The Interface Between Landscape Architecture And Interior Architecture In The Context Of Biophilic Design: Comparison Of The Educational Programs

Yıl 2019, Cilt: 2 Sayı: 2, 50 - 60, 31.12.2019

Güler Ufuk Demirbaş Özgen Osman Demirbaş

Öz

The concept of Life-Friendly Design or Biophilic Design with its widespread use is not actually a new concept as a design approach. All of the innate tendencies of man based on instincts to be with nature, to connect with nature and to be in nature are defined within the concept of Biophilia. The concept of Biophilia is the designing of the built environment that we live in with a connection to nature with an innovative perspective. Landscape design, with its broadest definition, is the practice of designing open and enclosed spaces in different contexts and sizes, including all aspects of art, environment, architecture, technology, sociology, and design. With regard to the interior architecture practice of the 21st century, it is observed that architects have embraced the biophilic design approach more than ever in the design of interior spaces and that design approaches that are oriented towards nature, mixed with nature and/or influenced by nature are becoming stronger day by day, especially in public spaces where stress levels are high. The main focus of this study is to evaluate the interdisciplinary possibilities in the design of more comfortable and healthy living spaces by integrating the built environment and nature with the interaction of Landscape Architecture and Interior Architecture areas within the scope of biophilic design. In this context, the current situation is evaluated by comparing the curricula structures of the programs under different names and under different academic structures that provide education in both fields in our country. When the curriculum structures of “Landscape Architecture”, "Urban Design and Landscape Architecture”, “Interior Architecture”, and “Interior Architecture and Environmental Design” programs which are taught under various faculties are examined, it is observed that very few programs offer interdisciplinary courses although they are sometimes within the same faculty. In the context of life-friendly design, it is emphasized that the dialogue between the two disciplines should be strengthened and this should start with education first. 

Anahtar Kelimeler

landscape architecture, interior architecture, life-friendly design, biophilic design

Biyofilik Tasarım Kapsamında Peyzaj Mimarlığı ve İç Mimarlık Arakesiti: Eğitim Programlarının Karşılıklı Değerlendirilmesi

Öz

Yaşam Dostu Tasarım ya da son dönemde yaygın kullanımı ile Biyofilik Tasarım (Biophilic Design) kavramı bir tasarım eylemi olarak aslında yeni bir kavram değil. İnsanın, doğayla olma, doğayla bağlantı kurma ve doğada olma içgüdülerine dayalı doğuştan gelen eğilimlerinin tümü Biyofili kavramı kapsamında tanımlanmaktadır. Biyofilik Tasarım ya da Yaşam Dostu Tasarım kavramı ise içinde bulunduğumuz yapılı çevrenin yenilikçi bir bakış açısı ile doğayla bağlantılı olarak tasarlanmasıdır. Peyzaj Mimarlığı en genel tanımı ile sanat, çevre, mimari, mühendislik, sosyoloji ve tasarım unsurlarının tümünü bir arada kapsayan farklı ölçek ve kapsamlarda hem açık alan hem kapalı mekanların tasarlanması pratiğidir. 21. yüzyılın iç mimari pratiği dikkate alındığında, iç mekan kurgusunda hiç olmadığı kadar biyofilik tasarım anlayışının tasarımcılar tarafından benimsendiği ve özellikle stres düzeyinin yüksek olduğu kamusal mekanlarda doğaya dönük, doğaya karışan ve/veya doğadan esinlenen tasarım yaklaşımlarının gün geçtikçe daha da kuvvetlendiği gözlenmektedir. Bu çalışmanın temel odağı biyofilik tasarım kapsamında Peyzaj Mimarlığı ve İç Mimarlık alanlarının etkileşimi ile yapılı çevre ile doğanın bütünleştirilmesi ile daha konforlu ve sağlıklı yaşam mekanlarının tasarlanmasında disiplinlerarası olasılıkların örnekler üzerinden değerlendirilmesidir. Bu kapsamda ülkemizde her iki alanda eğitim veren farklı isimlerde ve farklı akademik yapılar altında olan programların müfredat yapılarının karşılıklı olarak karşılaştırılması ile mevcut durum değerlendirilmesi yapılmaktadır. Çeşitli kapsamdaki fakülteler altında eğitim vermekte olan Peyzaj Mimarlığı, Kentsel Tasarım ve Peyzaj Mimarlığı, İç Mimarlık ve İçmimarlık ve Çevre Tasarımı programlarının müfredat yapıları incelendiğinde, bazen aynı fakülte altında bile yer almalarına rağmen, çok az programda karşılıklı olarak disiplinlerarası ders önerildiği izlenmiştir. Yaşam dostu tasarım kapsamında iki disiplin arasındaki diyaloğun kuvvetlendirilmesi ve bunun öncelikle eğitimden başlaması gerektiği vurgulanmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Peyzaj Mimarlığı, İçmimarlık, Yaşam Dostu Tasarım, Biyofilik Tasarım

