Determining the Knowledge Level of Parents about Their Children’s Rational Drug Use

Yıl 2021, , 592 - 599, 24.09.2021

Sacide Duman

https://doi.org/10.20515/otd.952186

Öz

The main responsibility for the rational use of drugs (RUD) in children belongs to the parents. The aim of this study was to determine the knowledge and awareness level of parents about RUD in children. The study included literate volunteer parents with no learning disability. The rational drug use scale (RDUS), developed by Demirtas, was modified to assess parents' knowledge about RUD in children (higher score indicates higher knowledge level). Questionnaires for which all questions were not answered were excluded from the study. Two-group differences (gender, employment status, health insurance) were compared using the Mann-Whitney U test. Kruskal Wallis test was used to compare the differences among three or more groups (age: ≤30, 30-40 and >40 years; education level: elementary, high school, associate degree and bachelor degree or higher; income: <2000 TL, 2000-5000TL and >5000 TL; number of children: 1, 2, 3 and ≥4). The study included 410 participants (mean age: 35±8.2; female: 58.3%). The mean scores obtained from the scale was 21.31 ± 4.1. Among females, the knowledge of RUD varied across education level (X2=32.333, p<0.001), income class (X2=16.096, p<0.001) and the number of children (X2=7.868, p=0.049). RDUS score was higher in employed females compared to non-employed females (U=2337.5, p<0.001). In male participants, the knowledge of RUD varied across education level (X2=32.130, p<0.001), income class (X2=16.893, p<0.001) and the number of children (X2=8.307, p=0.040). It was concluded that parents displayed incorrect attitudes and behavours regarding the use of drugs for in children.

Anahtar Kelimeler

Children, parents, rational drug use scale, rational use of drugs

Ebeveynlerin Çocuklarının Akılcı İlaç Kullanımına İlişkin Bilgi Düzeylerinin Belirlenmesi

Öz

Çocuklarda akılcı ilaç kullanmında (AİK) temel sorumluluk ebeveynlere aittir. Bu çalışmanın amacı, ebeveynlerin çocuklarda AİK hakkında bilgi ve farkındalık düzeylerini belirlemektir. Çalışmaya okuryazar, öğrenme güçlüğü olmayan, gönüllü ebeveynler dahil edildi. Demirtaş tarafından geliştirilen akılcı ilaç kullanımı ölçeği (AİKÖ), ebeveynlerin çocuklarda AİK ile ilgili bilgilerini değerlendirmek üzere modifiye edildi (yüksek puan, yüksek bilgi düzeyini gösterir). Tüm soruları yanıtlanmayan anketler çalışma dışı bırakıldı.İki grup farklılıkları (cinsiyet, çalışma durumu, sağlık sigortası) Mann-Whitney U testi kullanılarak karşılaştırıldı. Üç ve daha fazla grup arasındaki farklılıkların karşılaştırılmasında Kruskal Wallis testi kullanıldı (yaş: ≤30, 30-40 ve >40 yıl; eğitim düzeyi: ilkokul, lise, önlisans ve lisans ve üzeri; gelir: <2000 TL, 2000-5000TL ve >5000 TL; çocuk sayısı: 1, 2, 3 ve ≥4). Çalışmaya 410 kişi dahil edildi (ortalama yaş: 35±8.2; kadın: %58.3). Ölçekten alınan ortalama puan 21.31 ± 4.1'di. Kadın katılımcılarda AİK bilgisi, eğitim düzeyi (X2=32.333, p<0.001), gelir sınıfı (X2=16.096, p<0.001) ve çocuk sayısı (X2=7.868, p=0.049) parametrelerinde farklılık göstermiştir. AİKÖ puanı çalışan kadınlarda çalışmayan kadınlara göre daha yüksekti (U=2337.5, p<0.001). Erkek katılımcılarda AİK bilgisi eğitim düzeyine (X2=32.130, p<0.001), gelir sınıfına (X2=16.893, p<0.001) ve çocuk sayısına (X2=8.307, p=0.040) göre değişiklik göstermiştir. Ebeveynlerin çocuklarda ilaç kullanımı konusunda yanlış tutum ve davranışlar sergiledikleri sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Çocuklar, ebeveynler, akılcı ilaç kullanım ölçeği, akılcı ilaç kullanımı.

