Examining the Effect of Artificial Wall Climbing as a Leisure Time Activity on Children's Problem-Solving Skills

Yıl 2015, Cilt: 5 Sayı: 2 - Cilt: 5 Sayı: 2, 221 - 236, 14.07.2016

Güçlü Özen

Öz

The main purpose of this study is to determine the effect of experiential learning education on problem solving skills of primary education students. Artificial wall climbing is considered as not only a game but also as a learning tool that can help children discover themselves, recognize their limits and their peers, make them actively involved, and lead them to experience. In this research, experimental model with pretest-posttest control group design was used. During this time, the experimental group joined exercise throughout six weeks twice a week and control group did not participate in any activities, continuing their usual life. For collecting data “Problem Solving Inventory for Children” was used. In the analysis of the research data, t-test was used to compare the pre-test, post-test results of the two groups. According to the results of statistical analysis, there were significant differences in pre-test and post-test scores regarding confidence, self-control, avoidance subscales and total scores. As a result of this research, it is argued that the applied artificial wall climbing program has a positive influence on the problem solving skills of students.

Anahtar Kelimeler

Problem solving, experiential learning education, artificial wall climbing

Serbest Zaman Etkinliği Olarak Yapay Duvar Tırmanışının Çocukların Problem Çözme Becerisi Üzerine Etkisi

Öz

Araştırmanın temel amacı, ilköğretim düzeyindeki öğrencilerin katıldıkları yaşayarak öğrenme etkinlikleri içerisinde yer alan ve yüksek aktivite olarak tanımlanan yapay tırmanış duvarındaki deneyimlerinin onların problem çözme beceri düzeylerine etkisini belirlemektir. Yapay duvar tırmanışı içerik itibariyle çocuk için hem bir oyun hem de kendisini, sınırlarını ve diğerlerini tanıma fırsatları yaratan, onu pasif değil aktif kılan ve yaşayarak öğrenmesini sağlayan sportif bir etkinliğin daha ötesinde bir öğrenme noktası olarak karşımıza çıkmaktadır. Çalışmada ön test –son test kontrol gruplu deneme modeli kullanılmıştır. Deneme grubu haftada iki gün, toplamda altı haftalık süren bir uygulamaya katılmıştır. Bu süre zarfında kontrol grubu herhangi bir aktiviteye katılmayıp normal yaşantısına devam etmiştir. Veri toplamak için Serin, Serin ve Saygılı (2010) tarafından geliştirilen Çocuklar İçin Problem Çözme Envanteri kullanılmıştır. Yapılan istatistiksel analizler sonucunda, güven, özdenetim, kaçınma alt boyutları ve toplam puanlarda ön test son test skorlarında anlamlı farklar (p

Anahtar Kelimeler

Problem çözme becerisi, yaşayarak öğrenme, yapay duvar tırmanışı.

