Effect of Psychoeducation on Anger Behaviors in Individuals with Antisocial Personality Disorder

Yıl 2021, , 298 - 310, 29.12.2021

Havva Gezgin Yazıcı , Makbule Batmaz

https://doi.org/10.18863/pgy.987805

Öz

In this randomized controlled study, the effect of eight sessions of psychoeducation given to individuals with antisocial personality disorder on anger behaviors was examined. The sample of the study consisted of 62 patients with a diagnosis of antisocial personality disorder, who applied to the psychiatry outpatient clinic of a military hospital, by selecting by simple random sampling method (experimental group=32, control group=30). The data of the study were collected using the Introductory Information Form and the Trait Anger and Anger Expression Style Scale. After the pretest applied to the experimental and control groups, psychoeducation consisting of eight sessions was applied to the experimental group. No intervention was applied to the control group. At the end of the training of the experimental group, the posttest and follow-up test were applied to both the experimental and control groups in the first month and the third month after the posttest. A significant difference was found when the STAXI scores of the patients in the experimental and control groups were compared in the posttest and follow-up. The change in the mean scores of the individuals in the experimental group from all sub-dimensions of the STAXI in repeated measurements was statistically highly significant. Psychoeducation was found to be effective in controlling anger behavior and expressing it appropriately in patients with antisocial personality disorder. Teaching anger management affects individuals' ability to be more productive and controlled individuals. It is thought that the continuity of this education will benefit individuals..

Anahtar Kelimeler

Antisocial personality disorder, anger, psychoeducation

Antisosyal Kişilik Bozukluğu Olan Bireylerde Psikoeğitimin Öfke Davranışlarına Etkisi

Öz

Randomize kontrollü olarak yapılan bu araştırmada antisosyal kişilik bozukluğu olan bireylere verilen sekiz oturumluk psikoeğitimin öfke davranışları üzerindeki etkisi incelendi. Araştırmanın örneklemini bir askeri hastanenin psikiyatri polikliniğine başvuran antisosyal kişilik bozukluğu tanısı olan 62 hasta basit rastgele örnekleme yöntemiyle seçilerek oluşturdu (deney grubu=32, kontrol grubu=30). Çalışmanın verileri Tanıtıcı Bilgi Formu ve Sürekli Öfke ve Öfke İfade Tarz Ölçeği (SÖÖİTÖ) kullanılarak toplandı. Deney ve kontrol grubuna uygulanan öntest sonrasında deney grubuna sekiz oturumdan oluşan psikoeğitim uygulandı. Kontrol grubuna herhangi bir girişim uygulanmadı. Deney grubunun eğitimlerinin sonunda hem deney hem kontrol grubuna sontest ve sontestten sonraki birinci ayda ve üçüncü ayda izlem testi uygulandı. Deney ve kontrol grubundaki hastaların son test ve izlemlerinde SÖÖİTÖ puanı karşılaştırıldığında anlamlı fark saptandı. Deney grubundaki bireylerin, SÖÖİTÖ’nün tüm alt boyutlarından aldıkları puan ortalamalarının, tekrarlayan ölçümlerdeki değişiminin istatistiksel olarak ileri düzeyde anlamlı olduğu görüldü. Psikoeğitimin antisosyal kişilik bozukluğu hastalarında öfke davranışını kontrol etmede ve uygun şekilde ifade edebilmede etkili olduğu bulundu. Öfke kontrolünü öğretmek, bireylerin daha üretken ve kontrollü bireyler olma yeteneklerini etkilemektedir. Bu eğitimin devamlılığının sağlanmasının kişilere fayda sağlayacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Antisosyal kişilik bozukluğu, öfke, psikoeğitim.

