In this study, it was aimed to investigate that whether the
factors related to adherence of patients, who applied our polyclinics for
smoking cessation, to checkup sessions lead to smoking cessation. This study was
conducted with patients who applied to the smoking cessation polyclinics
between January 2017 and July 2017. The patients who were non-smokers for at
least 12 months after the designated smoking cessation day were considered to
accomplish quit smoking and the files of these patients were evaluated
retrospectively. Our study was completed with 223 participants except those who
could not be reached by telephone and did not accept to participate in this
study during the phone call. Out of 223
participants in this study, 61.9% (n:138) were male, 38.1% (n:85) were female.
Smoking cessation rates after one year were 13.5% (n: 30). The number of visits
to the smoking cessation polyclinic, who had referred to the polyclinics by the
health worker, was higher (p: 0.02). The number of patients’ visits to checkup
sessions was significantly higher among patients who received the
pharmacological treatment and used their medications adequately compared to the
patients who also received pharmalogical treatment, yet didn’t use their
medications adequately (p: 0.02). The rate of following checkups more than
twice was significantly higher among the patients who received pharmacological
treatment with subvention (78%; n:78) compared to others (p:0,01). We claim
that asking about their consumption of tobacco and tobacco products to the
patients who we can see more frequently, and then trying to help smoker ones to
quit smoking or informing non-smokers about how to support their smoker
surroundings can be a motivation in terms of smoking cessation. We believe that
informing and better directing smoking cessation policlinics and making new
arrangements in the present working mechanisms of them will also help to
improve the current situation.
Bu çalışmada sigara bırakma
polikliniğimize başvuran hastaların sigara bırakmalarına etkili olması muhtemel
poliklinik kontrolüne gelme davranışları ile ilişkili faktörlerin araştırılması
amaçlanmıştır. Bu çalışma Ocak 2017- Temmuz 2017 arasında
sigara bırakma polikliniğine başvuran hastalar alınarak yapıldı. Sigara bırakma amaçlı belirlenen
günden sonra en az 12 ay süre ile sigara içmeyenler sigarayı bırakmış kabul
edilerek hastalarımızın dosyaları geriye dönük olarak değerlendirildi. Çalışmamız telefon ile ulaşılamayan ve telefon görüşmesi
sırasında çalışmayı kabul etmeyenler haricindeki 223 katılımcı
ile tamamlandı. Çalışmamıza katılan 223 kişinin %61,9'u
(n:138) erkek, %38,1' (n:85) kadındı. Bir yıl sonraki sigara bırakma oranları
%13,5 (n:30) idi. Sağlık çalışanı tarafından sigara bırakma polikliniğine
yönlendirilenlerde kontrole gelme sayısı daha yüksekti (p:0,02). Verilen
farmakolojik tedaviyi yeterli kullananlarda kontrole gelme sayısı, yeterli
kullanmayanlara göre (p:0,02),
farmakolojik tedavi verilenlerden devlet desteği ile ilaç tedavisi
alanlarda (%78;n:78) 2 ve üzeri poliklinik kontrolüne gelme oranı diğerlerine
göre anlamlı derecede yüksekti (p:0,01). Herhangi bir nedenle de olsa daha sık
karşılaştığımız hastalarımıza tütün ve tütün ürünleri kullanma durumları
sorularak kullananlarda bırakma, başlamamış olanlarda da çevresindekilere nasıl
destek olabilecekleri yönünde yapılacak görüşmelerin ve sigara bırakma
poliklinikleri çalışma düzenleri hakkında bilgilendirme ile yönlendirme
yapılmasının, mevcut durumun iyileştirebilmesi yönünden motivasyon
sağlayacağını düşünmekteyiz.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | ORİJİNAL MAKALELER / ORIGINAL ARTICLES |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ekim 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 41 Sayı: 4 |