Evaluation of Risk Factors for Suicide Attempts among Adolescent with Drug Intoxication

Yıl 2019, Cilt: 41 Sayı: 2, 166 - 172, 01.04.2019

Meltem Dinleyici Eylem Kıral Ahmet Sami Yazar Sabiha Şahin

https://doi.org/10.20515/otd.452151

Cited By: 2

Öz

Suicide
is one of the important public health problems in children and adults
worldwide. It is of utmost importance to identify risk factors and early
determinants related to suicidal ideation and attempts, especially recurrent
suicide attempts, during adolescence. In this study, it was planned to
determine factors related to demographic and suicide related factors,
especially recurrent suicide attempt, among adolescents, which admitted to the
pediatric intensive care unit due to drug poisoning. We enrolled 80 consecutive suicide cases (12 boys, 68 girls) aged between
12-17 years who were admitted to Eskisehir Osmangazi University Faculty of
Medicine, Pediatric Emergency Unit and Umraniye Educational Research Hospital
Pediatric Emergency Unit, due to suicide related with drug poisoning. The
demographic characteristics of all cases, drug content and amount taken for
suicide, the presence of previously chronic or psychiatric disease, previous
routine drug use, and prior suicide attempt history were noted. SPSS for
Windows (16.0, Chicago, IL) package program was used for statistical analysis.
A value of p <0.05 was considered statistically significant. The median age
of the 80 patients was 16 years and 86.2% of the cases were still continuing
their education. When the numbers of drugs taken by the patients were
evaluated, 46.2% of the cases received more than 20 drugs. 47.5% of patients
had more than one group medication (2-6 different group medications). In the
distribution of the medicines taken by the patients, 24.8% were analgesic /
antipyretic drugs, 20.3% antidepressant drugs, 17.8% combined common-cold drugs
and 9.5% antibiotic drugs. 46.2% of the medicines taken by the patients for
suicide attempt have been prescribed for index case, 22.5% have been prescribed
for patient’s mother and 10% have been prescribed for household members . In
30.4% of the cases, have previous psychiatric diagnosis and have been used
drugs fort his diagnosis. 26.2% of the cases had a history for recuurent
suicide attempt (2-6 times). Patients with recurrent suicide attempts were more
likely to have suicide attempt with their own drugs (p <0.05), more frequent
psychiatric drug use (p <0.05) and more frequently abandonned from school
(p<0.01) than those who attempted suicide for the first time. In our study, we found that there are
no gender difference for recurrent suicide attempt, and suicide with their own
medications, previous presence of psychiatric disease and drug use, and do not
continue eductaion are higher in adolescents with recurrent suicide attempts. The
fact that these children attempt to re-suicide more often with their own
medicines underlines the fact that the family members plays key role, and drug
safety concerns in home is an important neglect. Parents should be provided
with the safekeeping of medicines and other medicines used by these children in
the home, and there is a need to regulate access to medicines related to
suicide.

Anahtar Kelimeler

suicide, drug poisoning, risk

İlaç İntoksikasyonu ile Başvuran Ergenlerde Özkıyım İlişkili Risk Faktörlerin Değerlendirilmesi

