Purpose: Although there is a comprehensive characterization of the impact of spinopelvic parameters on outcomes after degenerative spine surgery, the impact of spinopelvic parameters on thoracolumbar trauma has not yet been defined. In the present study, it was aimed to reveal the correlation between the severity of vertebral fractures developing after trauma according to the mechanism of occurrence and sagittal spinopelvic parameters.
Materials and methods: Patients with thoracolumbar vertebra fractures were evaluated retrospectively. The patients were divided into two groups: in-vehicle traffic accident (sitting group) and fall from height (standing group). The pelvic incidence (PI), pelvic tilt (PT), sacral slope (SS) and vertebral Hounsfield unit (HU) values were measured on computed tomography (CT) scans.
Results: The results of the multivariate logistic regression analysis performed in the study revealed that a one-unit increase in PI reduced the risk of more comminuted fractures (A2 and above) by 0.90 times in sitting position trauma (Hazard ratio (HR): 0.90; 95% CI: 0.84-0.96; p=0.002) and by 0.96 times in standing position trauma (HR: 0.96; 95% CI: 0.93-0.99; p=0.040).
Conclusions: It was observed that in vertebral fractures developed after trauma, the fact that the vertebral column of patients with low PI is more rigid increased the severity of the fracture.
Vertebral fracture Hounsfield unit pelvic parameters AO Spine thoracolumbar classification
Amaç: Spinopelvik parametrelerin dejeneratif omurga cerrahisi sonrası sonuçlar üzerindeki kapsamlı bir etkisinin karakterizasyonu olmasına rağmen, spinopelvik parametrelerin torakolomber travma üzerindeki etkisi henüz tanımlanmamıştır. Bu çalışmada travma sonrası gelişen vertebra kırıklarının oluşma mekanizması ve tipine göre sagittal spinopelvik parametreler ile arasındaki ilişkinin ortaya konulması amaçlandı.
Gereç ve yöntem: Torakolomber vertebra kırığı olan hastalar retrospektif olarak değerlendirildi. Hastalar araç içi trafik kazası (oturarak travmaya maruz kalan grup) ve yüksekten düşme (ayakta travmaya maruz kalan grup) olmak üzere iki gruba ayrıldı. Bilgisayarlı tomografi görüntülerinde pelvik insidans, pelvik tilt, sakral slop ve vertebral Hounsfield ünitesi değerleri ölçüldü.
Bulgular: Çalışmada yapılan çok değişkenli lojistik regresyon analizi sonuçları, PI'deki bir birimlik artışın, oturan grup travmalarında daha fazla parçalı kırık (A2 ve üzeri) riskini 0,90 kat azalttığını ortaya koydu (Risk oranı: 0,90; 95). %GA: 0,84-0,96; p=0,002) ve ayakta durma pozisyonu travmasında 0,96 kat (Risk oranı: 0,96; %95 GA: 0,93-0,99; p=0,040).
Sonuç: Travma sonrası gelişen vertebra kırıklarında düşük PI'li hastaların vertebral kolonunun daha rijit olmasının kırığın şiddetini arttırdığı görüldü.
Vertebral kırık Hounsfield ünitesi pelvik parametreler AO Spine torakolomber sınıflandırması
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Cerrahi (Diğer), Ortopedi |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 9 Temmuz 2024 |
Yayımlanma Tarihi | |
Gönderilme Tarihi | 2 Mayıs 2024 |
Kabul Tarihi | 3 Temmuz 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 18 Sayı: 1 |