18. yüzyıldan itibaren gayrimüslim Osmanlı tebaası, ecnebi devletlerin himayesine girmeye başlamıştı. Zamanla ecnebi himayesi önü alınamaz hale geldi. Yabancı pasaport elde edenler, Osmanlı tabiiyetinden çıktıklarını söylüyordu. Ecnebi devletleriyle tabiiyet tartışmalarına yol açan bu tür suiistimallerin çözümü için Osmanlı Devleti, çeşitli yollara başvurmuştu. Yabancı devletlerin uyarılması, Osmanlı reayasından, Avrupa tüccarı adıyla imtiyazları olan sınıfın oluşturulması, Tanzimat reformlarıyla tebaanın eşitliğinin sağlanmaya çalışılması bu girişimlerden bazılarıdır. Ancak bu girişimlerden istenilen sonuç alınamadı. Tabiiyet sorunu, dış göçler, kaybedilen topraklar ve Osmanlı topraklarında yeni devletlerin kurulmasıyla daha da yoğunlaştı. Bu süreçte tabiiyet kanununun eksikliği görüldü. Osmanlı Devleti, 1869 yılında yürürlüğe giren Tabiiyet Kanunu’yla, tabiiyet sorunlarının çözümünde yeni politikasını belirledi. Böylece Osmanlı uyruğunun modernleşme yolunda ve uluslararası sahada tanımı yapılmış oldu
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Mart 2011 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2011 Sayı: 29 |