Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Genetik Değiştiricilerin Beta Talasemi Major Ve Intermedia Kliniğine Etkileri

Yıl 2020, Cilt: 18 Sayı: 2, 237 - 251, 01.08.2020

Öz

GİRİŞ ve AMAÇ: Türk toplumunda β Talasemili hastalarda klinik iyileştirici; temel olarak α/α olmayan zincirler arasındaki dengesizliği düzelterek kliniği iyileştiren genetik faktörleri değerlendirmek.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya Dr. Behçet Uz Çocuk Hastalıkları ve Cerrahisi Eğitim Araştırma Hastanesi ve Tepecik Eğitim Araştırma Hastanesi çocuk hematoloji kliniğinde β-Talasemi Major (TM) ve β-Talasemi Intermedia (TI) tanıları ile takip edilen 84 hasta alındı. Hastaların klinik ve demografik özellikleri (β talasemi mutasyonları dahil) retrospektif olarak dosyalarından tarandı. Xmn1 polimorfizmi için tüm, α talasemi mutasyonu için sonucu olmayan hastaların testleri Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Genetik Anabilim Dalında yapıldı.

BULGULAR: Yirmi altı TI hastasında Xmn1(+/+), Xmn1(+/-) polimorfizmleri, α talasemi mutasyonları ve ılımlı β+ aleller sırasıyla 10, 1, 5, 6 olarak saptandı. Talasemi intermedialı 26 hastadan 21’i (%80,8) bir veya daha fazla iyileştirici genetik faktöre sahipti. Elli sekiz TM hastasında ise Xmn1(+/+), Xmn1(+/-) polimorfizmleri, α talasemi mutasyonları ve ılımlı β+ aleller sırasıyla 1, 3, 4, 5 olarak saptandı. Talasemi Major olarak takip edilen 58 hastadan 11’i ( %18,9) ‘u 1 veya daha fazla genetik iyileştirici genetik faktöre sahipti. Çalışmada homozigot β0 mutasyonu olup TI kliniğiyle takip edilen bütün vakalarda hastaların Xmn1 (+/+) polimorfizmine sahip olduğu görüldü.

TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışma β0 mutasyonu bulunan talasemilerde en önemli genetik iyileştirici faktörün Xmn1 polimorfizmi olduğunu, β+ mutasyon durumunda ise en önemli genetik iyileştirici faktörlerin β mutasyon tipi ve α mutasyonu olduğunu göstermektedir.

Kaynakça

  • 1. Weatherall DJ. Eds; Clegg. The Thalassemia syndromes JB. Historical perspectives. 4th Ed.Oxford; Blackwell Scientific UK, 2001: 1-55.
  • 2. Günçağ D, Pekçelen Y, Atamer T. Talasemi. Ed: Günçağ D. Klinik Hematoloji. İstanbul; Nobel Matbaacılık, 2003: 137-47.
  • 3. Canatan D, Aydınok Y. Talasemi ve Hemoglobinopatiler, Tanı ve Tedavi. Antalya; Retma Matbaacılık , Şubat 2007: 11-9.
  • 4. Galanello R, Perseu L, Satta S, et al. Phenotype-genotype correlation in β-thalassemia. Thalassemia reports 2011;1:16-20.
  • 5. Thein SL. Genetic modifiers of the Beta haemoglobinopathies. Brit J Haematol 2008:141;357-66.
  • 6. Cao A, Galanello R. Beta-Thalassemia. Gene Reviews-NCBI bookshelf. Last update 2010.
  • 7. Danjou F, Anni F, Perseu L et al. Genetic modifiers of beta talasemia and clinical severity as assessed by age at first transfusion. Haematologica 2012;97:989-93.
  • 8. Menzel S, Garner C, Gut I, et al. A QTL influencing F cell production maps to a gene encoding a zinc-finger protein on chromosome 2p15. Nature Genetics 2007;39:1197-9.
  • 9. Altay Ç. The frequency and distribution pattern of β thalassemia mutations in Turkey. Turk J Haematol. 2002;19:309-15.
  • 10. Başak AN. The Molecular Pathology of β-Thalassemia in Turkey: The Boğaziçi University Experience. Hemoglobin 2007;31:233-41.
  • 11. Nişli G, Kavaklı K, Aydınok Y, et al. Beta Thalassemia Alleles in Aegean Region of Turkey: Effect on clinical severity of disease. Pediatr Hematol Oncol. 1997;14:59-65.
  • 12. Thein SL. Genetic insight into the clinical diversity of beta thalassemia. Br J Haematol 2004;124:264-74.
  • 13. Neishabury M, Azarkeivan A, Najmabadi H. Frequency of positive XmnI Gamma polymorphism and coinheritance of common alpha thalassemia mutations do not show statistically difference between thalaseemia major and intermedia cases with homozygous IVS II-1 mutations. Blood Cells Mol Dis. 2010;44:94-9.
  • 14. Agouti I, Badens C, Abouyoub A, et al. Genotypic correlation between six common β thalassemia mutations and Xmn 1 polymorphism in the Moroccan population. Hemoglobin;31:141-9.
  • 15. Aditya R, Verma IC, Saxena R, et al. Relation of Xmn 1 polymorphism and five common Indian mutations of thalassemia with phenotypic presentation in β thalassemia. JK Sci. 2006;8:139-43.
  • 16. Bahadır A, Atalay EO. Frequency of Gγ promoter -158 (C>T) Xmn 1 polymorphism in Denizli, Turkey. Int J Physic Sciences 2012;7:1927-31.
  • 17. Thadmouri GO. b-Thalassemia in Turkey: Distribtion, diversity, evolution and phenotype-genotype correlations. Doktora tezi. İstanbul 1999.
  • 18. Nadkarni A, Gorashaker AC, Lu CY, et al. Molecular pathogenesis and clinical variability of β thalassemia syndromes among Indians. Am J Hematol 2001;68:75-80.
  • 19. Oberoi S, Das R, Panigrahi I,et al. Xmn1-Gγ polimorphism and clinical predictors of severity of disease in β-thalassemia intermedia. Pediatr Blood Cancer 2011;57:1025-8.
  • 20. Mastropietro F, Modiano G, Cappabianca MP et al. Factors regulating HbF synthesis in thalassemic patients. BMC blood dis. 2002;2:1-7.
  • 21. Verma IC, Kleanthous M, Saxena R, et al. Multicenter study of the molecular basis of thalassemia intermedia in different ethnic populations. Hemoglobin 2007;31:439-52.
  • 22. Kılınç Y, Kümi M, Gürgey A, et al. Adana bölgesinde doğan bebeklerde kordon kanı çalışması ile alfa talasemi, G6PD enzim eksikliği ve HbS sıklığının araştırılması. Doğa Tr Tıp Ecz D. 1986;10:162.
  • 23. Güvenç B, Yıldız SM, Tekinturhan F, et al. Molecular characterization of alpha thalassemia in Adana, Turkey: A single center study. Acta Haematol. 2010;123:197-200.
  • 24. Colah R, Nadkarni A, Gorakshakar A, et al. Impact of β globin gene mutations on the clinical phenotype of β thalassemia in India. Blood Cells Mol Dis. 2004;33:153-7.
  • 25. Ratip DR S, Petrou H, Old JM, et al. Relationship between the severity of β- thalassemia syndromes and the number of alleviating mutations. Europ J Hematol. 1997;58:14-21.
  • 26. Badens C, Joly P, Agouti I, et al. Variants in genetic modifiers of β thalassemia can help to predict the major or intermedia type of disease. Haematologica 2011;96:1712-5.
  • 27. Kaddah N, Rizk S, Kaddah AM, et al. Study of Possible Genetic Factors Determining the Clinical Picture of Thalassemia Intermedia. J med Sci. 2009;9:151-5.
Toplam 27 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular İç Hastalıkları
Bölüm Research Article
Yazarlar