Öz

Özkıyım
tüm dünyada çocuklarda ve erişkinlerde önemli toplum sağlığı problemleri
arasında yer almaktadır. Ergenlik döneminde özkıyım düşüncesi ve girişimi -özellikle de
tekrarlayan özkıyım girişimi- ile ilişkili risk faktörlerinin ve erken belirleyicilerinin belirlenmesi büyük önem taşımaktadır. Bu
çalışmada ilaç zehirlenmesi tanısıyla çocuk yoğun
bakım servisinde yatırılarak tetkik ve tedavi olan ergen özkıyım olgularının
demografik ve özkıyım ile ilişkili faktörlerin ve özellikle tekrarlayan özkıyım
girişimi olgularının ilişkili faktörlerinin belirlenmesi planlandı. Çalışmaya Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Acil
Ünitesi ve Ümraniye Eğitim Araştırma Hastanesi Çocuk Acil Ünitesine ilaç
zehirlenmesi tanısıyla ardışık başvuran 12-17 yaş arasında ki 80 özkıyım (12
erkek, 68 kız) olgusu dahil edildi. Tüm olguların demografik özellikleri,
özkıyım için alınan ilaç içeriği ve miktarı, daha önceden kronik organik ya da psikiyatrik
hastalık varlığı, ilaç kullanımı ve daha önceden özkıyım girişimi not edildi. Çalışmaların
istatistik analizi için SPSS for Windows (16.0, Chicago, IL) paket programı
kullanıldı. p değerinin <0,05 olması istatistiksel olarak anlamlı kabul
edildi. Çalışmaya dahil edilen 80
olgunun medyan yaşı 16 yaş idi ve olguların %86,2’si halen okula devam
etmekteydi. Hastaların aldığı ilaç sayıları değerlendirildiğinde, olguların %46,2’sinin
20’den fazla ilaç aldığı öğrenildi. Hastaların %47,5’inde birden fazla grup
ilaç (2-6 farklı grup ilaç) alım öyküsü vardı. Hastaların almış olduğu
ilaçların dağılımında %24,8’i analjezik/antipiretik ilaçlar, %20,3’ü
antidepresan ilaçlar, %17,8’i kombine anti-gribal ilaçlar, %9,5’i antibiyotik
ilaçlar aldığı öğrenildi. Hastaların özkıyım için aldıkları ilaçların %46,2’si
kendisine ait, %22,5’i annesine ait, %10’u ise aynı evde yaşayan
büyükanne-dedeye ait ilaçlar ile özkıyım girişiminde bulunduğu öğrenildi.
Olguların %30,4’ünde daha önceden psikiyatrik bir tanı olup, ilaç kullanmakta
idi. Olguların %26,2’sinde daha önceden özkıyım girişimi öyküsü mevcut idi (2-6
kez). Tekrarlayan özkıyım girişiminde bulunan olguların, ilk kez özkıyım
girişiminde bulunanlara göre daha çok kendi ilaçları ile özkıyım girişiminde
bulunduğu (p<0,05), daha çok psikiyatrik ilaç alımı öyküsünün olduğu
(p<0,05), okula devam etmeyen olgularda daha sık olduğu saptandı (p<0,01). Çalışmamızda yeniden özkıyım girişimi
olan olgularda cinsiyet farkı saptanmazken, tekrarlayan özkıyım girişiminde
bulunan olguların kendi ilaçları ile özkıyım girişiminde bulunma oranlarının
yüksek olduğu, psikiyatrik ilaç kullanım öyküsünün ve dolayısı ile psikiyatrik
hastalık tanısı alma sıklığının daha fazla olduğu ve bu olgularda okul terk
durumunun daha yüksek olduğunu saptadık. Bu çocukların evde daha çok
kendilerine ait ilaçlar ile yeniden özkıyım girişiminde bulunmaları, ailelere
bu aşamada büyük görev düştüğünün altını çizmektedir ve
başta ilaç güvenliği olmak üzere ailenin ihmali de önemli bir rol oynamaktadır.
Bu çocukların kullanmış olduğu ilaçların ve diğer ilaçların ev içinde
saklanması ve güvenliğinin sağlanması ebeveynlerce sağlanmalıdır ve özkıyım ile
ilişkili ilaçlara erişim konusunda da düzenlemelere gereksinim duyulmaktadır.