Kaynakça

• 1- American Psychiatric Association (APA) (2013). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 5th Edition, Washington, DC.
• 2- Arslan C. (2010). Öfke ve öfkeyi ifade etme biçimlerinin, stresle başa çıkma ve kişiler arası problem çözme açısından incelenmesi, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri;10 (1); 7-43.
• 3- Avşar G., Kaşıkçı M. (2009). Ülkemizde hasta eğitiminin durumu. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi; 12(3), 67-73.
• 4- Balıkçı A. (2010). Antisosyal kişilik bozukluğunda kendine zarar verme davranışı, disosiyatif yaşantılar ve başa çıkma tutumları, GATA Askeri Tıp Fakültesi Dekanlığı, Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Tıpta Uzmanlık Tezi, Ankara.
• 5- Black, D. W. (2015). The natural history of antisocial personality disorder. The Canadian Journal of Psychiatry; 60(7), 309-314.
• 6- Borja K., Ostrosky F. (2013). Early traumatic events in psychopaths. Journal of Forensic Sciences;Vol. 58, No. 4, P: 927-931.
• 7- Brännström, L., Kaunitz, C., Andershed, A. K., South, S., & Smedslund, G. (2016). Aggression replacement training (ART) for reducing antisocial behavior in adolescents and adults: A systematic review. Aggression and violent behavior; 27, 30-41.
• 8- Brook et al. (2014). Triple comorbid trajectories of tobacco, alcohol and marijuana use as predictors of antisocial personality disorder and generalized anxiety disorder among urban adults. American Journal of Public Health; Vol 104, No. 8, P: 1413-1420.
• 9- Bruce M., Laporte D. (2015). Childhood trauma, antisocial personality typologies and recent violent acts among inpatient males with severe mental illness: exploring an explanatory pathway. Schizophrenia Research;Vol. 162 (1-3), P: 285-90.
• 10- Chien WT., Leung SF. (2013). A Controlled trial of a needs-based, nurse-led psychoeducation programme for chinese patients with first-onset mental disorders: 6 month follow up. Int Journal Nurs Pract; Feb; 19.
• 11- Cho et al. (2014). Directional relationships between alcohol use and antisocial behavior across adolescence, alcoholism: Clinical and Experimental Research;Vol. 38, No. 7.
• 12- Eker F., Harkın S. (2012). Effectiveness of six-week psychoeducation program on adherence of patients with bipolar affective disorder. Journal of Affective Disorders;138; 409–416.
• 13- Erdem ve ark. (2008). Savunma biçimlerinin uyum bozukluğundaki rolü, AJCI; 2(4):155-159.
• 14- Fontaine K.L. (2003). Mental Health Nursing, Fifth Edition, P:481-482.
• 15- Gori A. et al. (2014). Antisocial and psychopathic personalities in a sample of addicted subjects: differences in psychological rresources, symptoms, alexithymia and impulsivity. Comprehensive Psychiatry;55; 1580–1586.
• 16- Gumus, F., Buzlu, S., Cakir, S. (2017). The effectiveness of individual psychoeducation on functioning and quality of life with bipolar disorder in turkey: a randomized controlled study. International Journal of Caring Sciences;10(1), 490.
• 17- Günaydın, N., & Barlas, G. Ü. (2017). Effectiveness of a group and brochure psychoeducation intervention to improve depression level and treatment continuity among adults with depression in turkey: A controlled study. Biomedical Research;28(4), 1493-1499.
• 18- Karataş Z. (2009). Bilişsel davranışsal teknikler kullanılarak yapılan öfke yönetimi programının ergenlerin saldırganlığını azaltmadaki etkisi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim fakültesi Dergisi; 26, 12-24.
• 19- Köroğlu E., Bayraktar S. (2010). Kişilik Bozuklukları, HYB Basım Yayın, İkinci Baskı, P:43-45, Ankara.
• 20- Lahera et al. (2014). Mindfulness-based cognitive therapy versus psychoeducational intervention in bipolar outpatients with sub-threshold depressive symptoms: a randomized controlled trial. BMC Psychiatry;14:215.
• 21- Lee, A. H., & DiGiuseppe, R. (2018). Anger and aggression treatments: a review of meta-analyses. Current opinion in psychology; 19, 65-74. https://doi.org/10.1016/j.copsyc.2017.04.004.
• 22- Lobbestael J., Arntz A., Cima M. And Chakhssi F. (2009). Effects of induced anger in patients with antisocial personality disorder. Psychological Medicine; 39, 557–568.
• 23- Maclean J.C., French M.T. (2014). Personality disorders. alcohol use and alcohol misuse Social Science & Medicine; 120; 286-300.
• 24- McWilliams et al.(2010). Caregiver psychoeducation for first-episode psychosis. European Psychiatry;25; 33–38.
• 25- Morokuma et al. (2013). Psychoeducation for major depressive disorders: a randomised controlled trial. Psychiatry Research;210;134–139.
• 26- Özer, A.K. (1994). Sürekli öfke ve öfke ifade tarzı ölçekleri ön çalışması. Türk Psikoloji Dergisi; 9(31): 26-35.
• 27- Paris et al. (2013). Antisocial and borderline personality disorders revisited. Comprehensive Psychiatry,2013; 54; 321–325.
• 28- Perdeci ve ark. (2009). Antisosyal kişilik bozukluğunda saldırganlığın nedenini anlamaya yönelik olarak kortikal eksitabilite ve inhibisyonun elektrofizyolojik incelenmesi. Nöropsikiyatri Arşivi;46: 44-8.
• 29- Rona RJ., Jones M., Hull L., MacManus D., Fear NT., Wessely S. (2015). Anger in the UK Armed Forces: Strong association with mental health, childhood antisocial behavior and combat role. The Journal Of Nervous And Mental Disease;Vol. 203 (1), pp. 15-22.
• 30- Rummel-Kluge C. et al. (2009). Psychoeducation in anxiety disorders: results of a survey of all psychiatric institutions in germany. austria and switzerland, Psychiatry Research; 169/180–182.
• 31- Shah et al. (2014). Efficacy of psychoeducation and relaxation interventions on stress-related variables in people with mental disorders: a literature review. Archives of Psychiatric Nursing; 28; 94–101.
• 32- Tatlılıoğlu K., Karaca M. (2013). Öfke olgusu hakkında sosyal psikolojik bir değerlendirme, International Journal of Social Science; Volume 6 Issue 6, p. 1101-1123.
• 33- Torry Z.D., Billick S.B. (2011). Implications of antisocial parents. Psychiatr Q;82:275–285.
• 34- Türkçapar ve ark. (2004). Antisosyal kişilik bozukluğu olan hastalarda öfke ve depresyonun ilişkisi. Türk Psikiyatri Dergisi;15(2):119-124.
• 35- Vaughn MG; Salas-Wright CP, Delisi M, Qian Z. (2015) The antisocial family tree: family histories of behavior problems in antisocial personality in the united states. Social Psychiatry and Psychiatric Epidemiology;50(5):821-31.
• 36- Yıldırım A., Türeli D.(2015). Antisosyal kişilik bozukluğuna nörogörüntüleme. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar;7 (1):98-108.
• 37- Zhong B. (2014). Prevalence of antisocial personality disorder among chinese individuals receiving treatment for heroin dependence: a meta-analysis. Shanghai Archives of Psychiatry;Vol. 26, No. 5, P:259-271.