Kurumsal sosyal sorumluluk ve insan kaynakları uygulamaları birbirlerini destekliyor mu? Bankaların web sitelerinin içerik analizi ile değerlendirilmesi

Yıl 2018, Sayı: 32, 271 - 285, 13.07.2018

Sevgi Elmas Atay , Vala Lale Tüzüner

https://doi.org/10.30794/pausbed.424918

Cited By: 3

Öz

İşletmelerin yalnızca hissedarlarının payını arttırmaları değil, paydaşlarının beklentilerini de karşılamaları gerekmektedir. Bu nedenle işletmeler son yıllarda kurumsal sosyal sorumluluk (KSS) faaliyetlerine yönelme ihtiyacı hissetmektedirler. Bu çalışmanın yola çıkış noktası, işletmelerin KSS strateji ve politikalarını geliştirirken, çalışanların bu uygulamalardaki rolünü de dikkate almaları gerektiğidir. Bu doğrultuda, KSS ve insan kaynakları (İK) uygulamalarının birbirlerini ne ölçüde desteklediğini ortaya koymak amacıyla, ülkemizde faaliyet gösteren mevduat bankalarının web siteleri içerik analizi yöntemi ile incelenmiştir. Yapılan analizler sonucu, KSS uygulamaları ile temin-seçim, değerleme-motivasyon ve eğitim-geliştirme işlevlerine yönelik faaliyetlerin, sınırlı bir biçimde birbirlerini desteklediği görülmüştür. Bu iki alanın, ücret yönetimi ve iş sağlığı ve güvenliği işlevleri açısından ise bütünleşik olmadıkları belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kurumsal Sosyal Sorumluluk, Sosyal Sorumluluk, İnsan Kaynakları, İçerik Analizi