Kaynakça

• Breheny, M. S. (2000). Investigating the effects of a low ropes course experience vs. classroom instruction on the problem-solving appraisal of college freshmen. Dissertation abstracts international, 61(05A), 1738. (UMI No. AAI9976182).
• Brown, M. (2008). Comfort zone: model or metaphor? Australian Journal of Outdoor Education, 12(1), 3- 12.
• Büyüköztürk, Ş. (2007). Deneysel desenler (2nd Ed.). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Cenkseven, F. & Akar-Vural, R. (2006). Ergenlerin düşünme gereksinimine cinsiyetlerine göre problem çözme becerilerinin karşılaştırılması. Eurasian Journal of Educational Research, 25, 45–53.
• Constantine, M. (1993). The effects of ropes course experience on perceived self-efficacy: A study designed to examine the effects of an adventure program. The Pennsylvania Journal of Health, Physical Education Recreation and Dance, 52(2), 10.
• Çağlar, M. Dinçyürek, S., & Arsan, N. (2012). Üniversite öğrencilerinin sosyal kaygılarının analizi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 43, 106-116.
• Çam, S. (1996). İletişim becerileri eğitimi programı eğitiminin öğretmen adaylarının ego durumlarına ve problem çözme becerisi algılarına etkisi. Unpublished doctorate dissertation, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Çelebi, M. (2002). Doğa etkinliklerinin, liderlik becerilerinin ortaya çıkarılmasındaki rolü. Unpublished doctorate dissertation, Eğitim Yönetimi Programı. AİBÜ, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
• Çelebi, M. & Ozen, G. (2004, March). University students and adventure education programmes: A study of meanings and experience of adventure training activities. Symposium conducted at the meeting of the International Conference on Leisure, Tourism and Sport-Education, Integration, Innovation, Gologne, Germany.
• D’Zurilla, T. J, Chang, E. C., Nottingham, E. J., & Faccini, L. (1998). Social problem-solving deficits and hopelessness, depression, and suicidal risk in college students and psychiatric inpatients. Journal of Clinical Psychology, 54 (8), 1091–1107.
• Dinç, A. (2000). Örgütlerde karar verme ve problem çözme süreçlerinde yaratıcı düşüncenin yeri ve önemi. Unpublished master’s thesis, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Dow, G. T. & Mayer, R. E. (2004). Teaching students to solve insight problems: Evidence for domain specificity in creativity training. Creativity Research Journal, 16 (4), 389-402.
• Eagle, H.A., Gordon, J. &Lewis, L. (2000). The effect of a public school system’s one day adventure experience. Coalition or Education in the outdoors Fifth Biennial Research Symposium Proceeding.
• Eskin, M. (2000). Ergen ruh sağlığı sorunları ve intihar davranışıyla ilişkileri. Klinik Psikiyatri Dergisi, 3, 228–234.
• Fathi, L. (1992). High scope okul öncesi eğitimi, programı ve uygulamaları. YA-PA Okul Öncesi Eğitimi ve Yaygınlaştırılması Semineri. Ankara: YA-PA Yayınları.
• Fawcett, L.M. & Garton, A.F. (2005). The effect of peer collaboration on children's problem-solving ability. British Journal of Educational Psychology 75 (2), 157-169.
• Ferrari, J.R. & Dovidio, J.F. (2001). Behavioral information search by indecisives. Personality and Individual Differences, 30, 1113-1123.
• Fidan, N. & Erden M. (1998). Eğitime giriş. İstanbul: Alkım Yayınları
• Gillis, H. L. & Speelman, E. (2008). Are challenge (ropes) courses an effective tool? A meta-analysis. Journal of Experiential Education, 31(2), 111-135.
• Graham, L. B. & Robinson, E. M. (2007). Project Adventure and self-concept of academically talented adolescent boys. Physical Educator, 64(3), 114-122.
• Güney, K. & Semerci, Ç. (2009). Mikro-yansıtıcı öğretim yönteminin öğretmen adaylarının yansıtıcı düşünmesine etkisi. Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları Dergisi, 8(1), 77-83.
• Hans, T. (2000). A meta-analysis of the effects of adventure programming on locus of control. Journal of Contemporary Psychotherapy, 30(1), 33-60.
• Hattie, J., Marsh, H. W., Neill, J. T. & Richards, G. E. (1997). Adventure education and Outward Bound: Out-of-class experiences that make a lasting difference. Review of Educational Research, 67, 43-87.
