Osmanlı İmparatorluğu’nda pek çok etnik ve dini grup
bulunmaktaydı. Devletin bu yapısı, özellikle ülkenin zayıflamaya
başlamasından itibaren dış güçler tarafından istismar edilmeye başlanmış,
Osmanlı Devleti içindeki azınlıklar politik ve ekonomik amaçlar için birer
araç olarak kullanılmışlardır. Bu bağlamda Fransızlar Katoliklerin;, Ruslar
Ortodoksların hamisi olurken XIX. yüzyılda da İngilizler ve Amerikalılar
yaratmaya çalıştıkları Protestanların hamisi olmaya çalışmışlardır. Bu
bakımdan XIX. yüzyıl Osmanlı coğrafyasında misyonerlik faaliyetlerinin
de en üst seviyeye çıktığı bir dönemdir.
Trabzon, sahip olduğu coğrafi konum ve barındırdığı Ermeni ve
Rum azınlıklar itibarı ile misyonerlerin ilgisini çeken imparatorluğun
önemli yerlerinden biri idi. Yüzyıl içinde önemli bir transit ticaret noktası
haline gelen şehirdeki misyonerlik faaliyetleri aynı zamanda Osmanlı
Devleti’nde yaşanan politik ve iktisadi çekişmenin de kendisini gösterdiği
diğer bir faaliyetti. Bu bağlamda Trabzon, önce Katolik misyonerlerin
daha sonra da Protestan misyonerlerin çalışmalarına sahne olan bir yerdi.
Bu misyonerlik faaliyetlerinden en çok etkilenenler ise Trabzon
Ermenileri idi.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Nisan 2007 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2007 Sayı: 21 |