Tanzimat devrine kadar, Osmanlı Devleti’nde vakıflar, kendilerine vakıf hukukunun verdiği geniş yetkilere dayalı olarak, kurucuların vakfiyelere koyduğu hükümlerle, mütevelli ve nazırlar tarafından yarı özerk bir statü ile idare edilmişlerdir. İkinci Mahmud döneminden itibaren Osmanlı Devleti’nin idarî yapısında tâkip edilmeye başlanan merkeziyetçi siyâset, vakıfların idaresine de yansımıştır. İmparatorluk bünyesinde önce başkentte Evkaf Nezâreti kurulmuş, daha sonra bu nezârete bağlı olarak, eyaletlerde Evkaf Müdürlükleri teşkilâtlandırılmıştır. Bu merkeziyetçi yapılanmanın paralelinde vakıfların özerk yönetimlerine son verilerek, onlar da merkezî yönetim ve denetime alınmışlardır
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Şubat 2006 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2006 |