption increasingly brings with significant problems.
Reduction of conventional energy sources such as oil, coal and natural gas
reveals the necessity of using these resources more efficiently across the
world. Moreover, fossil fuel consumption causes many environmental problems
like air pollution and greenhouse gas emission. It is suggested that one of the
most important ways to deal with these problems is to improve the supply of
renewable and clean energy resources. Renewable energy sources are very
important not only because they are sustainable but also they can be found all
over the world. Nowadays, various renewable energy sources are used as an
alternative to traditional resources to protect environmental resources and
improve the quality of life. The increasing demand for renewable energy and the
complexity of supply systems increases the need for comprehensive renewable
energy supply chain management approaches. In this context, the aim of this
study is to evaluate the renewable energy sources from the supply chain
perspective and to examine the renewable energy resources supply chain by
focusing on the components of performance, barriers, and development
strategies. Results show that the barriers encountered during the renewable
energy supply process are conversion costs, location restrictions, and complex
distribution networks. In order to overcome these barriers, some strategies,
which are raising awareness about renewable energy value, development of
distribution networks and improvement of storage technology, are suggested. The
practical implications of this study is thought to be that it will contribute
to understanding of managers and researchers about renewable energy supply.

Anahtar Kelimeler

Renewable energy supply chain, Biomass energy, Hydroelectric energy, Geothermal energy, Solar energy

TEDARİK ZİNCİRİ PERSPEKTİFİNDEN YENİLENEBİLİR ENERJİ KAYNAKLARI YÖNETİM STRATEJİLERİ ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME

Öz

Küresel enerji tüketiminin
artan bir şekilde yükselmesi önemli problemleri beraberinde getirmektedir.
Petrol, kömür doğal gaz gibi geleneksel enerji kaynaklarının azalması, dünya
genelinde bu kaynakların daha verimli kullanılması gerekliliğini ortaya
koymaktadır. Bununla beraber fosil yakıt tüketimi, hava kirliliği ve sera gazı
salınımı gibi birçok çevresel soruna da yol açmaktadır. Bu problemlerle baş
etmenin en önemli yollarından biri yenilenebilir ve temiz enerji kaynaklarının
tedariğinin geliştirilmesi olarak görülmektedir. Yenilenebilir enerji
kaynakları sürdürülebilir olmasının yanında dünyanın her yerinde bulunabilmesi
açısından büyük önem taşımaktadır. Günümüzde çevresel kaynakları korumak ve
yaşam kalitesini iyileştirmek adına geleneksel kaynaklara alternatif olarak
çeşitli yenilenebilir enerji kaynakları kullanılmaktadır. Yenilenebilir enerji
için artan talep ve tedarik sistemlerinin karmaşıklığı, kapsamlı yenilenebilir
enerji tedarik zinciri yönetimi yaklaşımlarına olan ihtiyacı artırmaktadır. Bu
kapsamda bu çalışmada yenilenebilir enerji kaynaklarının tedarik zinciri
perspektifinden değerlendirilmesi ve yenilenebilir enerji kaynakları tedarik
zincirinin performans, engeller ve geliştirme stratejileri bileşenlerine
odaklanarak incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma sonucu elde edilen bulgulara
göre, yenilenebilir enerji tedarik sürecinde karşılaşılan engeller dönüşüm
maliyetleri, konum kısıtlamaları, karmaşık dağıtım ağları olarak tespit
edilmiştir. Bu engellere bağlı olarak yenilenebilir enerji değeri hakkında
farkındalık oluşturulması, dağıtım ağlarının geliştirilmesi ve depolama
teknolojisinin ilerletilmesi stratejilerinin uygulanabileceği belirlenmiştir. Çalışmanın
yönetici ve araştırmacılara yenilenebilir enerji tedariği konusunda anlayış
geliştirmeleri açısından katkıda bulunacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Yenilenebilir enerji tedarik zinciri, Biyokütle enerjisi, Hidroelektrik enerjisi, Jeotermal enerji, Güneş Enerjisi.