Anahtar Kelimeler

özkıyım, ilaç zehirlenmesi, ergen, risk, ihmal

Kaynakça

• KAYNAKLAR1- Shain BN; American Academy of Pediatrics Committee on Adolescence. Suicide and suicide attempts in adolescents. Pediatrics. 2007; 120(3): 669-676.2- Eaton DK, Kann L, Kinchen S, Shanklin S, Flint KH, Hawkins J, Harris WA, Lowry R, McManus T, Chyen D, Whitle L, Lim C, Wechsler H; Center for Disease Control and Prevention (CDC). MMWR Surveill Summ 2012; 61(4): 1-162.3- Wilcox HC, Kharrazi H, Wilson RF, Musci RJ, Susukida R, Gharghabi F, Zhang A, Wissow L, Robinson KA. Data linkage strategies to advance youth suicide prevention: a systematic review for a National Institutes of Health Pathways to Prevnetion Workshop. Ann Intern Med 2016; 165(11): 779-785.4- www.tuik.gov.tr5- Shain B, Commitee on Adolescence. Suicide and suicide attempts in adolescents. Pediatrics 2016; 138(1): pii: e20161420.6- Rudd MD, Berman AL, Joiner TE Jr, Nock MK, Silverman MM, Mandrusiak M, Van Orden K, Witte T. Warning signs for suicide: theory, research, and clinical applications. Suicide Life Threat Behav 2006; 36(3): 255-262.7- Rosewater KM, Burr BH. Epidemiology, risk factors, intervention and prevention of adolescent suicide. Curr Opin Pediatr 1998; 10(4): 338-343.8- LeFevre ML; U.S. Preventive Services Task Force. Screening for suicide risk in adolescents, adults, and older adults in primary care: U.S. Preventive Services Task Force recommendation statement. Ann Intern Med. 2014; 160(10): 719-26. 9- https://cokmed.org/_ekurs/uploads/1_koruma_merkezi.pdf10- Saka NE. Adli Tıp Kurumu Başkanlığı’nca Karara Bağlanmış Çocuk Ölümlerinin ‘Çocuk İstismarı ve İhmali’ Açısından İncelenmesi. Uzmanlık Tezi. T.C. Adalet Bakanlığı Adli Tıp kurumu Başkanlığı, İstanbul, Ocak-2004.11- Perou R, Bitsko RH, Blumberg SJ, Pastor P, Ghandour RM, Gfroerer JC, Hedden SL, Crosby AE, Visser SN, Schieve LA, Parks SE, Hall JE, Brody D, Simile CM, Thompson WW, Baio J, Avenevoli S, Kogan MD, Huang LN; Centers for Disease Control and Prevention (CDC). Mental health surveillance among children--United States, 2005-2011. MMWR Suppl. 2013; 62(2): 1-35.12- Grunbaum JA, Kann L, Kinchen S, Ross J, Hawkins J, Lowry R, Harris WA, McManus T, Chyen D, Collins J. Youth risk behavior surveillance--United States, 2003. MMWR Surveill Summ. 2004; 53(2):1-96. 13- Yalaki Z, Taşar MA, Yalçın N, Dallar Y. Çocukluk ve gençlik dönemindeki özkıyım girişimlerinin değerlendirilmesi. Ege Tıp Dergisi 2011; 50(2): 125-128.14- Sahin S, Carman KB, Dinleyici EC. Acute poisoning in children; data of a pediatric emergency unit. Iran J Pediatr. 2011; 21(4): 479-484. 15- American Academy of Child and Adolescent Psychiatry. Practice parameter for the assessment and treatment of children and adolescents with suicidal behavior. American Academy of Child and Adolescent Psychiatry. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 2001; 40(7 Suppl): 24S-51S.16- Nock MK, Green JG, Hwang I, McLaughlin KA, Sampson NA, Zaslavsky AM, Kessler RC. Prevalence, correlates, and treatment of lifetime suicidal behavior among adolescents: results from the National Comorbidity Survey Replication Adolescent Supplement. JAMA Psychiatry. 2013; 70(3): 300-310. 17- Brent DA, Baugher M, Bridge J, Chen T, Chiappetta L. Age- and sex-related risk factors for adolescent suicide. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 1999; 38(12): 1497-1505.18- Kelleher I, Lynch F, Harley M, Molloy C, Roddy S, Fitzpatrick C, Cannon M. Psychotic symptoms in adolescence index risk for suicidal behavior: findings from 2 population-based case-control clinical interview studies. Arch Gen Psychiatry. 2012; 69(12): 1277-1283.19- Czyz EK, Berona J, King CA. Rehospitalization of Suicidal Adolescents in Relation to Course of Suicidal Ideation and Future Suicide Attempts. Psychiatr Serv. 2016; 67(3): 332-338.20- Brent DA, Koplewicz HS, Steingard R. New approaches to the assessment and treatment of suicidal adolescents. J Child Adolesc Psychopharmacol. 2015 ; 25(2):99.21- Finkelstein Y, Macdonald EM, Hollands S, Hutson JR, Sivilotti ML, Mamdani MM, Koren G, Juurlink DN; Canadian Drug Safety and Effectiveness Research Network (CDSERN). Long-term outcomes following self-poisoning in adolescents: a population-based cohort study. Lancet Psychiatry. 2015; 2(6): 532-539.22- Karaman L, Derinöz O, Bildik F, Keleş A, Demircan A. Can sıkıcı üçleme: intihar, ergenlik dönemi, ilaçlar. Kriz Dergisi 2010; 18(2): 19-25.23- Dinleyici M, Sahin-Dagli F. Duygusal ihmal, istismar ve çocuk hekimin rolü. Osmangazi Tıp Dergisi 2016; 38(2): 18-27.24- Polat S, Tasar A, Ozkan S, Yeltekin S, Cuhaci Cakir B, Akbaba S, Sahin F, Camurdan AD, Beyazova U. Perceptions and attitudes of mothers about child neglect in Turkey. Infants&Young Children. 2010; 23(2):1-10.25- Tenney-Soeiro R, Wilson C. An update on child abuse and neglect. Curr Opin Pediatr. 2004; 16: 233-237.26- Flaherty EG, Stirling J, The Committee On Child Abuse And Neglect. American Academy of Pediatrics. Clinical report-The pediatrician’s rolein child maltreatment prevention. Pediatrics. 2010; 126(4): 833-841.27- Dubowitz H. Tackling child neglect: A role for pediatricians. Pediatr Clin N Am. 2009; 56:363-378.28- Ferrara P, Ianniello F, Cutrona C, Quintarelli F, Vena F, Del Vogo V, Caporale O, Malamisura M, De Angelis MC, Gatto A, Chiaretti A, Riccardi R. A focus on recent cases of suicides among Italian children and adolescents and a review of literatüre. Ital J Pediatr 2014: 40: 69.