Kaynakça

• Alvarsson, J. J., Wiens, S. & Nilsson, M. E. (2010). Stress recovery during exposure to nature sound and environmental noise. International Journal of Environmental Research and Public Health, 7(3), 1036-1046. Ball, V. K. (2002). Opportunities in interior design and decorating careers. USA: McGraw-Hill. Browning, W. D., Ryan, C. O. & Clancy, J. O. (2014). Patterns of biophilic design. New York: Terrapin Bright Green. Caan, S. (2011). Rethinking design and interiors: human beings in the built environment. USA: Laurence King Publishing. Cananzi, Daniele M. (2016). City, nature, culture. New way of living sociability (the case of Reggio Calabria), Procedia - Social and Behavioral Sciences, 223, 745-749. D'Alessandro, F., Asdrubali, F. & Mencarelli N. (2015). Experimental evaluation and modelling of the sound absorption properties of plants for indoor acoustic applications. Building and Environment, 94, 913-923. Demir, S. & Demirel, Ö. (2018). Peyzaj planlamada peyzaj ekolojisi yaklaşımı. Türkiye Peyzaj Araştırmaları Dergisi, 1(1), 1-8. Golenda G (2015). Architecture inspired by nature: biomimicry from Art Nouveau to Neo-Futurism. http://architizer.com/blog/biomi micry-binet-som/ adresinden 20 Şubat 2015 tarihinde erişildi. Heerwagen, J. & Hase, B. (2001) Building biophilia: Connecting people to nature in building design [PDF dosyası]. https://www.usgbc.org/drupal/legacy/usgbc/docs/Archive/External/Docs8543.pdf adresinden erişildi. Kellert, S. R. (2005). Building for life: Designing and understanding the human-nature connection. Washington: Island Press. Kellert, S. R. (2014). Biophilia and biomimicry: Evolutionary adaptation of human versus nonhuman nature. Intelligent Buildings International, 8(2), 51-56. Kellert, S. R. & Calabrese, E. F. (2015). The practice of biophilic design. https://www.biophilic-design.com adresinden erişildi. Kristianova, K.; Putrova, E. & Gecova, K. (2017). Landscape architecture for architects-teaching landscape architecture in the architecture and urbanism study programmes. Global Journal of Engineering Education, 19(1), 60-65. Murphy, M. D. (2005). Landscape architecture theory: An evolving body of thought. Illinois: Waveland Press. Osimani, A., Garofalo, C., Milanovic, V., Taccari, M., Aquilanti, L., Polverigiani, S. & Clementi, F. (2016). Indoor air quality in mass catering plants: Occurrence of airborneeumycetes in a university canteen. International Journal of Hospitality Management, 59, 1-10. Özdemir Işık, B. & Sayitoğlu Taş, Ç. (2018). Mimarlık eğitiminde peyzaj tasarımı. Journal of History Culture and Art Research, 7(2), 390-399. Sezen, T., Aytatlı, B., Ağrılı, R. A. & Patan, E. (2017). İç mekan tasarımında bitki kullanımının birey ve mekan üzerine etkileri. Ata Planlama ve Tasarım Dergisi, 1(1), 25-34. Torpy, F.R., Irga, P.J. & Burchett, M.D. (2014). Profiling indoor plants for the amelioration of high co2 concentrations. Urban Forestry & Urban Greening, 13, 227-233. Trott, C. (2016). Biophilia and human performance. People and Strategy, 39 (2), 12-13. Turner, M.G., Gardner, R.H. & O’neill, R.V. (2001). Landcape ecology in theory and practice pattern and process. New York: Springer. Ulrich, R. S. (1992). How design impacts wellness. Healthcare Forum Journal, 35, 20-25. White, M., Smith, A., Humphryes, K., Pahl, S., Snelling, D. & Depledge, M. (2010). Blue space: The importance of water for preference, affect, and restorativeness ratings of natural and built scenes. Journal of Environmental Psychology, 30(4), 482-493. Wilson, E. O. (1984). Biophilia. Cambridge: Harvard University Press. Willson, K. (2016). The use of biophilic strategies in the workplace. People and Strategy, 39(2), 14.