Kaynakça

• Akkuş, İ. ve Alan, H. (2016). Türkiye’nin Jeotermal Kaynakları, Projeksiyonları, Sorunlar ve Öneriler Raporu, Ankara: TMMOB Jeoleji Mühendisleri Odası.
• An, H., Wılhelm, W. E., ve Searcy, S. W. (2011). A mathematical model to design a lignocellulosic biofuel supply chain system with a case study based on a region in Central Texas. Bioresource Technology, 102 (17), 7860-7870.
• Bahadori, A., Zahedi, G., ve Zendehboudi, S. (2013). An overview of Australia's hydropower energy: Status and future prospects. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 20, 565-569.
• EIA. (2018). “What is renewable energy?”. https://www.eia.gov/energyexplained/index.php?page=renewable_home#tab1, 28.01.2019.
• EİGM. (2018). “2017 Yılı Genel Enerji Denge Tablosu”, http://www.eigm.gov.tr/tr-TR/Sayfalar/2017Yili-Ulusal-Enerji-Denge-Tablolari, 28.01.2019.
• ETKB. (2018). “Rüzgar”, http://www.enerji.gov.tr/tr-TR/Sayfalar/Ruzgar, 29.01.2019.
• Greenmatch (2018). “Advantages and Disadvantages of Geothermal Energy - The Source of Renewable Heat”, https://www.greenmatch.co.uk/blog/2014/04/advantages-and-disadvantages-of-geothermal-energy, 29.01.2019.
• Hamelinck, C, Suurs, R. A. A. ve Faaij, P.C. (2005). International bioenergy transport costs and energy balance. Biomass and Bioenergy, 29, 114-134.
• He, Y., ve Chen, X. (2009). Wind turbine generator systems. The supply chain in China: Status and problems. Renewable Energy, 34 (12), 2892-2897.
• Hoogwijk, M., Faaij, A., Broek, R. V. D., Berndes, G., Gielen, D., ve TurkenburG, W. (2003). Exploration of the ranges of the global potential of biomass for energy. Biomass and Bioenergy, 25 (2), 119-133.
• Jassim, H. (2013). Geothermal energy and possibility use it in Iraq. The Islamic College University Journal, 8 (25), 193-213.
• Kannan, N., ve Vakeesan, D. (2016). Solar energy for future world: A review. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 62, 1092-1105.
• Kessides, I. N. (2013). Chaos in power: Pakistan’s electricity crisis. Energy Policy, 55, 271-285.
• Khan, A. A. (2009). Potential to use biomass for bio-energy in Ontario. Guelph Engineering Journal, 2, 39-44.
• Mafakheri, F. ve Nasiri, F. (2014). Modeling of biomass-to-energy supply chain operations: Applications, challenges and research directions. Energy Policy, 67, 116-126.
• Menz, F. C., ve Vachon, S. (2006). The effectiveness of different policy regimes for promoting wind power: Experiences from the states. Energy policy, 34 (14), 1786-1796.
• Mun, K. G. (2016). Designing Energy and Water Supply Chains for Prosperity, Doctorate Thesis, The State University of New Jersey, New Jersey.
• Özgür, E. (2018). “Türkiye’de Güneş Enerjisi”, Türkiye’de Enerji Görünümü 2018, Ankara: TMMOBREN21. (2018). “Renewables 2018 Global Status Report”, Renewable Energy Policy Network for the 21st Century.
• Saavedra, M. R., Fontes, C.H. ve Freires, G. M. (2018). Sustainable and renewable energy supply chain: A system dynamics overview. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 82, 247-259.
• Searcy, E., Flynn, P., Ghafoori, E., ve Kumar, A. (2007). The relative cost of biomass energy transport. Applied Biochemistry and Biotechnology, 7/136-140, 639-652.
• TEİAŞ. (2018a). “2017 Yılı Türkiye Elektrik Enerjisi Üretiminin Kaynaklara Göre Dağılımı”, https://www.teias.gov.tr/tr/iii-elektrik-enerjisi-uretimi-tuketimi-kayiplar-0, 28.01.2019.
• TEİAŞ. (2018b). “Türkiye Elektrik Sistemi Kuruluş ve Kaynaklara Göre Kurulu Güç”, https://www.teias.gov.tr/sites/default/files/2019-01/kurulu_guc_aralik_2018.pdf, 28.01.2019.
• TMMOB. (2017). “Türkiye Enerji Görünümü Eylül 2017”. https://www.mmo.org.tr/sites/default/files/TURKIYE%20ENERJ%C4%B0%20G%C3%96R%C3%9CN%C3%9CM%C3%9C_EYL%C3%9CL%202017%20%281%29.pdf, 29.01.2019.
• WEC. (2016). “World Energy Resources Geothermal 2016”.
• Wee, H. M., Yang, W. H., Chou, C. W., ve Padilan, M. V. (2012). Renewable energy supply chains, performance, application barriers, and strategies for further development. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 16 (8), 5451-5465.
• WWEA. (2018). “Wind Power Capacity Reaches 539 GW, 52,6 GW Added in 2017”, http://wwindea.org/blog/2018/02/12/2017-statistics/, 29.01.2019.
• YEGM. (2018). “Biyokütle Çevrim Teknolojileri”, http://www.yegm.gov.tr/yenilenebilir/biyokutle_cevrim_tekno.aspx, 28.01.2019.
• Yüksel, I. (2010). Hydropower for sustainable water and energy development, Renewable and Sustainable Energy Reviews, 14, 462-469.