Ayanship is an important phenomenon in the early modern period of Ottoman History. There are various questions about how the influential “aristocratic” class of notable families, considered as the elite of Ottoman provincial society, emerged and eventually transformed into dynasties. The answers to these questions can only be achieved through the increase of specific research studies. Indeed, the expected benefit of our article is merely to contribute to Ottoman historiography in this regard. In this article, we introduce the two powerful notable dynasties of the Karaman province: Çavuş-sons of Lârende and Abdülgaffar-sons of Ereğli. The event that brought these families to face to face was the killing of Karaman Notable Çavuş-son Zeynelâbidin Agha in Ereğli city in May 1772. Both of these families started to gain prominence from the late 17th century onwards. Throughout the 18th century, the position of mütesellim-ship (sort of deputy governorship) in the Karaman province largely changed hands between them. They increased their properties through typical means of wealth acquisition of the time, such as mukātaa ownership and mültezim (tax farming). Despite experiencing turbulent periods at times, they gradually evolved into “notable dynasties” by passing down their wealth and influence to later generations. This research explores the emergence and rise of the Çavuş-son and Abdülgaffar-son dynasties, their transformation into rivals, the reasons behind their hostilities, and their confrontation in Ereğli. Following the death of a prominent local elite who held official duties, a subsection is dedicated to the bureaucratic procedures carried out by the central administration. The primary sources of this study consist of Ottoman archival records and documents, supported by the Karaman and Konya kadı (sharia court) registers.
Ottoman Empire Karaman Province Ayanship Çavuş-sons Abdülgaffar-sons
Âyanlık, erken modern dönem Osmanlı tarihinin önemli bir olgusudur. Bir bakıma Osmanlı taşra toplumunun “aristokrat” zümresi olan âyan ailelerinin ortaya çıkışı ve zamanla birer hânedana dönüşmesi sürecine dair sorular muhteliftir. Bunların cevaplanması, ancak derinlikli araştırmaların çoğalması sayesinde mümkün olabilecektir. Nitekim bu makaleden beklenen fayda, Osmanlı tarihçiliğinin bu vadideki çabalarına bir katkı sağlamaktan ibarettir. Mayıs 1772 tarihinde Karaman Âyanı Çavuş-zâde Zeynelâbidin Ağa’nın öldürülmesinden yola çıkarak okuyucuya, eyaletin iki güçlü âyan hânedanı takdim edilmiştir. Bunlar Lârendeli Çavuş-zâdeler ile Ereğlili Abdülgaffar-zâdeler’dir. Her iki aile de 17. yüzyılın sonlarından itibaren adlarından söz ettirmeye başlamıştır. 18. yüzyıl boyunca Karaman eyaletinde mütesellimlik görevi, büyük ölçüde bunlar arasında el değiştirmiştir. Mukātaa sahipliği ve mültezimlik gibi, dönemin tipik servet edinme vasıtalarıyla zenginleşmişlerdir. Zaman zaman çalkantılı dönemler geçirseler de servet ve nüfuzlarını gelecek kuşaklara aktararak, birer “âyan hânedanı”na dönüşmüşlerdir. İşte bu araştırmada, Çavuş-zâde ve Abdülgaffar-zâde hânedanlarının doğuşu ve yükselişi, rakip haline gelmeleri, aralarındaki husumetin sebepleri ve nihayet Ereğli’de hesaplaşmaları ele alınmaktadır. Resmî görev ifa eden bir taşra seçkininin vefatı sonrasında, merkezî idare tarafından icra edilen bürokratik işlemlere de bir alt başlık açılmıştır. Araştırmanın birincil kaynakları Osmanlı arşiv kayıtları ve belgeleridir. Bu kaynaklar, Karaman ve Konya kadı (şer’iye) sicilleriyle desteklenmiştir.
Osmanlı Devleti Karaman Eyâleti Âyanlık Çavuş-zâdeler Abdülgaffar-zâdeler
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Osmanlı Taşra Teşkilatı, Osmanlı Toplumu |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Aralık 2023 |
Gönderilme Tarihi | 12 Ağustos 2023 |
Kabul Tarihi | 2 Ekim 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Sayı: 19 - Aralık, 2023 |
İndeksler / Indexes
SCOPUS, TÜBİTAK/ULAKBİM TR DİZİN [SBVT]
INDEX COPERNİCUS [ICI], ISAM, SOBIAD, İdealOnline ve Scilit tarafından dizinlenmektedir.
Dergimizde yayımlanan makaleler, aksi belirtilmediği sürece, Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası (CC BY 4.0) ile lisanslanır. Dergiye yayımlanmak üzere metin yollayan tüm yazar ve çevirmenlerin, gönderdikleri metnin yegâne telif sahibi olmaları ya da gerekli izinleri almış olmaları beklenir. Dergiye metin yollayan yazar ve çevirmenler bu metinlerin CC BY 4.0 kapsamında lisanslanacağını, aksini sayı editörlerine en başında açıkça beyan etmedikleri müddetçe, peşinen kabul etmiş sayılırlar.