Causes of Pediatric Emergency Department Applications of Parents: 4 Years Follow-Up

Yıl 2020, Cilt: 42 Sayı: 1, 67 - 74, 01.01.2020

Nazmi Mutlu Karakaş Beril Özdemir Serhat Kılıç Özlem Akbulut

https://doi.org/10.20515/otd.472672

Cited By: 2

Öz

Although there are several
precautions, the number of applications to the Pediatric Emergency Department
(PED) out of 30% of all applications still keeps its high rate. It is important
to evaluate the emergency services’ data in order to keep a good and scientific
service. In this study, it was aimed to examine and evaluate the complaints
that caused parents to apply to PED.Between 01.01.2014 and 31.12.2017,
applications to PED were taken as basis. The first complaint of the parent
which was considered to be most important; the patient's age; hospitalization,
prescription and referral information were recorded by the triage medical
staff. Repeated applications within 24 hours were not evaluated.Of the 132654
patients who applied, 52.8% were male and 47.2% were female. Among to the age
distribution, 2.1% was in the newborn period, 34.5% was in between the age of 1
month to 2 years, 31.2% was in between 2 to 6 years, 19.9% was in between 6 to
11 years and 12.3% was in between 11 to 18 years old.When the distribution of
causes was evaluated in the main group, the causes of infection (44,24%) were
the most common, followed by  pain causes
(17,8%) and  gastrointestinal causes
(14,5%). While half of the patients was prescribed as outpatient treatment, the
pediatric service and intensive care hospitalization of 1.5% of the main group
were found to be proper. In this study, it was observed that the reasons and
the concerns for PED applications of the patients were the symptoms of
infection such as fever or coughing. Upon the evaluation of the results, it can
be considered that providing information to the parents about fever and cough
by the experienced health workers may reduce their unnecessary concerns,
leading to reduce number of PED applications.

Anahtar Kelimeler

Emergency Department; complaint; child

Ebeveynleri Çocuk Acile Getiren Nedenler: 4 yıllık İzlem

Öz

Tüm acil servis başvuruların %30’ unu
oluşturan Çocuk Acil Servis başvuruları gerekli önlemlerin alınmasına rağmen
hala yüksek oranını korumaya devam etmektedir. Sunulan hizmetin daha iyi ve
bilimsel olması açısından acile servis verilerinin değerlendirilmesi oldukça
önem taşımaktadır. Çalışmamızda ebeveynlerin çocuk acil servislerine
başvurmasına neden olan şikâyetlerinin tespit edilmesi ve değerlendirilmesi
amaçlanmıştır. Değerlendirmede 01.01.2014 – 31.12.2017 tarihleri arasında,
Çocuk Acil Servisine başvurular esas alındı. 
Triyaj yapan sağlık personeli tarafından ebeveynin ilk ve önemli bulduğu
şikayeti, hastanın yaşı, yatış, reçete ve sevk bilgileri kayıt altına alındı.
24 saat içerisinde tekrarlayan başvurular değerlendirmeye dışı bırakıldı.
Başvuran 132654 hastanın %52.8’ i erkek ve %47.2’ si kızdı. Yaş dağılımlarına
bakıldığında, yenidoğan döneminde %2.1, 1 ay ile 2 yaş arasında %34.5, 2 yaş
ile 6 yaş arası %31.2, 6 yaş ile 11 yaş arası % 19.9, 11 yaş ile 18 yaş arası
ise %12.3 olduğu görüldü. En sık başvuru sebebi; enfeksiyona ait nedenler (%44.24)
ağrı (%17.8) ve gastrointestinal nedenler (%14.5) olarak bulundu.  Başvuran hastaların yarısına reçete ile
ayaktan tedavi verilirken, %1.5’i servis ve yoğun bakım yatışlarının uygun
görüldüğü belirlendi. Çalışmamızda ebeveynlerin çocuklarını acil servise
getiriş kaygılarının, ateş ve öksürük gibi enfeksiyon kaynaklı nedenler olduğu
tespit edildi. Sonuçlar değerlendirildiğinde, alanında deneyimli sağlık
çalışanlarının ateş ve öksürük ile seyreden hastalıklar hakkında bilgi
vermelerinin ebeveynlerin gereksiz kaygılarını azaltabileceğini ve bu şekilde
acil servis başvurularını da azaltabileceği düşünüldü.  