• Heppner, P. P., Witty, T. E. & Dixon, W. A. (2004). Problem-solving appraisal and human adjustment: A review of 20 years of research using the Problem Solving Inventory. The Counseling Psychologist, 32(3), 344–428.
• Heppner, P.P. & Anderson, W.P. (1985). The relationship between problem-solving self-appraisal and psychological adjustment. Cognitive Therapy and Research, 4, 415-427.
• Hoffman, B. & Schraw, G. (2009). The influence of self-efficacy and working memory capacity on problem-solving efficiency. Learning and Individual Differences, 19, 91–100.
• Hoffman, B. & Spatariu, A. (2008). The influence of self-efficacy and metacognitive prompting on math problem-solving efficiency. Contemporary Educational Psychology, 33, 875–893.
• Hsieh, T. (2007). Recreational motivation, sensation seeking, and recreational involvement of Taiwan's adventure recreation participants Unpublished doctoral dissertation, University of the Incarnate Word, San Antonio.
• Hopkins, D. & Putnam, R. (1993) Personal growth through adventure. London: David Fulton Publishers.
• Karasar, N. (2005). Bilimsel araştirma yöntemi: kavramlar, ilkeler ve teknikler. Ankara: Nobel Yayıncılık
• Karataş, H. & Erden, M. (2012). Akademik motivasyon ölçeğinin dilsel eşdeğerlik, geçerlik ve güvenirlik çalışması. e-Journal of New World Sciences Academy NWSA-Education Sciences, 7(4), 983-1003.
• Kenzie, M. (2000). How are adventure education program outcomes achieved?: A review of the literature. Australian Journal of Outdoor Education, 5(1), 19-28.
• Kılıç, A. & Acat, M. B. (2007). Öğretmen adaylarının algılarına göre öğretmen yetiştirme programlarındaki derslerin gereklilik ve işe vurukluk düzeyi. Sosyal Bilimler Dergisi, 17, 21-37.
• Kolb, D. A. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. New Jersey: Prentice Hall, Inc.
• Koray, Ö. & Azar, A. (2008). Ortaöğretim öğrencilerinin problem çözme ve mantıksal düşünme becerilerinin cinsiyet ve seçilen alan açısından incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 16 (1), 125– 136.
• Korkut, F. (2002). Lise öğrencilerinin problem çözme becerileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22, 177–184.
• Köstereloğlu, M. A. (2007). Okul yöneticilerinin problem çözme becerileri ve tükenmişlik düzeyleri arasındaki ilişki. Unpublished master’s thesis, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
• Leberman, S. I. & Martin, A. J. (2002). Does pushing comfort zones produce the most learning? Australian Journal of Outdoor Education, 7(1), 71-81
• Levin, I. & Druyan, S. (1993). When sociocognitive transaction among peers fails: The case of misconception in science. Child Development 64, 1571–1591
• Lillian M. F. & Alison F. G. (2005). The effect of peer collaboration on children's problem-solving ability. British Journal of Educational Psychology, 75(2), 157.
• Martin, J. (2001). Towards the next generation of experiential education programmes: A case study of Outward Bound. Unpublished doctorate dissertation, Massey University, Palmerston North, New Zealand.
• Miller, M. & Nunn, G.D. (2003). Using group discussion to improve social problem solving and learning. Ord,30(4).
• Moote Jr. G. T., Wodarski, J. S. (1997). The acquisition of life skills through adventure-based activities and programs: A review of the literature. Adolescence, 32(125), 143-167.
• Moshman, D. & Geil, M.(1998). Collaborative reasoning: Evidence for collective reality. Thinking and Reasoning, 4(3), 231–248.
• Neill, J. (2004). What is Outdoor Education? Definition (Definitions). Retrieved August 1, 2008 from http://www.wilderdom.com/definitions.html
• Neill, J. T. &Richards, G. E. (1998). Does outdoor education really work? A summary of recent meta- analyses. Australian Journal of Outdoor Education, 3, 2-9.
• Nyhus, R. A. (1994). The effect of adventure education over time on physical self efficacy and task- specific self-efficacy of college students. Unpublished doctoral dissertation, University of Northern Colorado.
