Çalışmamızda çocuk ve ergenlerde
tip 1 diyabetes mellitus (DM) ile dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB)
ve DEHB şiddetiyle ilişkinin araştırılmasını amaçladık. Çalışmaya 6-18 yaş
arası, tip 1 DM tanısı ile takip edilen olgular (n:80) ve sağlıklı çocuklar (n:80)
alındı. Katılımcılara DSM-5(Amerikan Psikiyatri Birliği Ruhsal
Bozuklukların Tanısal ve istatistiksel El Kitabı'nın beşinci baskısı) tanı ölçütlerinin göz önünde bulundurulduğu psikiyatrik
değerlendirme, bilgi formu, Okul Çağı
Çocukları (6-18) için Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi -
Şimdi ve Yaşam Boyu şekli - Türkçe Uyarlamasının(ÇDŞG-ŞY-T) DEHB ile ilgili
kısmı, DuPaul DEHB ölçeği, Conners Öğretmen Derecelendirme Ölçeği(CÖDÖ) ve Conners aile Derecelendirme Ölçeği (CADÖ)
uygulandı. İki grup DEHB ve DEHB şiddeti açısından karşılaştırıldı. Tip 1 DM tanılı
olguların 16’sı, kontrol grubundan ise 5’i DEHB tanısı aldı ve vaka grubunda
DEHB tanısı oranı daha yüksek çıktı (Ki-Kare p<0,05). DEHB ölçek puanları
arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulundu. Olgu grubunda DEHB
tanısı alanların HbA1c ortalamaları, almayanlara göre daha yüksekti (p=0,020). Olgu grubunda
DEHB tanısı alanların HbA1c ile CÖDÖ dikkat kısmı dışındaki tüm ölçek puan
parametreleri, DEHB tanısı almayanlara göre daha yüksek bulundu (p=0,020). Olgu
grubunda DEHB’li olanların, olmayanlara göre diyabet tanısı ile geçirilen süre,
hastaneye yatış sayısı ve ketoasidoz atak sayıları daha fazlaydı (p<0.05). Çalışmamızda
DEHB tanısı açısından kontrol ve olgu grupları arasında anlamlı fark vardı ve
DEHB ile tip 1 DM arasında bir ilişki olması muhtemeldir. Bu ilişkinin net bir
şekilde açıklanabilmesi için daha ayrıntılı ve ileri çalışmalara ihtiyaç
vardır.
Tip 1 Diyabetes Mellitus Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Hba1c DEHB Şiddeti çocuk ergen
Our aim in this study was to
investigate the relation between type 1 diabetes mellitus (DM) and attention
deficit-hyperactivity disorder (ADHD) and severity of ADHD in children and
adolescents. Cases (n:80) and healthy children (n:80) aged 6-18 and
followed-up with Type 1 DM were included in the study. Psychiatric evaluation
in the light of DSM-5 (The Diagnostic and
Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition diagnostic criteria), an information form, the ADHD section of the Schedule for
Affective Disorders and Schizophrenia for School-Age Children (6-18)
(K-SADS-PL-T), the DuPaul ADHD Rating Scale, the Conners Teaching Rating
Scale (CTRS), and the Conners Parental Rating Scale (CPRS) was applied to the
participants. The two groups were compared in terms of ADHD and ADHD severity. Sixteen
of the cases with type 1 DM, and 5 of the control group were diagnosed with
ADHD, the rate of ADHD being higher in the case group (chi-square p<0.05). A
statistically significant difference was determined between the ADHD scale
scores. Mean HbA1c in cases diagnosed with ADHD in the case group was higher
than in undiagnosed cases (p=0.020). All scale parameters, apart from HbA1c and
the attention part of the CTRS, were higher in cases diagnosed with ADHD in the
case group than in cases not diagnosed with ADHD(p=0.020). Duration of exposure
to diabetes, and numbers of hospitalizations and ketoacidosis attacks were
higher in cases with ADHD in the case group than in those without ADHD (p<0.05).
There was a significant difference in terms of ADHD between the control and
case groups in our study, and there is a probable association between ADHD and
type 1 DM. Further, more detailed studies are needed to provide a clear
explanation of that relation.
Type 1 Diabetes Mellitus Attention Deficit-Hyperactivity Disorder ADHD Severity Child Adolescent
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | ORİJİNAL MAKALELER / ORIGINAL ARTICLES |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 17 Mart 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 42 Sayı: 2 |