Kaynakça

• Referans1. World Health Organization. The rational use of drugs: Report of the Conference of Experts Nairobi 25-29 November; 1985.
• Referans2. World Health Organization. Promoting Rational use of Medicines: Core Components. WHO Policy Perspectives on Medicines. Report WHO/EDM/2002.3. Geneva: WHO; 2002.
• Referans3. Yapıcı G, Balıkcı S, Ugur O. Attitudes and behavior of drug usage in applicants to primary health care center. Dicle Med J. 2011;38:458-465.
• Referans4. Yılmaz M, Kırbıyıkoglu FI, Aric Z, et al. Determination of rational drug use by patients at a dentistry faculty hospital. ERU Saglık Bilimleri Fak Derg. 2014;2(1): 39-47.
• Referans5. Karakurt P, Hacıhasanoglu R, Yıldırım A,et al. Medication Use among University Students. TAF Prev Med Bull. 2010; 9(5): 505-512.
• Referans6. Beggi B, Asık Z. Evaluation of Rational Drug Use in Patients Applying to Family Medicine Outpatient Clinic. Ankara Med J. 2019;19(2):251-60.
• Referans7. Republic of Turkey Social Security Institution. Rational Use of Drugs for Society. http://www.akilciilac.gov.tr. Accessed November 21, 2012.
• Referans8. Canoglu E, Gungor HC, Bozkurt A. Medicine usage in pediatric dentistry. J Hacettepe Faculty Dentistr. 2009; 33(2): 30-44.
• Referans9. Demirtas Z, Dagtekin G, Saglan R, et al. Validity and reliability of rational drug use scale. ESTUDAM Public Health Journal. 2018; 3(3):37-46.
• Referans10. Aktas H, Selvi H. Erişkinlerde akılcı ilaç kullanımı farkındalık ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Mersin Univ Saglık Bilim Derg. 2019;12(3):439-447.
• Referans11. Ekici MA, Kurutcu S, Uysal B. Measurement of rational drug use knowledge level in adults. JSHSR. 2019;6 (22):179-189.
• Referans12. Yılmaz M, Güler N, Güler G, et al. Some behaviors a group of the womens related drug use: Is it rational? CMJ. 2011;33(3): 266-277.
• Referans13. Padley SD, Chaudhari VL. Impact of public education on rational use of medicines. Int J Med Sci Public Health. 2017;6(2):245-249.
• Referans14. Nutt D, King LA, Saulsbury W, et al. Development of a rational scale to assess the harm of drugs of potentia l misuse. Lancet. 2007;369(9566):1047–1053.
• Referans15. Bian C, Xu S, Wang H, et al. A study on the application of the information-motivation-behavioral skills (IMB) model on rational drug use behavior among second-level hospital outpatients in Anhui, China. Plos One. 2015;10:e0135782.
• Referans16. Cokluk O, Sekercioglu G, Buyukozturk S. Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve LISREL uygulamaları. 2018, Pegem Akademi, Ankara.
• Referans17. Harrington D. Confirmatory factor analysis. 2009. Oxford University Press, Newyork USA.
• Referans18. Malinowska KS, Kaczmarek U, Zietek M, et al. Validation of the Polish version of the oral health impact profile-14. Adv Clin Exp Med. 2015;24:129-137.
• Referans19. Patel V, Vaidya R, Naik D, et al. Irrational drug use in India: a prescription survey from Goa. J Postgrad Med. 2005: 51: 9–12.
• Referans20. Salako NO, Rotimi VO, Adib SM, et al. Patterns of antibiotic prescription in the management of oral diseases among dentists in Kuwait. J Dent. 2004: 32: 503–509.
• Referans21. Palmer NAO, Pealing R, Ireland RS, et al.A study of therapeutic antibiotic prescribing in national health service general dental pratice in England. Br Dent J. 2000: 188: 554–558.
• Referans22. Serce O, Bakır M. Longer time spent for patient in outpatient setting is associated with lower antibiotic prescription. The Journal of Current Pediatrics. 2013; 11: 45-50.
• Referans23. Akıcı A, Kalaca S, Ugurlu MU, et al. Evaluation of rational drug use of general practitioners' in management of elderly patients. Turkish Journal of Geriatrics. 2001; 4(3): 100-105.
• Referans24. Ozata M, Aslan S, Mete M. Effects of rational drug use on patient safety: Determining the factors affecting physicians' rational drug use. SUSBED. 2008; 20:529-542.