Anahtar Kelimeler

Acil Servis, Yakınma, Çocuk

Kaynakça

• Referans 1- Anıl M, Anıl BA, Köse E, Akbay S, Helvacı M, Aksu N. Bir Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Acil Servisi’ ne Başvuran Hastaların Değerlendirilmesi. J Pedatr Emerg Intens Care Med 2014; 2: 65 – 71
• Referans 2- Edirne T, Edirne Y, Atmaca B, Keskin S. Yüzüncü Yıl üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Servis Hastalarının Özellikleri. Van Tıp Dergisi 2008: 15 (4): 107-111
• Referans 3- Afillalo J, Marinovich A, Afilalo M, Colacone A, Leger R, Unger B et al. Nonurgent emergency department patient characteristics and barriers to primary care. Acad Emerg Med. 2004; 11: 1302-1310
• Referans 4- Bezzina AJ, Smith PB, Cromwll D, Eagar K. Primary care patients in the emergency department: Who are they? A review of the definition of the “ primary care patient” in the emergency department. Emerg ed Australas. 2005; 17: 472-479
• Referans 5- Coleman P, Irons R, Nicholl J. Will alternative immediate care services reduce demands for non-urgent treatment at accident and emergency? Emerg Med J. 2001; 18: 482-487
• Referans 6- “Her branşta ilk 100 hastane” 2017 yılı Ocak-Ekim Dönemi Poliklinik, Yatış, Yoğun Bakım ve Acil Servis İstatistikleri, (Aralık, 2017) T.C. Sağlık Bakanlığı Kamu Hastaneleri Genel Müdürlüğü, Ankara.
• Referans 7- Türkiye’de ve Dünya’da Çocuk Acil Tıp Hizmetleri Mevcut Durum ve Öneriler. (2008) Çocuk Acil Tıp ve Yoğun Bakım Derneği, İstanbul.
• Referans 8- Bazaraa HM, El Houchi S, Rady HI. Profile of patients visiting the Pediatric Emergency Service in an Egyptian University Hospital. Pediatr Emerg Care 2012,Feb, 28: 2; 148-152.
• Referans 9- Matoussi N, Fitouri Z, Maaroufi N, Bericche I, Ben Bechir S. Epidemiologic profile and management pediatric medical emergencies consultants of Tunusian child’s hospital. Tunis Med 2007; 85: 843-848.
• Referans 10- Pereira S, Oliveira e Silva A, Quintas M, Almeida J, Marujo C et al. Appropiriateness of emergency department visits in a Portuguese university hospital. Ann Emerg. Med. 2001; 37:580-586
• Referans 11- Cimrin AH, Topacoglu H, Karcıoglu O, Ozsarac M, Ayrık C. A model of training in basic life support skills of emergency medicine residents. Adv Ther 2005, 22;1: 10-8.
• Referans 12- Lynn SG, Kellermann AL. Critical desicion making: Managing the emergency deparment in an over crowded hospital. Ann Emerg Med 1991; 20: 287-92.
• Referans 13- American College of Emergency Medicine. Measures to deal with emergency department over crowding. Ann Emerg Med 1996; 3: 305-8.
• Referans 14- Boran P, Tokuç G, Büyükkalfa DÇ, Taşkın B, Pişgin B. Çocuk Acil Servisine Başvuran Vakaların Değerlendirilmesi. Çocuk Dergisi 2008; 8 (2): 114-116
• Referans 15- Derinöz O, Tunaoğlu FS. Çocuk acil gözlem birimlerinin çocuk hastalar için kullanımı: bir üniversite hastanesinin izlenimleri. Türk Ped Arş 2007; 42: 61-64.
• Referans 16- O’Brien GM, Shapiro MJ, Woolard RW, O’Sullivan PS, Stein MD. Inappropriate emergency department use: a comparison of three methodologies for identification. Acad Emerg Med, 1996; 3 (3): 252-257
• Referans 17- Giacalone T, Vanelli M, Zinelli C, Ndongko A, Ndaka J, Casadei A, Nicoli D. One year experience at the Emergency Unit of the Children’s Hospital of Parma Acta Bio Med 2003; 74: 34-7.
• Referans 18- Kılıçaslan İ, Bozan H, Oktay C, Göksu E. Türkiye’de acil servise başvuran hastaların demografik özellikleri. Türkiye Acil Tıp Dergisi 2005; 5: 5-13.
• Referans 19- Alpern ER, Stanley RM, Gorelick MH, Donaldson A, Knight S,Teach SC, et al.Pediatric Emergency Care Applied Research Network. Epidemiology of pediatric emergency medicine research network: the PECARN Core Data Project. Pediatr Emerg Care. 2006; 22:689-99
• Referans 20- Kouki R, Mokdad M, Kouzena N, Sayari S. Evaluation of the activity of the emergency department Nefza disrict hospital. Tunis Med. 2006; 84: 747-750.
• Referans 21- Matoussi N, Fitouri Z, Maaroufi N, Bericche I, Ben Bechir S. Epidemiologic profile and management pediatric medical emergencies consultants of Tunusian child’s hospital. Tunis Med 2007; 85: 843-848.
• Referans 22- Ijaz N, Strehlow M, Wang NE, Pirrotta E, Tariq A, Mahmood N, Mahadevan S. Epidemiology of patients presenting to a pediatric emergency department in Karachi, Pakistan. BMC emergency Medicine 2018: 18-22.
• Referans 23- Ontürk AY, Uçar B. Eskişehir bölgesinde çocukluk çağı zehirlenmelerinin retrospektif değerlendirilmesi. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 2003; 46:103-13.