Yöntem Yaman Bu kişi benim

Özgür Cartı Bu kişi benim

Gülcihan Özek Bu kişi benim

Hüseyin Onay Bu kişi benim

Berna Atabey Bu kişi benim

Canan Vergin Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Ağustos 2020
Yayımlandığı Sayı Yıl 2020 Cilt: 18 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Yaman, Y., Cartı, Ö., Özek, G., Onay, H., vd. (2020). Genetik Değiştiricilerin Beta Talasemi Major Ve Intermedia Kliniğine Etkileri. Güncel Pediatri, 18(2), 237-251. https://doi.org/10.32941/pediatri.775275
AMA Yaman Y, Cartı Ö, Özek G, Onay H, Atabey B, Vergin C. Genetik Değiştiricilerin Beta Talasemi Major Ve Intermedia Kliniğine Etkileri. Güncel Pediatri. Ağustos 2020;18(2):237-251. doi:10.32941/pediatri.775275
Chicago Yaman, Yöntem, Özgür Cartı, Gülcihan Özek, Hüseyin Onay, Berna Atabey, ve Canan Vergin. “Genetik Değiştiricilerin Beta Talasemi Major Ve Intermedia Kliniğine Etkileri”. Güncel Pediatri 18, sy. 2 (Ağustos 2020): 237-51. https://doi.org/10.32941/pediatri.775275.
EndNote Yaman Y, Cartı Ö, Özek G, Onay H, Atabey B, Vergin C (01 Ağustos 2020) Genetik Değiştiricilerin Beta Talasemi Major Ve Intermedia Kliniğine Etkileri. Güncel Pediatri 18 2 237–251.
IEEE Y. Yaman, Ö. Cartı, G. Özek, H. Onay, B. Atabey, ve C. Vergin, “Genetik Değiştiricilerin Beta Talasemi Major Ve Intermedia Kliniğine Etkileri”, Güncel Pediatri, c. 18, sy. 2, ss. 237–251, 2020, doi: 10.32941/pediatri.775275.
ISNAD Yaman, Yöntem vd. “Genetik Değiştiricilerin Beta Talasemi Major Ve Intermedia Kliniğine Etkileri”. Güncel Pediatri 18/2 (Ağustos 2020), 237-251. https://doi.org/10.32941/pediatri.775275.
JAMA Yaman Y, Cartı Ö, Özek G, Onay H, Atabey B, Vergin C. Genetik Değiştiricilerin Beta Talasemi Major Ve Intermedia Kliniğine Etkileri. Güncel Pediatri. 2020;18:237–251.
MLA Yaman, Yöntem vd. “Genetik Değiştiricilerin Beta Talasemi Major Ve Intermedia Kliniğine Etkileri”. Güncel Pediatri, c. 18, sy. 2, 2020, ss. 237-51, doi:10.32941/pediatri.775275.
Vancouver Yaman Y, Cartı Ö, Özek G, Onay H, Atabey B, Vergin C. Genetik Değiştiricilerin Beta Talasemi Major Ve Intermedia Kliniğine Etkileri. Güncel Pediatri. 2020;18(2):237-51.