• Nyhus, R. A. , Napper-Owen, G., & Philips, D. A. (1996). The effect of an adventure education experience on the physical self-efficacy of college students [Abstract]. Research Quarterly for Exercise and Sport, 67(1). A86.
• Otacıoğlu, S. G. (2008). Müzik eğitimi bölümü öğrencilerinin problem çözme. Özgüven düzeyleri ile çalgı başarılarının karşılaştırılması. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 26, 143– 154.
• Özbay, Y. (2002). Kişisel rehberlik, psikolojik danişma ve rehberlik. Ankara, Pegem A Yayınları.
• Özen, G. (2004). Dağcılık eğitiminin problem çözme becerisi üzerine etkisinin incelenmesi. Unpublished master’s thesis, AİBU Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
• Özen, G.& Yalçın, B. (2009). Macera eğitimi uygulamasının öz-etkililiğe etkisi. 5.Doğa Sporları ve Bilim Sempozyumu 13-14 Kasım, Ankara.
• Özen, G. (2010). Maceraya dayalı açık alan eğitimlerinin yönetsel beceriler üzerine etkisinin incelenmesi, Unpublished doctorate dissertation, AİBU Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
• Özen G., Yalçin H.B., & Özen S. (2010). The impact of adventure based education on problem-solving ability. 11th International Sports Sciences Congress, Antalya.
• Özkök, A. (2005). Disiplinlerarası yaklaşıma dayalı yaratıcı problem çözme öğretim programının yaratıcı problem çözme becerisine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 159-167.
• Pajares, F. & Miller, M. D. (1994). Role of self-efficacy and self-concept beliefs in mathematical problem solving: A path analysis. Journal of Educational Psychology, 86 (2), 193-203.
• Passmore, A. & French, D. (2001). Development and administration of a measure to assess adolescents’ participation. Adolescence, 36(141), 67-75.
• Rubin, L. & Hebert, C. (1998). Model for active learning: Collaborative pear teaching. College Teaching, 46, 26-30.
• Samaha, N. V. & DeLisi, R. (2000) Peer collaboration on a nonverbal reasoning task by urban minority students. Journal of Experimental Education, 69(1), 5–14.
• Saracaloğlu, A. S., Serin, O. & Bozkurt, N. (2001). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü öğrencilerinin problem çözme becerileri ile başarıları arasındaki ilişki. M. Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 14, 121–134.
• Savaşır, I. & Şahin, N.H. (1997). Bilişsel-davranışçı terapilerde değerlendirme: Sık kullanılan ölçekler. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları
• Saygılı, H. (2000). Problem çözme becerisi ile sosyal ve kişisel uyum arasındaki ilişkinin incelenmesi. Unpublished master’s thesis, Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
• Serin, O., Bulut Serin, N. & Saygılı, G. (2010). İlköğretim düzeyindeki çocuklar için problem çözme envanteri’nin (çpçe) geliştirilmesi. İlköğretim Online, 9 (2), 446-458.
• Sheard, M. & Golby, J. (2006). The efficacy of an outdoor adventure education curriculum on selected aspects of positive psychological development. Journal of Experiential Education, 29(2), 187-209.
• Şahin, N. H., N. Şahin, P., & Heppner. (1993). Psychometric properties of the problem solving inventory in a group of Turkish university students. Cognitive Therapy and Research 17(3), 379-385.
• Taylan S. (1990). Heppner’in Problem Çözme Envanteri’nin uyarlaması, güvenirlik ve geçerlik çalışması. Unpublished master’s thesis, Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Tudge, J. R. H. & Winterhoff, P. V. (1993). Piaget and Bandura: Perspectives on the relations between the social world and cognitive development. Human Development 36, 61–81.
• Tümkaya, S. & İflazoğlu, A. (2000). Ç.Ü. sınıf öğretmenliği öğrencilerinin otomatik düşünce ve problem çözme düzeylerinin bazı sosyo-demografik değişkenlere göre incelenmesi. Ç. Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 6 (6), 143–158.
• Underwood, J., Underwood, G., & Wood, D. (2000). When does gender matter? Interactions during computer-based problem-solving, Learning and Instruction, 10(5), 447–462.
• Varış, F. (1994). Eğitim bilimine giriş. Ankara Üniversitesi Yayınları, Ankara.
• Yiğitbaş, Ç. & Yetkin, A. (2003). Sağlık yüksekokulu öğrencilerinin özetkililik-yeterlik düzeyinin değerlendirilmesi. Ç. Ü. Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi, 7 (1), 6-13.