OKUL ÖNCESİ EĞİTİM KURUMLARINDA DİN EĞİTİMİNİN NEDENSELLİĞİ ÜZERİNE BİR DENEME

Yıl 2020, Cilt: 7 Sayı: 2, 1305 - 1327, 30.12.2020

İlyas Erpay

https://doi.org/10.17859/pauifd.778125

Cited By: 1

Öz

Erken çocukluk eğitimi olarak da adlandırılan okul öncesi eğitim, her anlamda çocuğun gelişimine katkı sağlayan önemli etaplardan biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu dönem aynı zamanda çocuğun dini açıdan gelişim gösterdiği bir dönemdir. Dolaysıyla çocukta anaokulu eğitimi dönemi ile dini gelişim gösterdiği dönem kesişmektedir. Bu süreçte din eğitiminin nasıl yapılacağı konusu ortaya çıkmaktadır. Çalışmanın amacı, gerekircilik ilkesi doğrultusunda erken dönem çocukların gelişim özelliklerinin, okul öncesi eğitim kurumlarında anaokulu özelinde, din eğitimi verilmesine yeterli nedensellik oluşturup oluşturmadığını ortaya koymaktır. Bu bağlamda gelişim özellikleri çerçevesinde çocuğun din eğitimine uygunluk durumu irdelenmiştir. Ayrıca dünden bu güne okul öncesi eğitimin tarihi serüveni, diğer ülkelerdeki mevcut okul öncesi eğitim kurumları ve bu ülkelerdeki erken dönem çocukların din eğitim uygulamaları irdelenmiş, ülkemizdeki okul öncesi din eğitimi uygulamaları ile karşılaştırma yapma olanağı sunulmuştur. Araştırma sonucu elde edilen bulgular neticesinde okul öncesi eğitim kurumlarında din eğitimi verilmesinin, çocuğun genel ve dini gelişim özelliklerine uygun olduğu, diğer ülke uygulamaları ile tarihi temellerimizin bunu desteklediğini belirtmek mümkündür.

Anahtar Kelimeler

Din eğitimi, Erken Çocukluk Din Eğitimi, Okul Öncesi Dönem, Anaokulu, Nedensellik

An Trıal On The Causalıty Of Relıgıous Educatıon In Preschool Educatıonal Instıtutıons

Öz

Preschool education, also called early childhood education, is one of the important stages that contribute to the development of the child in every sense. This period is also a period when the child develops religiously. Therefore, the period of kindergarten education and religious development in the child intersect. Here, the issue of how to conduct religious education arises. The aim of this study is to reveal whether the developmental characteristics of early children constitute sufficient causality for religious education in preschool education institutions in line with the principle of necessity. In this context, the suitability of the child to religious education has been examined within the framework of developmental characteristics. In addition, the historical adventure of pre-school education, existing pre-school education institutions in other countries and religious education practices against the early period children in these countries are examined. Opportunity to make comparisons with pre-school religious education practices in our country has been offered. As a result of the findings obtained from the research, it is possible to state that the provision of religious education in preschool education institutions is in accordance with the general and religious development characteristics of the child and that our historical foundations and other country practices support this.

Anahtar Kelimeler

Religious education, Early childhood religious education, Pre-school education, Kindergarten, causality

Gerekircilik İlkesi Temelinde Okul Öncesi Eğitim Kurumlarında Din Eğitimi

Öz

Erken çocukluk eğitimi olarak da adlandırılan okul öncesi eğitim, her anlamda çocuğun gelişimine katkı sağlayan önemli etaplardan biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu dönem aynı zamanda çocuğun dini açıdan gelişim gösterdiği bir dönemdir. Dolaysıyla çocukta anaokulu eğitimi dönemi ile dini gelişim gösterdiği dönem kesişmektedir. Bu süreçte din eğitiminin nasıl yapılacağı konusu ortaya çıkmaktadır. Çalışmanın amacı, gerekircilik ilkesi doğrultusunda erken dönem çocukların gelişim özelliklerinin, okul öncesi eğitim kurumlarında anaokulu özelinde, din eğitimi verilmesine yeterli nedensellik oluşturup oluşturmadığını ortaya koymaktır. Bu bağlamda gelişim özellikleri çerçevesinde çocuğun din eğitimine uygunluk durumu irdelenmiştir. Ayrıca dünden bu güne okul öncesi eğitimin tarihi serüveni, diğer ülkelerdeki mevcut okul öncesi eğitim kurumları ve bu ülkelerdeki erken dönem çocukların din eğitim uygulamaları irdelenmiş, ülkemizdeki okul öncesi din eğitimi uygulamaları ile karşılaştırma yapma olanağı sunulmuştur. Araştırma sonucu elde edilen bulgular neticesinde okul öncesi eğitim kurumlarında din eğitimi verilmesinin, çocuğun genel ve dini gelişim özelliklerine uygun olduğu, diğer ülke uygulamaları ile tarihi temellerimizin bunu desteklediğini belirtmek mümkündür.

Anahtar Kelimeler

Din eğitimi, Erken Çocukluk Din Eğitimi, Okul Öncesi Dönem, Anaokulu, Nedensellik

Kaynakça

• Bahçekapılı, Mehmet. “Fi̇nlandi̇ya’da di̇n eği̇ti̇mi̇”. The Journal of Academic Social Science Studies International 6/5 (2013): 889-922.
• Bahçekapılı, Mehmet. “Fransa’da laiklik, İslam, Müslümanlar ve din eğitimi politikaları”. Türkiye Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi. 6 (2018).
• Başkurt, İrfan. “Almanya’da Din Eğitimi”. İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. 4 (16 Nisan 2012).
• Batır, Betül. “1940 Sonrasında Eğitim”. Türk Eğitim tarihi. Ed. Mustafa Gündüz. İstanbul: İdeal Kültür Yayıncılık, 2018.
• Dam, Hasan. “Çocukluk Dönemi Din Eğitimi”. Gelişimsel Basamaklara Göre Din Eğitimi. Ed. Mustafa Köylü. 51-96. Ankara: Nobel Yayıncılık, 2015.
• Harms, Ernest. “The Development of Religious Experience in Children”. American Journal of Sociology 50/2 (1944): 112-122.
• Karakaş, Sirel. “Nedensellik İlişkisi ve Pozitif Bilimin Amaçları Açısından Deneysel ve Korelatif Yaklaşımlar”. Klinik Psikiyatri 5 (2002): 72-81.
• Karasu, Teceli. “Kur’an Kursu Öğreticilerine Göre Okul Öncesi Dönemde Din Eğitimi (Muş İli Örneği)”. İlahiyat Tetkikleri Dergisi. 51 (30 Haziran 2019): 479-500. Kildan, A. Oğuzhan. “Okul Öncesi Eğitimin Amacına İlişkin Öğretmen ve Veli Görüşleri”. Kastamonu Eğitim Dergisi 20/1 (2012): 135-150.
• Köylü, Mustafa. “Batı Ülkelerinde Din Eğitimi: Genel Bir Bakış”. MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi 6/4 (01 Ekim 2017): 223-245. Köylü, Mustafa. “Çocukluk Dönemi Dini İnanç Gelişimi ve Din Eğitimi”. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 45/2 (01 Ağustos 2004): 1.