Kaynakça

• Avrupa Birliği Komisyonu (2001). “Green Paper – Promoting a European Framework for Corporate Social Responsibility”, Commission of the European Communities, Brussels. Akıncı-Vural, Z. B. ve Coşkun, G. (2011). “Kurumsal Sosyal Sorumluluk ve Etik”, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 1/1, 61-87. Akgeyik, T. (2007). “İnsan Kaynakları Yönetimi Boyutuyla Kurumsal Sosyal Sorumluluk: (Bir Alan Araştırması)”, Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 52, 65-106. Albinger, H. S. ve Freeman, S. J. (2000). “Corporate Social Performance and Attractiveness as an Employer to Different Job Seeking Populations”, Journal of Business Ethics, 28/3, 243-253. Bansal, P. ve Roth, K. (2000). “Why Companies Go Green: A Model of Ecological Responsiveness”, The Academy of Management Journal, 43/4, 717 – 736. Bankacılık Düzenleme Denetleme Kurulu (BDDK) (2017). Bankalar. (10.07.2017) https://www.bddk.org.tr/WebSitesi/turkce/Kuruluslar/Bankalar/Bankalar.aspx Bernardin, H. J. ve Russel, J. C. (1998). Human Resources Management: An Experimental Approach. Irwin 2nd Edition, MC Craw-Hill, Boston. Berrone, P. ve Gomez‐Mejia, L. R. (2009)a. “The Pros and Cons of Rewarding Social Responsibility at the Top”, Human Resource Management, 48/6, 959-971. Berrone, P. ve Gomez-Mejia, L. R. (2009)b. “Environmental Performance and Executive Compensation: An Integrated Agency-Institutional Perspective”, Academy of Management Journal, 52/1, 103-126. Carroll, A. B. (1991). “The Pyramid of Corporate Social Responsibility: Toward the Moral Management of Organizational Stakeholders”, Business Horizons, 34/4, 39-48. Clarkson, M. E. (1995). “A Stakeholder Framework for Analyzing and Evaluating Corporate Social Performance”, Academy of Management Review, 20/1, 92-117. Collier, J. ve Esteban, R. (2007). “Corporate Social Responsibility and Employee Commitment”, Business Ethics: A European Review, 16/1, 19-33. Cooke, F. L. ve He, Q. (2010). “Corporate Social Responsibility and HRM in China: A Study of Textile and Apparel Enterprises”, Asia Pacific Business Review, 16/3, 355-376. Dahlsrud, A. (2008). “How Corporate Social Responsibility is Defined: An Analysis of 37 Definitions”, Corporate Social Responsibility and Environmental Management, 15/1, 1-13. Dönmez-Maç, S. ve Çalış, Ş. (2012). “Etik ve İnsan Kaynakları Yönetimi Tartışmalarında Sosyal Sorumluluğun Yeri: Küresel İlkeler Sözleşmesi ve SA8000 Sosyal Sorumluluk Standardı Üzerine Bir Değerlendirme”, İş Ahlakı Dergisi, 5/2, 21-53. Freeman, R. E. (1984). Strategic Management: A Stakeholder Approach, Pitman/Ballinger Boston. Fuentes-García, F. J., Núñez-Tabales, J. M. ve Veroz-Herradón, R. (2008). “Applicability of Corporate Social Responsibility to Human Resources Management: Perspective From Spain”, Journal of Business Ethics, 82/1, 27-44. Garavan, T. N. ve McGuire, D. (2010). “Human Resource Development and Society: Human Resource Development’s Role in Embedding Corporate Social Responsibility, Sustainability, and Ethics in Organizations”, Advances in Developing Human Resources, 12/5, 487-507. Gray, R., Owen, D. ve Adams, C. (1996). Accounting & Accountability: Changes and Challenges in Corporate Social and Environmental Reporting, Prentice Hall. Huselid, M. A. (1995). “The impact of Human Resource Management Practices on Turnover, Productivity, and Corporate Financial Performance”, Academy of Management Journal, 38/3, 635-672. Koskela, M. (2014). “Occupational Health and Safety in Corporate Social Responsibility Reports”, Safety Science, 68, 294-308. Kotler, P. ve Lee, N. (2008). Corporate Social Responsibility: Doing the Most Good for Your Ccompany and Your Cause, John Wiley & Sons. Lantos, G. P. (2001). “The Boundaries of Strategic Corporate Social Responsibility”, Journal of Consumer Marketing, 18/7, 595-632. Moir, L. (2001). “What Do We Mean by Corporate Social Responsibility?”, Corporate Governance: The International Journal of Business in Society, 1/2, 16-22. Montero, M. J., Araque, R. A. ve Rey, J. M. (2009). “Occupational Health and Safety in the Framework of Corporate Social Responsibility”, Safety Science, 47/10, 1440-1445. Pless, N. M., Maak, T. ve Stahl, G. K. (2012). “Promoting Corporate Social Responsibility and Sustainable Development Through Management Development: What Can Be Learned From International Service Learning Programs?”, Human Resource Management, 51/6, 873-903. Rodrigo, P. ve Arenas, D. (2008). “Do Employees Care About Csr Programs? A Typology of Employees According to Their Attitudes”, Journal of Business Ethics, 83/2, 265-283. Schreier, M. (2012). Qualitative Content Analysis, Sage Publications, Thousand Oaks, CA. Sharma, S., Sharma, J. ve Devi, A. (2009). “Corporate Social Responsibility: The Key Role of Human Resource Management”, Business Intelligence Journal, 2, 205-213. Strandberg, C. (2009). “The Role of Human Resource Management in Corporate Social Responsibility Issue Brief and Roadmap”, Report for Industry Canada. Burnaby, BC: Strandberg Consulting. Suchman, M. C. (1995). “Managing Legitimacy: Strategic and Institutional Approaches”, Academy of Management Review, 20/3, 571-610. Sümer, G. (2016). “Türk Bankacılık Sektörünün Tarihsel Gelişimi Ve AB Bankacılık Sektörü İle Karşılaştırılması”, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18/2, 485-508. Turban, D. B. ve Greening, D. W. (1997). “Corporate Social Performance and Organizational Attractiveness to Prospective Employees”, Academy of Management Journal, 40/3, 658-672. Voegtlin, C. ve Greenwood, M. (2016). “Corporate Social Responsibility and Human Resource Management: A Systematic Review and Conceptual Analysis”, Human Resource Management Review, 26/3, 181-197. Wooten, K. C. (2001). “Ethical Dilemmas in Human Resource Management: An Application of a Multidimensional Framework, a Unifying Taxonomy, and Applicable Codes”, Human Resource Management Review, 11/1, 159-175. Wright, P. M. ve McMahan, G. C. (1992). “Theoretical Perspectives for Strategic Human Resource Management”, Journal of Management, 18/2, 295-320.